کارخانه تولید مشروب در محوطه دانشگاه علوم پزشکی ایران؟
به گزارش ساعدنیوز، روز گذشته تسنیم در خبری اعلام کرد که متأسفانه 900 لیتر مشروبات الکلی در محوطه دانشگاه علوم پزشکی ایران کشف شده است؛ تسنیم برای حفظ آبروی دانشگاه برخی جزئیات مربوط به این مسئله را ناگفته باقی گذاشت تا واکنش مسئولان این دانشگاه در ابتدا مشخص شود.
امّا پیرو این خبر، دانشگاه علوم پزشکی ایران جوابیه‌ای صادر کرده که سرشار از تناقضات عجیب و غریب و نپذیرفتن مسئولیت این رسوایی است و به همین دلیل تسنیم در این خبر قصد دارد نکات بیشتری راجع به این سوءمدیریت قابل تأمل در دانشگاه علوم پزشکی ایران مطرح کند.
دانشگاه علوم پزشکی ایران در ابتدای جوابیه خود خبر تسنیم مبنی بر «کشف 900 لیتر مشروبات الکلی در دانشگاه علوم پزشکی ایران» را «جعلی»! خوانده امّا مصداق این ضرب‌المثل معروف که دروغگو فراموش‌کار است، بلافاصله در خط بعدی گفته است که «این موضوع توسط نهادهای نظارتی دانشگاه در ماه‌های قبل کشف و بلافاصله به اطلاع نیروی محترم انتظامی رسید. مکشوفات نیز در اختیار مقام محترم قضایی قرار گرفت»!
در واقع دانشگاه علوم پزشکی ایران اصلِ خبر تسنیم را تأئید کرده اما احتمالا از آنجا که از خبری شدن این مسئله عصبانی است، در ابتدا از اصطلاح «جعلی» بودن به صورت ناشیانه استفاده کرده است.
امّا در ادامه جوابیه، دانشگاه علوم پزشکی ایران بر 2 مسئله تاکید کرده است، نخست اینکه این کشف در محوطه دانشگاه رخ نداده! و ثانیاً کشف اولیه توسط نهادهای نظارتی همین دانشگاه صورت گرفته است. دانشگاه علوم پزشکی ایران در جوابیه خود نوشته است: «ضمناً این اتفاق در یک تصفیه خانه فاضلاب خارج از محوطه دانشگاه واقع در نیزارهای دره مجاور دانشگاه بوده و ارتباطی با محیط دانشگاه علوم پزشکی ایران نداشته و بر این اساس موضوع آزمایشگاه اجاره ای و سوءاستفاده پیمانکار خلاف واقع و کذب می‌باشد».
در بخش دیگری از جوابیه هم دانشگاه گفته که «چرا پس از گذشت 2 ماه از ماجرای فوق و مقارن با شروع سال تحصیلی جدید، این موضوع منتشر و با وجود کشف این محموله در خارج از محدوده دانشگاه، مدیران ارشد و نهادهای نظارتی دانشگاه متهم به غفلت شده‌اند».
این بخش از پاسخ دانشگاه علوم پزشکی ایران هم حاوی تناقض است و هم دروغگویی و پنهانکاری.
اوّلاً تکیه بر اینکه 2 ماه از ماجرا گذشته، چه تفاوت مبنایی در اصل ماجرا می‌کند؟ قانونی در دانشگاه علوم پزشکی ایران وجود دارد که هر ماجرایی پس از 2 ماه کلاً به بایگانی می‌رود و نباید درباره آن حرف زد؟ اگر چنین نیست، پس اساساً گنجاندن این بندها در بیانیه دانشگاه، کسر شأن علوم پزشکی به شمار نمی‌رود؟
ثانیاً اگر مسئله هیچ ارتباطی به دانشگاه نداشته، چرا دانشگاه ادعا می‌کند که نهادهای نظارتی همین دانشگاه مسئله را کشف کرده و اطلاع داده‌اند؟ این دانشگاه ساختار اطلاعاتی مستقلی با مأموریت بالاتر از محیط دانشگاه هم تاسیس کرده است و کسی نمی‌داند؟
امّا جهت اطلاع رئیس و بیانیه‌نویسان دانشگاه علوم پزشکی ایران:
از قضا در رابطه با همین رسوایی، یکی از پرسنل سطوح نه‌چندان بالای دانشگاه هم مورد اتهام قرار گرفته و با او برخورد شده است؛ رئیس دانشگاه می‌داند و نمی‌گوید، امّا دیگران بدانند، فردی که با او برخورد شده از پرسنل نظارتی دانشگاه علوم پزشکی ایران است!
