به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز، جراحی اقتصادی دولت سیزدهم در جهت مردمی سازی یارانه ها و جلوگیری از رانت و فساد اقتصادی با واکنش های مختلفی مواجه شده است. علیرغم وجود برخی هیجانات در بازار، در صورت نظارت مستقیم دولت، طبیعتاً بار تورمی این اقدام به مراتب کاهش خواهد یافت. در این میان واکنش روزنامه کیهان، به عنوان مدافع شماره یک دولت سیزدهم در نوع خودش جالب توجه است.
روزنامه کیهان در شماره امروز شنبه 24 اردیبهشت 1401 در بخش نگاه؛ با حمله بی سابقه به دولت های گذشته خصوصاً دولت اصلاحات و دولت روحانی، دولت سیزدهم را یک "عطیه الهی" توصیف کرده است:
"این گونه نیست که بی نظم ها بدون برنامه باشند و نتوانند برای بی نظمی خود، شبه توجیهی بسازند. این گونه نیست که همیشه بی نظمی و شلختگی نشانه کُندذهنی و کم تربیتی افراد باشد. و این گونه نیست که بی نظم ها همیشه آخر صف بوده و از موهبت ها کم بهره باشند. این گونه نیست که همیشه همه به بی نظمی به عنوان یک رذیله و ضعف اخلاقی بنگرند و باعث بی مهری و انزجار دیگران شود. این گونه نیست که همیشه مردم از بی نظم ها گریزان باشند و بی اقبال به آنها. و این گونه نیست که همیشه بی نظم ها کمرو باشند و خجلت زده. این گونه نیست که بی نظمی آموختنی و تدریس کردنی نباشد... اگرچه عبید زاکانی شعر معروف خود را برای زمان خودش گفت ولیکن، از راز بزرگ بی هنران بی نظمی که معروف شده اند نباید غافل شد. « خواهی که رسد خلعت و انعام به هر روز / رو مسخرگی پیشه کن و مطربی آموز».
از اول انقلاب مظلوم اسلامی که با مجاهدت مردم بزرگ ایران آغاز شد و اکنون امواج آزادیبخش آن جهانگیر شده است، همیشه و هروقت که تفکر لیبرالی و غربزده بر دولت حاکم بوده، تلاش جدی بر این داشته که با انحراف در مسیر انقلاب و خواست عمومی، سطح توقعات مردم را متزلزل کرده و دغدغه آنها را تا حد امور زرد و بی اهمیتی که فقط بتواند سرعت تحول را بگیرد و تمرکز آنها را برای رسیدن به اهداف بزرگشان از بین ببرد پایین بیاورد. غیر از حماقت، خیانت نابخشودنی لیبرال ها در این موضوع، نفوذ دادن دشمنان است. هانتینگتون و سوروس و جین شارپ و دیگران اگرچه اساتید انقلابات مخملی اند ولی بدون نفوذ، و حتی تنها از روی نظریه های « آصف بیات» توان تغییر ذائقه ها وجود ندارد. تفکر لیبرالی نشان داده که گشادترین منفذ و مجرای نفوذ دشمنان به اعماق جامعه و بزرگ ترین اسب تروا برای آنهاست.
پیشنهاد عجیب دولت بازرگان برای فروش هواپیماهای اف14 و اصلاحات ارتش و منزوی کردن امثال سپهبد قرنی و... را نمی شود بی ارتباط با گستاخ شدن صدام دانست. همان گونه که ریاست جمهوری بنی صدر را نباید با شکست عملیاتهای ابتدای جنگ تحمیلی و کودتای طبس و نقاب و... بی ارتباط دانست. قرارداد الجزایر دوم، مک فارلین، اسقاط هواپیمای مسافربری، اتفاقات تلخ سال آخر جنگ تحمیلی، قطعنامه 598 و مرصاد و... را هم نباید بی ارتباط با تفکر لیبرالی دانست. پس از جنگ تحمیلی نیز همین گونه است و هرگز نمی شود جابه جایی اخلاق سوداگرانه با اخلاق برادرانه دهه شصت، شروع شکاف عمیق طبقاتی و تولد پدیده نحس آقازادگی به معنای مشمئز کننده آن را بی ارتباط با تفکر تکنوکراتی حاکم دانست. داستان تلخ رودست خوردن دولت وقت از آمریکا و تعقیب قضایی برخی مقامات خوش خیال، در جریان دادگاه میکونوس و... از آن جمله است.
