جزئیات شهادت خانواده آرتین از زبان خواهرش

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از خبرآنلاین، جثه اش زیادی کوچک بود برای سینه سپر کردن در مقابل خانواده اش؛ پدرش را دید که فریاد می زد و سعی داشت از همسر و فرزندانش محافظت کند. ولی تیرباران امانش نداد. مادر غرق خون بود. برادرش دیگر صدایی نداشت تا در گریه و فریاد او را همراهی کند. نفس نمی کشیدند، هیچ کدام از عزیزانش؛ غریب و بی پناه در آن مهلکه ترسناک ماند. حالا دیگر هیچ کس نمی تواند او را آرام کند. حتی نمی توانند به او امید دهند. دیده است، آنچه را که نباید هیچ وقت می دید. کسی نمی تواند به او ثابت کند دوباره روزی می تواند با آرشام بازی کند، دست پدر را بگیرد و مادر را غرق بوسه کند. آرتین مانده با غصه ای تمام نشدنی. پسربچه پنج ساله ای که یک شبه بزرگ شد. داماد این خانواده که خودش هم هنوز شوکه است، در گفت وگویی با خبرنگار «شهروند» روایتی غم انگیز از خانواده سرایداران در آن شب
منحوس دارد:

آرتین و خانواده اش آن شب برای رفتن به شاهچراغ برنامه ریزی کرده بودند؟

نه اصلا قرار نبود به آنجا بروند. آنها رفته بودند خرید کنند. شاهچراغ وسط بازار است. احتمالا بعد از خرید، دل شان هوای زیارت کرده بود و به همین دلیل به آنجا رفتند. ما اصلا خبر نداشتیم که به آنجا رفته اند. اتفاقا به دلیل ناآرامی های اخیر به آنها تاکید کرده بودیم که زیاد بیرون نباشند. حتما به خاطر اینکه آنجا محل آرامی است، رفته بودند که زیارت کنند.

چرا خانوادگی به خرید رفته بودند؟

هفته بعد یعنی ۱۲ آبان عروسی من و فاطمه بود. فاطمه خواهر آرتین است. آنها رفته بودند برای عروسی خرید کنند و لباس بگیرند. من خودم برایشان بلیت خریده بودم تا به تهران بیایند. خیلی برای مراسم ذوق داشتند. کلی برنامه ریزی کرده بودند. آن شب هم گفتند اگر برای خرید لباس نرویم، دیگر نمی رسیم
خرید کنیم.

شما چطور متوجه این اتفاق شدید؟

ما خبر را در فضای مجازی خواندیم. گفتند در شاهچراغ عملیات تروریستی شده. خیلی شوکه شدیم، ولی اصلا تصورش را هم نمی کردیم که خانواده ما هم آنجا بوده باشند. همسرم داشت فیلم های مراسم عقدمان را تماشا می کرد. همان لحظه هم دلتنگ شد و هم دلشوره گرفت. با پدر و مادرش تماس گرفت، اما کسی پاسخگو نبود. از آنها خبری نداشتیم. با اینکه نگران بودیم، ولی فکرش را هم نمی کردیم که چنین فاجعه ای رخ داده باشد. تا اینکه لیست مجروحان را دیدیم. اسم آرتین در میان مجروحان بود. البته فامیلی آرتین را اشتباه نوشته بودند. به جای سرایداران، سرداران نوشته شده بود. همین باعث شد کمی امید بگیریم که شاید فقط تشابه اسمی باشد. دایی همسرم در شیراز است. او تا صبح به بیمارستان ها سر زد، تا اینکه آرتین را پیدا کرد. ما هم بلافاصله به شیراز رفتیم.

آرتین لحظه تیراندازی چه صحنه هایی را دیده است؟

آرتین همه چیز را دیده، همه آن چیزی که نباید می دید. می گوید دیدم که تیر به پیشونی مادرم خورد. به شکم آرشام خورد. می گوید دیده که پدرش ایستاده جلوی آنها و سپری شده برایشان اما او هم تیر خورده است. همه اینها را با چشم دیده.

