به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از همشهری آنلاین، کاوه حدادی کارگردان مستند کوتاه «همه چیز از بالا قشنگ تر است» همزمان با حضور این مستند در سی ونهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران،، درباره ایده محوری آن توضیح داد: دی ماه سال ۶۵ در بروجرد، دو مدرسه ابتدایی و راهنمایی بمباران شد و متأسفانه در آن اتفاق ۶۸ کودک دانش آموز کشته شدند. از آنجایی که من متولد بروجرد هستم، دغدغه ام این بود که درباره این ماجرای تلخ تاریخی، یک فیلم بسازم. این فیلم ۲۶ دقیقه ای یک مستند است که در بخش هایی از آن روایت داستانی و بازسازی هم داریم.
این مستندساز درباره فضای روایت خود گفت: ما برای این مستند سراغ دو نفر از دانش آموزان همان مدارس که الان زنده هستند رفتیم و همزمان با مادر دو دانش آموز شهید این حادثه هم رفتیم که همسرش هم که به دنبال فرزندانش رفته بود، بر اثر اصابت موشک به شهادت رسیده است. با معلم کلاس دوم ابتدایی آن زمان این مدرسه هم گفتگویی داشتیم و از اطلاعات فردی هم استفاده کردیم که از کارمندان بنیاد شهید آن زمان بود و اطلاعات بسیار خوبی از این حادثه داشت.
وی درباره روایت دانش آموزان بازمانده از این حادثه گفت: براساس خاطره این افراد، این دانش آموزان در شیفت بعد از ظهر بودند و در آن موقع برای ورود به کلاس در حیاط مدرسه صف بسته بودند. حین همین مراسم، موشکی مقابل درب مدرسه اصابت می کند که این دو دانش آموز از حال و هوای بعد از این اتفاق و وضعیت کشته ها و زخمی ها در مستند صحبت می کنند.
هنوز تصویر جنازه تکه تکه دوستان شان را فراموش نکرده اند!
حدادی تأکید کرد: چنین فاجعه ای هیچ گاه از ذهن افراد پاک نمی شود. همین راویان ماجرا که در مستند ما حضور دارند، هنوز هم تحت تأثیر این جریان قرار دارند. یکی از افرادی که ما با او مصاحبه کردیم و از دانش آموزان مقطع راهنمایی در آن زمان بوده است، می گفت، هر شب موقع خواب، محال است که این اتفاق به ذهنم نیاید و جنازه های دوستانم را به یاد نیاورم. او جنازه تکه تکه و سوخته دوستان و هم کلاسی هایش را به چشم خود دیده بود و می گفت این تصاویر هیچ گاه از ذهن من پاک نمی شود. این افراد هنوز هم به شدت از حادثه رخ داده متأثر هستند و هنگام روایت مشاهدات خود، احساساتی می شدند.
شرایط به گونه ای است که خارج از شهر کوچک بروجرد، اگر با دیگران درباره این ماجرا صحبت کنیم، بسیاری از آن بی اطلاع هستند و نمی دانند در طول جنگ چنین اتفاقی برای کشور ما رخ داده است. دوست داشتم فیلم من سند ماندگاری برای این کشتار شود
وی افزود: فیلم من به اندازه کافی تلخ هست و نمی خواستم گریه این راویان را در روایت فیلمم استفاده کنم و آگاهانه آن ها را از فیلم حذف کردم. به نظرم به اندازه کافی صحنه های تأثیرگذار و تلخ در فیلم وجود دارد و به همین دلیل این گریه ها را از فیلم حذف کردم.
این مستندساز ادامه داد: نمونه این اتفاق در دنیا بسیار اندک است که دشمن، یک مدرسه را هدف حمله موشکی قرار دهد و در یک شلیک ۶۸ دانش آموز را به صورت یکجا کشته شوند، اما هیچ گاه به این اتفاق تاریخی پرداخته نشده است. شرایط به گونه ای است که خارج از شهر کوچک بروجرد، اگر با دیگران درباره این ماجرا صحبت کنیم، بسیاری از آن بی اطلاع هستند و نمی دانند در طول جنگ چنین اتفاقی برای کشور ما رخ داده است. دوست داشتم فیلم من سند ماندگاری برای این کشتار شود.
وی افزود: برای من آنچه بیش از هر چیز جانمایه فیلمم بود، تأثیر جنگ بر کودکان بود. کودکان در همه جنگ ها قربانی هستند. این بچه ها هستند که بدون آنکه تصوری از جنگ داشته باشند، قربانی جنگ ها و درگیری ها و ناآرامی ها می شوند. حتی در ناآرامی هایی مانند همین حوادثی که در یک ماه گذشته در شهرهای مختلف کشور خودمان شاهد بودیم، باز هم بچه ها قربانیان اصلی هستند.
خارج از مرزهای بروجرد، کسی به این موضوع نپرداخته است!
این مستندساز درباره واکنش مجامع بین المللی به این اتفاق در زمان وقوع هم گفت: هیچ واکنشی نسبت به این اتفاق وجود نداشت. البته آن دوران، دوران خاصی بود و شاید اگر امروز شاهد چنین اتفاق تلخی بودیم، واکنش ها نسبت به آن هم بیشتر و متفاوت بود. در تحقیقاتی که برای این فیلم داشتم، به هیچ واکنشی از سوی نهادهای بین المللی برنخوردم. تنها چند نفر از مسئولان داخلی که هر یک به مناسبتی به بروجرد سفر کرده بودند، در سخنرانی های خود، اشاره ای هم به این ماجرا داشتند. واکنش ها در داخل هم در همین حد بوده و واقعیت این است که خارج از مرزهای آن شهر کوچک، اصلاً به این موضوع پرداخته نشده است.
حدادی درباره جذاب ترین تجربه خود در مسیر ساخت مستند «همه چیز از بالا قشنگ تر است» توضیح داد: من چند سال بود که به این سوژه فکر می کردم اما آن را نمی ساختم چرا که می خواستم به روایت و فرم اجرایی درستی برای آن برسم. جذاب ترین لحظه برایم همان لحظه ای بود که بالاخره به این فرم روایی رسیدم. حال کشف و شهود در آن لحظه داشتم. ایده ام هم این بود که اگر این بچه ها در آن ماجرا کشته نمی شدند، چه اتفاقی برای آن ها رخ می داد. همین ایده، کلید ورود من به دنیای این فیلم بود. تمرکز اصلی من بر روز زندگی دریغ شده از یک کاراکتر فرضی از میان این بچه ها بود. اگر این بچه که در ۱۲ سالگی شهید شده بزرگ می شد، چه تجربه هایی را سپری می کرد؟ همه این زندگی از او دریغ می شد! طیف سنی شهدای این اتفاق از ۸ تا ۱۳ سال بوده است.
تعرض سپاه به خاک همسایگان شمالی در رزمایش اقدار/ ماجرا چیست؟
