به گزارش سرویس جامعه ساعدنیوز، باستان‌شناسان مقبره‌های تزئین شده با کتیبه‌های رنگارنگ و مناظر آیینی، مومیایی‌های عجیب و اشیاء تدفینی منحصر به فردی از جمله 13 زبان و ناخن طلایی چشمگیر را در محوطه باستانی البهنسا در استان منیه مصر کشف کرده‌اند.
این مأموریت باستان‌شناسی به رهبری موسسه مطالعات خاور نزدیک باستانی دانشگاه بارسلونا (IPOA)، با مدیریت ایگناسی-خاویر آدیگو، آخرین کاوش خود را به پایان رسانده که به ما امکان میدهد دانش خود را درباره رسوم تشییع جنازه، زندگی مذهبی و فعالیت‌های رهبانی در مصر باستان، عمیقتر کنیم.
یافته‌های این کاوش نخستین بقایای انسانی و نخستین متون و صحنه‌های آیینی از الهه‌های نوع خود در منطقه البهنسا هستند. این دست سازه ها، همراه با آداب و رسوم تدفینی، اطلاعات ارزشمندی از اعتقادات مذهبی دورۀ بطلمیوسی در مصر باستان ارائه میدهند.
دکتر محمد اسماعیل خالد، دبیر کل شورای عالی آثار باستانی، این یافته‌ها را یک افزوده بزرگ به تاریخ منطقه توصیف کرده و بر منحصر به فرد بودن آن‌ها در منطقه تاکید کرده است.
از جمله قابل توجه‌ترین اکتشافات میتوان به 52 مومیایی دوره بطلمیوسی اشاره کرد که 13 مورد آن‌ها زبان‌های طلایی در دهان داشتند که نمادی از آمادگی برای زندگی پس از مرگ است. یکی از مومیایی‌ها دو زبان طلایی داشت و ناخن‌های دیگری با یک صفحه طلا تزئین شده بود. از همان مکان، اقلام ارزشمندی مانند سفال‌هایی از خدای هارپوکرات، حرزهایی که خدایان مصری مانند توت، ایسیس و هوروس را نشان میدهند و یک تکه جواهر به شکل قلب در موقعیت اصلی خود پیدا شدند.
در کاوش‌ها مقبره‌ای متعلق به دوران بطلمیوسی نیز پیدا شده که حاوی حدود 300 مومیایی بود. این مقبره با سه اتاق تدفین و سقف طاقدار، به دلیل زینت دیوارهایش با متون و صحنه‌های رنگارنگ از آیین‌های تدفینی و شخصیت‌های الهی مانند آنوبیس، اوزیریس، آتوم و نات، قابل توجه است. برخی از این حرزها نمادگرایی خدایان متعدد را با هم ترکیب کرده‌اند که یک یافته عجیب در منطقه است. افزون بر این، چهار تابوت سنگ آهکی نیز در همین زمینه کشف شده است.
دکتر استر پونس ملادو، رهبر ماموریت اسپانیایی، توضیح داده که یکی از مقبره‌های کشف شده دارای یک چاه مستطیلی است که به اتاق اصلی با سه اتاق خاکسپاری منتهی میشود.
به گفته دکتر استر پونس ملادو، رهبر ماموریت اسپانیایی، این اتاق‌ها ده‌ها مومیایی داشتند که به‌دقت چیده شده بودند و روش دفن آن‌ها گروهی بود. گور دیگر به اتاقک‌هایی با تزئینات مشابه منتهی میشد که یکی از آن‌ها متعلق به فردی به نام «وِن نِفِر» بود. روی یکی از دیوارهای آن، صاحب مقبره به همراه خانواده‌اش در حال تقدیم هدایایی به خدایان مانند آنوبیس، اوزیریس، آتوم و هوروس به تصویر کشیده شدند.
سقف با تصویر الهه نوت، تزیین و با ستاره‌ها و قایق‌های مقدسی احاطه شده که خدایانی مانند خپری، رع و آتوم را در پس زمینه آبی روشن حمل میکنند.
وجود لایه نازکی از طلا روی صورت یک نقاشی دیواری از اوزیریس، ماهیت ظریف آیین‌های تشییع و تدفین جنازه را نشان میدهد. این مقبره چهار تابوت سنگ آهکی را نیز در خود جای داده بود.