حال روحی اش چطور است؟

خیلی با او صحبت می کنیم. به او گفتیم آنها رفته اند که زخم هایشان خوب شود تا دوباره با هم باشید. اما او انگار خیلی بزرگ شده است. می گوید می دانم آنها مرده اند. نمی دانیم باید با او چه کار کنیم. همه سعی مان را می کنیم تا از این حال وهوا خارج شود. اما داغش خیلی سنگین است. مرتب سعی داریم فضایش را عوض کنیم. فضای شادی برایش ایجاد کنیم. ولی مگر آن صحنه ها از ذهن بچه به این کوچکی پاک می شود.

از لحاظ جسمی چه آسیبی دیده است؟

امروز یعنی جمعه از بیمارستان مرخص شد. دستش آسیب دیده است. عمل انجام شده است. دکتر گفته باید صبر کنید که اگر این عمل جواب نداد، عمل پیوند استخوان انجام شود. دستش تیر خورده است.

سراغ پدر و مادرش را هم می گیرد؟

آرتین خیلی وابسته پدرش بود. به پدرش فوق العاده دلبستگی داشت. اگر یک شب پدرش کنارش نمی خوابید خوابش نمی برد. غذایش را حتما باید پدرش به او می داد. هیچ کدام نه مادر و نه همسرم نمی توانستند به او غذا بدهند. فقط با پدرش غذا می خورد. دوست و رفیقش پدرش بود. خوشگذرانی اش فقط با پدرش بود. به آرشام و مادرش هم وابسته بود. ولی همه زندگی اش باباش بود. مرتب می گوید الان بابام کجاست. مادرم کجاست. مانده ایم که او چطور می خواهد با این همه وابستگی، بدون پدرش زندگی کند. ما سعی می کنیم هرجور شده حالش را بهتر کنیم.

از این به بعد با شما زندگی می کند؟

بله، قرار است با من و همسرم زندگی کند.

شما تهران زندگی می کنید؟

بله. آنها یکی دو سال بود که به شیراز رفته و ساکن آنجا بودند. همسرم یکی دو هفته بود که به اینجا آمده و با هم خانه مان را می چیدیم تا برای عروسی همه چیز آماده باشد. قرار بود روز دوشنبه هم آرتین و خانواده اش به تهران بیایند و برای عروسی آماده شویم.

آرشام چند سال داشت؟

آرشام ۱۰ ساله و کلاس پنجم بود. پسر فوق العاده پاکی بود. اصلا ویژگی های خوبش غیرقابل تعریف است. از اول مشخص بود آدم بزرگی است. احترام زیادی به پدر و مادرش می گذاشت. هرچه از خوبی این بچه بگویم باز هم کم گفته ام. آرشام فوق العاده بود.

پدر آرتین شغلش چه بود؟

بازنشسته نیروهای مسلح بود. ۳۰ سال در نیروی دریایی بندرعباس کار می کرد. یکی دو سال بود به شیراز رفته بودند. مکانیک ماشین های سنگین بود. چون خودشان شیرازی هستند، دوست داشتند بروند آنجا زندگی کنند.

به شاهچراغ زیاد می رفتند؟

اتفاقا زیاد به آنجا نمی رفتند. هر بار دل شان هوای زیارت می کرد به مشهد می رفتند. آنها حرم امام رضا(ع) را خیلی دوست داشتند. شاهچراغ هم می رفتند، ولی زیاد نه.

الان خواسته خانواده شما چیست؟

ما از مسئولان خواسته ایم که نیروهای امنیت شاهچراغ را بررسی کنند. ببینند چرا انقدر راحت این فرد به داخل رفت. مجازات کنند عاملان و مسببان این حادثه را؛ آنها همه بی گناه بودند. چرا باید اینطور وحشیانه کشته شوند. خواسته دیگرمان این است که بتوانیم با پیکر آرشام و پدر و مادرش وداع کنیم. یعنی مانند شهدا مراسم وداع داشته باشیم. احتمالا روز شنبه مراسم تشییع در شاهچراغ برگزار خواهد شد. همسرم خواسته اش این است که آن فرد و تمام مسببان این حادثه جلوی چشمانش مجازات شوند.

(فیلم) اشک های بی امان خواهر آرتین سرایداران