قالیباف: کشور نیازمند تصمیمات شجاعانه، سخت و تلخ است؛ باید تصمیم بگیریم و پای آن بایستیم 

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فارس، محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی امروز (سه‌شنبه 10 مرداد 1402) در دیدار رؤسای سازمان‌های نظام مهندسی ضمن تسلیت و تعزیت به مناسبت ماه محرم و ضمن آرزوی قبولی عزاداری‌های ملت ایران گفت: یکی از افتخارات ما در جمهوری اسلامی این است که امام عزیزمان امت اسلامی را با فرهنگ کربلا، شهادت، عزت، شرافت و آزادگی آشنا کرد و همه ما مکلفیم که در این مسیر حرکت کنیم.

حضرت امام (ره) می‌فرماید این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است، زمانی که ما به مقطع تاریخی 15خرداد سال 1342 تا به امروز نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که نقش محرم و صفر و نقش فرهنگ عاشورا در در زندگی مادی و معنوی ما اثرگذار بوده است.

جا دارد از همه شهدا که پیشقراولان این مسیر و این صراط مستقیم بودند، من جمله شهدای بزرگ از جامعه مهندسی مانند شهید تندگویان، شهید باکری، شهید رجب بیگی و شهید حسن روشن یاد کنیم، هزاران شهید مظلوم چه در دوران دفاع مقدس و چه در بین مدافعان حرم، هر کجا را که نگاه می‌کنیم، درخشیده‌اند و همه ما در هر جایگاهی که در این کشور مشغول به خدمت هستیم، مدیون یکایک آنها هستیم و باید از خداوند بخواهیم این فرصت را به همه عطا کند تا همه ما به این موضوعات بیندیشیم و از این موضوع غفلت نکنیم.

هر زمان که این جامعه پای کار بوده و پیش رفته است، انسجام و رشد بیشتری داشته است و به موضوعات هم از جهت تشکیلاتی و ساختاری و هم از جهت آموزشی و تربیتی توجه کرده و در کشور گام‌های بزرگی برداشته است و امروز نیز شاهدیم که زیرساخت‌هایی که توسط فعالان این سازمان در کشور اتفاق می‌افتد، مایه افتخار است.

چون در کشور مشکلاتی وجود دارد، ما در همه محافلی که هستیم بیشتر به نقد و مشکلات می‌پردازیم، هرچند نباید نسبت به آنها بی‌توجهی کنیم، اما از هر طرف که نگاه می‌کنیم، همیشه به بخش خالی لیوان نگاه کردن، هم ظلم به خود و هم ظلم به جامعه است.

به دوستان در هر محیطی که کار می‌کنم می‌گویم که اگر در شرایطی مغرور شدید و اندیشیدید که کار بسیاری انجام داده‌اید و طلبکار هستید و غرور پیدا کردید، به کارهای بر زمین مانده نگاه کنید تا متوجه شوید آنقدر کار بر زمین مانده وجود دارد که کارهای انجام شده در مقابل آنها قابل ارائه نیست. اما مواقعی که ممکن است روحیه‌تان به دلایلی ضعیف و منفعل شود به کارهایی که انجام شده نگاه کنید. وقتی به این کارها نگاه می‌کنیم، می بینیم که کارهای بزرگی نیز در کشور انجام شده است.

با توجه به تجربه 4 دهه خدمت در حوزه‌های مختلف، برداشت، فهم و تجربه خود را می‌گویم که متأسفانه همیشه وقتی به چالش‌های موجود می‌رسیم، دو موضوع را مطرح می‌کنیم. نخست آنکه اعتبار و پول نداریم و تحریم هستیم و دوم اینکه می‌گوییم اختیار نداریم. من خود به‌عنوان خدمتگزار که دستی بر این آتش داشتم و دست خود نیز زیر این سنگ آسیاب بوده است، بیان می‌کنم که هر دو موضوع مذکور بهانه است.

برخی فکر می‌کنند موضوع حکمرانی که مطرح می‌کنم، برای اکنون یا یک سال یا دو سال اخیر است در حالی که اگر به مجموعه بحث‌هایی که در حوزه کارآمدی و کارآمدسازی که مبتنی بر حکمرانی است، داشته‌ام، نگاه کنید، مشخص می‌شود که بیش از ربع قرن بر این موضوع تأکید دارم.

اشکال ما در حکمرانی است، در حالی که ما فکر می‌کنیم مشکل ما پول و اختیار است، ما به این حکمرانی توجه نمی‌کنیم و پول و اختیار خود را نیز از بین می‌بریم.

