به گزارش سرویس حوزه جامعه ساعدنیوز به نقل از همشهری آنلاین؛ دانشمندان با تحقیق روی دی‌ان‌ای به دست آمده از بقایای نوزادی که در عصر یخبندان در جنوب ایتالیا زندگی کرده است، به اطلاعاتی ویژه از زندگی او دست یافته‌اند.
این نوزاد در سال 1998 در غار موسوم به «گروتا دل مورا» در جنوب ایتالیا کشف شد. محققان می‌گویند این نوزاد به هنگام مرگ 7 تا 18 ماهه بوده است. به گفته آنان، او با قد 82 سانتی‌متر احتمالاً چشم‌های آبی، موهای مجعد تیره و پوست قهوه‌ای داشته است. ترکیبی که در اروپای مرکزی و جنوب غربی در دوران پارینه سنگی پسین رایج بود.
بقایای او که در زیر تخته‌های سنگ در کف غار پیدا شد به‌خوبی حفظ شده بود و با توجه به قدمت بالای آن، شگفتی دانشمندان را در پی داشته است. بنابر تاریخ‌گذاری رادیوکربن، این نوزاد بین 17 هزار و 320 سال تا 16 هزار و 910 سال پیش زندگی می‌کرده است.
قدمت بالای استخوان‌های بجا مانده از این نوزاد باعث شد تا توجه محققان به ویژگی‌ها، رشد، سلامت، مرگ و اصل و نسب نوزاد جلب شود. تجزیه و تحلیل های ژنتیکی نشان داد که کودک احتمالاً از «کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک» (بیش‌پروردگی ماهیچه قلب) رنج می‌برده است. این یک بیماری ارثی است که در آن عضله قلب ضخیم می‌شود و ممکن است در مرگ نابهنگام او نقش داشته باشد.
تیم مطالعاتی همچنین به این نتیجه رسید که والدین کودک با هم فامیل نزدیک، و احتمالا عموزاده همدیگر، بوده‌اند. الساندرا مودی، محقق در دانشگاه فلورانس و نویسنده این مطالعه، می‌گوید این چیزی است که «به ندرت در دوران پارینه‌سنگی یافت می‌شود و در دوران نوسنگی رایج‌تر است.»
به گفته محققان، نگاه دقیق‌تر به دندان‌های این نوزاد پسر نشان داد که مشکلات سلامتی قبل و بعد از تولد وجود داشته‌اند.