دانشگاه علوم پزشکی ایران در طول 2 ماه گذشته نیز همه‌ی تلاش خود را برای جلوگیری از انتشار این خبر به کار گرفته بود، و به همین دلیل رسانه‌ای شدن آن، این چنین مسئولان دانشگاه را به تناقض‌گویی و اتهام‌افکنی کشانده است.
محوطه‌ی تحت مدیریت و مالکیت دانشگاه علوم پزشکی ایران کاملاً مشخص است. محدوده سایت یا پردیس اصلی دانشگاه جنب اتوبان همت است که از شمال به اتوبان همت، از سمت جنوب به بیمارستان میلاد، از سمت شرق به اتوبان چمران و از سمت غرب به پارکینگ دانشگاه و محوطه برج میلاد محدود می‌شود.
متاسفانه محل کشف و تولید این مشروبات الکلی دقیقاً در همین محوطه اصلی تحت مالکیت و مدیریت دانشگاه (پردیس اصلی دانشگاه) قرار دارد و جالب‌تر اینکه ساختمان ریاست و دیگر مدیریت‌های ارشد دانشگاه، کتابخانه مرکزی، سالن‌های ورزشی، مسجد دانشگاه، یادمان شهدا، دانشکده‌های مختلف و... همین در همین محوطه قرار دارند و محل دسترسی و رفت و آمد به محل کشف 900 لیتر مشروبات الکلی – یعنی همان اتاقی که دانشگاه علوم پزشکی ایران آن را تصفیه خانه فاضلاب بیان داشته- دقیقاً از از درب اصلی دانشگاه است و تحت مدیریت و نظارت مدیریت ارشد دانشگاه قرار دارد!
درباره‌ی چگونگی اطلاع‌رسانی این تخلف نیز، واقعیت آن است که تعدادی از اساتید، دانشجویان و پرسنل دانشگاه ابتدا از این اتفاق مطلع می‌شوند و برای جلوگیری از ادامه‌ی ماجرا و برخورد با مسببان، اطلاعات را در اختیار مسئولان نظارتی و امنیتی بیرونی و درونی دانشگاه قرار می‌دهند و در نهایت مسئولان نظارتی، موضوع را پیگیری و با خاطیان برخورد می‌کنند. ضمن اینکه به صورت کلی نحوه کسب اطلاع از این تخلف موضوع اصلی نیست و به نوعی فرار دانشگاه علوم پزشکی ایران از این کوتاهی و سو مدیریت را حکایت می‌کند. چرا که موضوع اصلی، چرایی این اتفاق در محیط مقدس دانشگاه آنهم در پردیس اصلی آن است.
نکته پایانی اینکه به نظر می‌رسد با نحوه‌ی مواجهه‌ی غیرمسئولانه‌ی دانشگاه علوم پزشکی ایران، حالا دیگر متکفّل اصلی ماجرا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است؛ آقای عین‌اللهی وزیر بهداشت قاعدتاً باید بررسی کند که چه سوءمدیریت‌هایی در این دانشگاه در حال رخ دادن است که از یک سو چنین اتفاقی در آن می‌افتد و در دیگر سو، به جای قبول و عذرخواهی از ساحت اساتید و دانشجویان، بیانیه‌های مسئولیت‌گریزانه منتشر می‌شود تا به جای اصلاح روندها و سازوکارها، این رسوایی را لاپوشانی کنند.