وقتی بحث از حکمرانی می‌کنیم، خود حکم از دو عنصر ساخته می‌شود؛ تشخیص علمی و تصمیم سیاسی. زمانی که آقای شکیب (رئیس سازمان نظام مهندسی کل کشور) حرف از ساختمان می‌زند، از 6 یا 7 منظر سخن می‌گوید. زمانی که ما می‌خواهیم در ابعاد مختلف تصمیم بگیریم، متوجه می‌شویم که موضوعات بخشی نداریم، به هر موضوعی باید از ابعاد مختلف توجه کرد. یعنی تشخیص علمی را در یک حلقه و سیر مسیر تصمیم‌سازی را به طور دقیق و همه جانبه ببینیم.

در بسیاری از تصمیمات یا فقط تصمیم سیاسی می‌گیریم یا فقط تشخیص علمی می‌دهیم. برای حکمرانی به هر دوی این موضوعات نیاز داریم و ترکیب این دو موضوع با هم ما را پیش برده و به ما توسعه، پیشرفت و رشد در همه ابعاد را می‌دهد.

ما در کشور حدود 14 هزار کیلومتر راه آهن داریم که حداقل 4 هزار کیلومتر از این 14 هزار کیلومتر، کم استفاده است، یعنی هر چه نگاه می‌کنیم می بینیم این همه هزینه برای این 4 هزار کیلومتر شده، اما خروجی آن چیست؟ این موضوع یعنی از بین رفتن 30 درصد منابع. درحالی که تصمیم سیاسی، این بدبختی را برای ما ایجاد کرده است چرا که در واقع تصمیم سیاسی بدون تشخیص علمی صورت گرفته است.

اینقدر راه آهن آنتنی ایجاد شده و مسیر راه آهن را به جایی می‌کشانیم که نمی‌دانیم آخر آن کجا می‌رود! وقتی که از بهره برداری از راه آهن می‌پرسیم یا سرعت حرکت بار، بیان می‌شود که سرعت حرکت بار در ساعت به طور متوسط 5 کیلومتر است، یعنی اگر یک فرد پیاده راه بیفتد، بار خود را از سیستم قطار زودتر به مقصد می‌رساند! این در شرایطی است که ما در نقطه ترانزیتی منطقه و جاده ابریشم قرار داریم.

از جهت فنی، کار و کنترل این ظرفیت را داریم که هر 2 دقیقه یک قطار را داشته باشیم، معنی این حرف یعنی اینکه ما در روز می‌توانیم 8 میلیون مسافر را جابه‌جا کنیم، اما با وجود اینکه همه زیرساخت ها را ساختیم، اما هر 7 دقیقه یک قطار می‌آید، یعنی فقط 2 میلیون مسافر را جابجا می‌کنیم. این خسارت را چه کسی وارد کرده است؟ آیا پول وجود نداشته یا اختیار نبوده؟

وقتی ما حرف از حکمرانی و مهندسی می‌زنیم، در یک ابعاد گسترده مقصر آن هم ما هستیم، همه به سهم خودمان.

لذا من اولین نکته‌ای که می‌خواهم اشاره کنم، این است که پیش از آنکه بر اعمال دیگران نظارت کنیم، به اعمال خود توجه کنیم. از خودمان سوال کنیم. خودمان با خودمان حرف بزنیم، به وجدانمان مراجعه کنیم، به فرصت‌هایی که داریم نگاه کنیم. من معتقدم یک عنصر انقلابی، یک مدیر با اراده، در هیچ زمانی اینگونه نمی‌نگرد که ما فرصت و تهدید داریم، برای هیچ مدیر با اراده‌ای تهدید وجود ندارد.

• فرصت ها باید به دو دسته تقسیم شوند؛ فرصت با ریسک و فرصت بدون ریسک. از قضا تحول، پیشرفت و جهش زمانی حاصل می‌شود که فرصت‌های با ریسک انتخاب می‌شود.

من در جامعه مهندسی نیستم، اما افتخارم این است که تشخیص دادم و فهم کردم که جامعه مهندسی ما چه بخش نهادهای دولتی، چه بخش نهادهای عمومی غیردولتی و چه بخش خصوصی، افرادی کارشناس و خبره کار هستند. من هیچ نسبت تخصصی با کار مهندسی ندارم، اما فهم مدیریتی من می‌گوید جامعه مهندسی کشور بی نظیر هستند، اگر کسی در جایگاه کاری و مسئولیتی بتواند در حوزه حکمرانی تشخیص علمی و تصمیم سیاسی را به درستی کنترل کند که در مسیر خود هدایت شود، اتفاق بزرگی رخ می‌دهد و ما این قابلیت‌ها را از دست می‌دهیم.

