تلفظ هنر ساختن واژه ها به صورت صوتی است. همانطور که در نوشتن هر فرد دست خط خودش را دارد، در تلفظ هم هر فرد نحوه گفتار خاص خودش را دارد. در نوشتن اگر شما بیش از حد بد خط بنویسید امکان خواندن دست خط شما برای دیگران میسر نخواهد بود. پس سعی می کنید قواعد نوشتن را به نحوی رعایت کنید که نوشته های شما برای همه قابل درک باشد. همین موضوع در قواعد تلفظ هم صادق است. شما باید قواعد تلفظ را آنقدر خوب رعایت کنید که دیگران بتوانند واژه هایی که می سازید را درک کنند.
ساختار تلفظ حروف
پیش از یادگیری نحوه تلفظ حروف باید با تا حدی با ساختار تلفظ و تعریفات عمومی در این زمینه آشنا شوید. شاید از قبل بدانید که حروف و آواها از نظر نحوه بیان به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:
- حروف صدادار: مثلا در زبان فارسی آ، ای، او، فتحه ( َ )، کسره ( ِ ) و ضمه ( ُ ) حروفی هستند که آوای صدادار دارند.
- حروف بی صدا: بقیه حروف به جز حروف به جز شش حرف گفته شده همه آوای بی صدا دارند.
تفاوت حروف صدادار و بی صدا
در تعریف ساده حروف یا آواهای صدادار، به دسته ای از آواها گفته می شود که در زمان بیان آنها ما هوا را به صورت مستقیم از دهان و حنجره خارج می کنیم و آن را متوقف نمی کنیم. در واقع آواهای صدادار به واسطه عبور هوا از حنجره به وجود می آیند. برای مثال به صورت کشیده آوای ” آ ” را بیان کنید و به نحوه ساخته شدنش توجه کنید.
در مقابل حروف بی صدا حروفی هستند که به واسطه نحوه متوقف کردن هوا در دهان یا حنجره ساخته می شوند. به همین علت به آنها حروف بی صدا می گویند. هر آوای بی صدا در واقع یک روش برای متوقف کردن جریان هوا در دهان یا حنجره است.
میتوانید برای درک ساده تر آواهای صدادار را مشابه رنگ هایی برای جریان آب در نظر بگیرید و حروف بی صدا را مانند شابلون هایی که به این جریان آب شکلی خاص می دهند. در نهایت شما واژه ها را از طریق ساختن شکل ها با رنگ هایی متفاوت می سازید. به همین دلیل که ادا کردن آواهای بی صدا بدون آواهای صدادار سخت است. چراکه برای ادا کردن یک صدا شما نیاز به بیرون دادن هوا از حنجره خود دارید و این هوا خود را به صورت یکی از آواهای صدادار نشان می دهد.
لهجه ی آلمانی
زبان آلمانی با توجه به پشینه طولانی اش و تلکم آن در کشورهای مختلف لهجه های متفاوتی دارد. می توان گفت هر ایالت در جمهوری فدرالی آلمان لهجه متفاوت خود را دارد. کشورهای سوییس و اتریش هم تفاوت های لهجه ای خود را دارند. البته بیشتری تفاوت بین لهجه های آلمانی در شمال آلمان و جنوب آلمان است.
برای ایجاد یکپارچگی بین آلمانی زبان ها و افرادی که علاقمند به یادگیری زبان آلمانی هستند، یک لهجه را به عنوان لهجه استاندارد آلمانی انتخاب کرده اند و آموزش زبان آلمانی در تمامی سطوح با همین لهجه صورت می گیرد (تقریبا مشابه انتخاب لهجه فارسی تهرانی به عنوان لهجه استاندارد). با این حال در صورت سفر به آلمان هنوز هم ممکن است با افرادی مواجه شوید که کاملا با لهجه منطقه خود صحبت می کنند. البته اکثریت آلمانی زبان ها می توانند لهجه استاندارد آلمانی را متوجه شوند.
به لهجه آلمانی استاندارد، Hochdeutsche هم گفته می شود. Hochdeutsche به معنای آلمانی بالاست. البته این لهجه در واقع در جنوب آلمان شکل گرفته، منظور از بالا در این اصطلاح ارتفاع است. از آنجا که مناطق جنوبی آلمان در رشته کوه های آلپ قرار دارد این مناطق ارتفاع بیشتری نسبت به مناطق شمالی دارد و به همین دلیل از این نام استفاده می شود.
باید بدانید که کشورهای اتریش و سوییس لهجه های استاندارد متفاوتی دارند. در صورتی که آشنایی کمی با آلمانی داشته باشید شاید گاهی برای فهمیدن صحبت های یک اتریشی کمی دچار مشکل شوید اما تفاوتهای این لهجه خیلی کم است، و به سادگی می توانید آنها را یاد بگیرید.
بیشتر متدهای آموزش آلمانی امروزه آلمانی را با لهجه استاندارد آموزش می دهند. در صورتی که نیاز به یادگیری لهجه اتریشی یا سوییسی داشتید می توانید پس از یادگیری آلمانی با لهجه استاندارد، اقدام به یادگیری جداگانه این لهجه ها کنید.
در بیشتر شهرهای آلمان مردم با لهجه های بسیار نزدیک به آلمانی استاندارد صحبت می کنند. اما در صورتیکه به خارج از شهر سفر کنید، به ویژه در شمال آلمان ممکن است با لهجه ها و حتی گویش های متفاوت روبه رو شوید. با این حال معمولا حتی روستاییان هم می توانند لهجه آلمانی استاندارد را متوجه شوند. پس نیازی نیست خیلی نگران تفاوت لهجه ها در زبان آلمانی باشید.
با قوانین اصلی و فرعی در زبان آلمانی آشنا شوید
