معبد فوشیمی‌ ایناری و جاذبه های آن!

در میان هزاران معبدی که وقف ایناری، خدای برنج و فراوانی در آئین شینتو شده، «فوشیمی ایناری» از همه اهمیت بیشتری دارد. مردم اعتقاد دارند روباه‌ها پیام‌رسان‌های ایناری بوده و همین امر سبب وجود تندیس‌های متعدد روباه در زمین‌های معبد است. فوشیمی ایناری گذشته دور و درازی داشته و تاریخ آن به سال 711 میلادی برمی‌گردد.

یکی از اصلی‌ترین دلایلی که گردشگران خارجی برای بازدید از معبد فوشیمی ایناری به اینجا می‌آیند، کاوش در مسیرهای کوهستانی و البته خود ساختمان‌های معبد است که به تنهایی جذابیت و ارزش والایی دارند. در ورودی معبد، دروازه «رومون» (Romon) را خواهید دید که در سال 1589 توسط رهبر معروف «تویوتومی هیدِیوشی» (Toyotomi Hideyoshi) اهدا شده است. در پشت این دروازه ساختمان اصلی معبد و سایر ساختمان‌های فرعی قرار دارند.

در انتهایی‌ترین قسمت زمین‌های معبد، ورودی دروازه‌ توری با مسیرهای کوه‌پیمایی را پیدا خواهید کرد که با دو ردیف فشرده دروازه‌ها به نام «سِنبون توری» (هزاران دروازه توری) آغاز می‌شود. دروازه‌های توری که در کل مسیر می‌بینید توسط افراد یا گروه‌ها در زمان‌های مختلف وقف شده‌اند و نام فرد و تاریخ وقف را نیز در پشت هر کدام می‌توانید ببینید. قیمت این دروازه‌ها از 400,000 ین برای اندازه‌های کوچک و تا 1 میلیون ین برای دروازه‌های بزرگ است.

پیاده‌روی در مسیر کوهنوردی و بازگشت حدود 2 الی 3 ساعت به طول می‌انجامد و بازدیدکنندگان می‌توانند از هر جایی که خواستند برگردند. در طی مسیر، زیارتگاه‌های کوچک متعددی با دسته‌ای از دروازه‌های توری کوچک وجود دارند که توسط بازدیدکنندگانی با بودجه کم اهدا شده‌اند. در میان راه رستوران‌های اندکی هستند که غذاهای محلی مانند «سوشی ایناری» و «اودون روباه» با توفوی سرخ شده را ارائه می‌کنند. بعد از 30 الی 45 دقیقه پیاده‌روی و کاهش تدریجی حجم دروازه‌های توری، بازدیدکنندگان به تقاطع «یوتْسوتْسوجی» (Yotsutsuji) می‌رسند که نماهای زیبایی از شهر کیوتو را می‌توان از آنجا تماشا کرد و مسیر به حالتی مدور دور قله تبدیل می‌شود. بسیاری از افراد تا همین نقطه بالا رفته و به مسیر ادامه نمی‌دهند.

علت نام گذاری معبد فوشیمی‌ایناری

پیش از این که با هم گردشی در معبد داشته باشیم و حرکت خود را آغاز کنیم خوب است که کمی با دلیل نام گذاری و معنای آن آشنا شویم. ایناری (Inari) مخفف واژه این ناری (Ine nari) یا این نی نارو (Ine ni naru) است. این ناری را مترادف عبارت برداشت برنج قرار می دهند. استفاده از برنج از دیرباز در میان ژاپنی ها رواج داشت و گفته می شود که این محصول در دوران باستان، بارها جان این مردمان را نجات داد به همین خاطر یکی از معجزات الهی برای ساکنان ژاپن به شمار می رود.

ایناری در عصرها و اقوام گوناگون به گونه های مختلفی معنا شده است که وضعیت جغرافیایی و فرهنگ هر قوم نیز در این نام و معنای آن دخیل بود. با این حال آن چه در آن شکی وجود ندارد این است که پیروان آیین شینتو یا همان فودکوی قدیم (Fudoki) از ابتدا ایناری را فردی بلند مرتبه می انگاشتند؛ این نکته را می توان در ادبیات و تاریخ آن ها به وضوح مشاهده کرد.

نخستین سندی که از وجود ایناری در دست است به سال 827 میلادی و دوران امپراتوری پادشاه جونا (Emperor Junna) مربوط می شود؛ یک متن تاریخی که رویجو کوکوشی (Ruiju Kokushi) نام دارد. البته مدارکی از سال 713 میلادی هم به دست آمده که نشان می دهند نام اصلی ایناری، فوشیمی-ایناری تایشا (Fushimi Inari Taisha) بوده است به همین خاطر هم نام معبدهای ایناری را فوشیمی‌ایناری تایشا نهاده اند. درباره تغییر نام ایناری نیز می گویند که این نام از ابتدا تغییری نکرده و تنها املای آن دگرگون شده است.

دسترسی به معبد فوشیمی ایناری

معبد فوشیمی ایناری درست بیرون ایستگاه ایناری، دومین ایستگاه از ایستگاه کیوتو در خط نارا است. (تنها 5 دقیقه فاصله از ایستگاه کیوتو و 140 ین هزینه که توسط قطارهای سریع‌السیر ارائه نمی‌شود). همچنین می‌توانید با پیاده‌روی کوتاهی از ایستگاه فوشیمی ایناری در خط اصلی «کیهان» به اینجا برسید. بازدید از اینجا هزینه ورودی ندارد.