زمانی که من در قرارگاه خاتم الانبیا (ص) و در شهرداری با این جامعه کار می‌کردم، هر ایده‌ای که داشتیم، وقتی این را به‌عنوان مسئله مطرح می‌کردیم، آن مسئله حل می‌شد.

یکی از مشکلات ما این است که فرق بین مسئله و مشکل را نمی‌دانیم، ما همیشه به دنبال حل مشکل هستیم، این در حالی است که تا زمانی که مشکل را تبدیل به مسئله نکنیم، هیچ مهندسی نمی‌تواند آن را حل کند. اول باید مسئله را درست بفهمیم، هر مسئله‌ای که طرح کردیم مهندسان در این شهر آن را حل کردند و لذا این ظرفیت در کشور وجود دارد.

ما بر تمرکززدایی و کوچک کردن دولت تأکید می‌کنیم، در دهه 70 سازمان نظام مهندسی تشکل شد و تصدی گری‌ها رها شد. با صراحت باید بیان کنم که با همه زحماتی که می‌کشیم، کاری کنیم که حیثیت فنی، اعتبار فنی و صلابت این مجموعه همیشه در ذهن مردم مثبت باشد.

هر نقطه‌ای که در قانون نیاز به اصلاحات داشته باشد، ما آن را انجام می‌دهیم تا گره از کار شما باز شود تا پرسرعت گام بردارید. اگر پیشنهادات به صورت خلاصه داده شود، قول می‌دهم تا قبل از پایان این دوره مجلس، این قانون را اصلاح کنیم.

ما در سال حدود 104 میلیارد دلار انرژی هدر می‌دهیم! اما بعد از برجام، بحث‌هایی که درباره توتال مطرح می‌شود، مربوط به این است که حدود 4 میلیارد دلار در پارس جنوبی سرمایه گذاری شود و اکنون نیز این شرکت رها کرده و رفته است؛ درحالی در سال 104 میلیارد دلار انرژی هدر می‌دهیم.

براساس گزارشی که چند روز گذشته خواندم فقط در حوزه حمل و نقل و مسکن و بخشی از صنعت حدود 67 میلیارد دلار در سال 1392 هدر رفته است، بعد اکنون برای 8 میلیارد دلار چقدر سیستم تلاش می‌کند.

اگر ما بتوانیم حداقل از این 67 میلیارد دلار در دو حوزه حمل و نقل و مسکن، سالی 10 میلیارد دلار احیا کنیم، اتفاق بزرگی رقم می‌خورد و این وضعیت نشان می‌دهد که پول داریم، امکانات داریم، اما مدیریت صحیح نداریم.

سرجمع که نگاه می‌کنیم در برخی زمان‌ها در وزارت راه و شهرسازی به عنوان بخش حاکمیت، وزیری می‌آید که سازمان نظام مهندسی را بازوی پرتوان حاکمیت می‌داند و زمان دیگر نیز وزیری می‌آید که سازمان نظام مهندسی را یک مزاحم می‌داند! اما باید بپذیریم سازمان نظام مهندسی منحصربه فردترین جا برای توسعه و مردمی‌ترین جا برای توسعه است. در اینجاست که من می‌گویم حیثیت حرفه‌ای‌تان، حیثیت تخصصی‌تان و افتخارآفرینی‌ که برای تاریخ ماندگار است را باید انجام دهید.

حل مشکل مسکن به تنهایی حل مشکل دائم معیشت آنها است، در حال حاضر زن و مرد اگر مسکن نداشته باشند و به صورت دو شیفت نیز با هم کار کنند، نمی‌توانند اجاره خانه را بدهند.

کشور نیازمند تصمیمات شجاعانه و تلخ و سخت است، باید این تصمیمات را بگیریم و پای آن بایستیم و بفهمیم که این تصمیمات قابل اجراست. با یک برنامه پنجساله باید ثبات اقتصادی را به کشور بازگردانیم. تا زمانی که ثبات اقتصادی برقرار نشود، رشد اقتصادی معنا ندارد. این برنامه باید متمرکز شود تا ثبات اقتصادی را به کشور بیاورد، البته مطمئن باشید که بخش قابل توجه آن برعهده شماست. ما ان‌شالله بسترسازی آن را فراهم و بی‌شک پیشنهادات قانونی شما را پیگیری می‌کنیم.

در برنامه هفتم مصمم هستیم که برنامه‌ای را بنویسیم اجرایی بوده و اجرا شود.