در دوران اصلاحات هم بازار آشفته ای برای آزمون و خطای ایسم های غربی در ایران ایجاد شد و هر پروژه دانشگاهی غربی برای نمره آوردن و مطرح شدن، شانس خود را در اینجا امتحان می کرد. ایران، آزمایشگاه دم دستی و دست یافتنی غربی ها بود و با شعار گشایش سیاسی، حرفها و اقداماتی را که حتی در برخی از کشورهای آنها قابل طرح و اجرا نبود ، به افکار مسئولین غربزده حقنه می کردند تا با کمترین هزینه برای دشمنان، اجرایی شود. پاسخ آمریکا به فانتزیِ گفت وگوی تمدن ها، محور شرارت بود و پاسخ نمایندگان مجلس ششم به اعتماد مردم، تحصن و استعفای فله ای شد. در دوران اعتدالیون هم بدترین و ولنگارترین و تنبل ترین دولت را تجربه کردیم که گویاترین و تأسف بارترین مشخصه آن، غیر از اقتصاد ویران و حماقتهای تاریخی و خودباختگی های عجیب و پدیده شوم سلاطین اختلاس و برجام و2030 و ارز 4200 و کتاب «بدون هراس» و... ، جمله تأسفبار جیسون رضاییان است که گفت: آن قدر به فلانی نزدیک شدم که طعم آدامس او را می دانم.
این ها که گفته شد کلیاتی از جنایت و خیانت لیبرال های غربزده است که با کمک « جریان نفوذ » صورت گرفت و هرگز به این نیز بسنده نشد. لیبرال ها تحمیق شدن خود را با پز و قمپز و با کلمات و جملات قلمبه سلمبه و نامفهوم به مردم تحمیل می کردند. هرگاه حاکم شدند دسته گل به آب دادند و دفعات معدودی که مملکت از دستشان در امان بود، قلم مزدور و زبانِ تیغ دار و فکرخرابکار و قلب وابسته آنها برای انتشار کذب و تحریف و شایعه و خالی کردن دل مردم فعال شد. دغدغه دوره خود را در آب بازی در پارک و کنسرت و ربنای افطار و شلوار جین دختران و جشن تولد برای قبرستان و عقیم کردن زن های خیابانی و آمپول به سگ های ولگرد و... منحصر کردند و برای پرت کردن حواس مردم از تورم و تنبلی و داماد و داداش دزد و رشوه گیر و دختر مظلوم قاچاقچی و... ، برایش پروژه های رسانه ای و شانتاژی می دیدند و با پررویی افسانه ای خود، از دولت نهم و سیزدهم رفع فقر و تورم و بیکاری و... می خواستند و می خواهند.
ای کاش از این بی حیاتر نبودند. چپاولگرانی که با شعار « سهم ما از سفره انقلاب» می خواستند آش را با جایش بقاپند، رفیق پرخورِ خوشی ها هستند و در گرفتاری ها هم بیش از ترامپ و مکرون نباید از آنها توقع داشت. به واقع، رفتارشان به گونه ای است که نمی شود آنها را ایرانی نامید. ای کاش خدماتشان برای مردم را بیان کنند تا دست کم کمی با مردمشان حرف جدی زده باشند و بتوان میزان خدمات و خیانتشان را معدل گرفت و مشخص نمود که برای درآوردن سنگ هایی که آنها به چاه انداختند چند حکم حکومتی داده شد و چقدر عقلا به زحمت افتادند و چه اندازه مردم سختی کشیدند. فتنه 78 و 88 و 96 و 98 و... و همین ارز 4200 تومانی را می شود به عنوان بهترین و گویاترین سؤال از بی تدبیرها پرسید که مبنا و منظورتان برای این تخم بی زرده چه بود؟
لازم است پروژه ای بیولوژیکی برای شناخت بهتر این گونه های نامردی تعریف شود و برای این مرض کاری کرد. برنامه آنها در تولید و تداوم بی نظمی است. ماهی خود را در آب گِل آلوده می گیرند و محل زیست آنها باید ناشفاف باشد که به درستی دیده نشوند. بی جرأت از اقدامند و از بی جربزگی و تنبلی، زلف خود را به دُم کدخدا گره زده بودند و به منتقدان آن گونه که شایسته خودشان است پاسخ داده و تمسخر می کردند. جمله معروف « ترسوها حق اظهار نظر ندارند » در مورد این جانوران گفته شد که یک جا می نشستند و جهادی ها را مسخره می کردند. وقتی کرونا روزانه هفتصد نفر را به خاطر بی مسئولیتی آنها می کُشت، با بی شرمی واکسن را به سوهان قم تشبیه می کردند و متلک می گفتند و اکنون که آمار کرونا به دوسه نفر رسیده شهامت عذرخواهی و اعتراف و جبران گذشته را ندارند. اگر حیا می داشتند، تمام آنها که واردات واکسن را به FATF و تحریم و برجام مرتبط کردند باید با صدای بلند « غلط کردیم» می گفتند.
میراث آنها، دولتی بدهکار و ورشکسته با سرزمینی سوخته و مین گذاری شده بود که محبوبیتش به پایین ترین حد رسیده و باعث بی رغبتی مردم به صندوق رأی شده بود. زبان نامؤدب، تنبلی و وابستگی شرم آور آنها به غرب، مایه جوک و طعن و سرافکندگی ایرانیان شده بود. خدا دولت دکتر رئیسی را به داد مردم رساند که به فضل خدا و تدبیر دولتمردانش تولید قدرت و ثروت کند. حالا که این دولت مردمی، پس از اقدامات اساسی موثر و زیربنایی، برای ترمیم و تعمیر خرابکاری بزرگ لیبرال ها قدعلم کرده و آبروی خودش را با خدا معامله کرده است، وقیح تر از بانیان وضع موجودی که طعنه می زنند و آتش می افروزند و شایعه می سازند و دل مردم را خالی می کنند کیست؟ شخصیت که نه، اینها چه اخلاق نفرت آور و مشمئز کننده ای دارند که با مردم و کشور خود چنین می کنند.
امروزه آمریکا و اروپا که تحریم گر هستند، و ضدانقلابی که نشانی آغل و انبارمان را به شغال و کفتار داده و از تحریم علیه ایران حمایت کرده اند و رسانه های معاندی که در معرفی فرصت های تحریمی جدید به دشمنان، ولع دارند و منافق و دزد و اختلاسگر و نادرست و بی وطن و...، به اصلاح ساختار معیوب و فلج یارانه ها اعتراض دارند و از فقر مردم ابراز نگرانی کرده اند! با این اراذل که خود را به انواع قاذورات آلوده کرده اند، نمی شود سخنی گفت و پاسخ به آنها فقط «خودتان هستید» است. روی سخن، با مردم شریف، مقتدر و مظلوم ایران است که اینچنین نجیبانه همت کرده و دولت را در این جهاد عظیمش که فی سبیل الله است همراهی کرده و می کنند. مردم عزیز ایران، همین که می بینید آمریکا، اروپا، اسرائیل، ضدانقلاب، منافقان، اختلاسگران، دزدان، نادرستان، فراری ها و اراذل و اوباش رسانه ای علیه این اقدام دولت زبان به انتقاد گشوده اند بدانید که راه درست همین است والسلام."
کیهان: سیاست ارزی دولت روحانی مقصر بحران آرد و روغن امروز است!
