رویکرد ماکسیمالیستی در دنیای فشن 

ماکسیمالیم را ه بهترین شکل می توان با قرار دادن این رویکرد در مقابل مینیمالیسم انجام داد. در مینیمالیسم همه چیز دارای خطوط و مرزهای واضح و روشنی است. در این سبک وجود فضاهای خالی، رنگ ها و الگوهای ساده، پاکی سطوح و سادگی اهمیت فراوانی دارد. این نکات برای به حداقل رساندن اختلال بصری است تا تمرکز تنها روی موارد محدود و کاربردی باشد. پوشش مینیمالیستی، به این معنی نیست که شما چیزهای زیادی ندارید، بلکه فقط به این معنی است که شما می خواهید مرتب دیده شده و توجه را به سمت گزینه های اصلی معطوف کنید.
هدف اصلی مینیمالیسم درشت نمایی عمدی چیزهایی است که بیشترین ارزش را دارند و در مقابل حذف هر چیزی که ذهن ما را از آن ها منحرف می کند. مینیمالیست بودن تنها در مورد مالکیت کمتر نیست، بلکه در مورد رفع نیاز به دارایی های مادی است. دارایی هایی که گذشتن از آن ها راه رسیدن به چیزهایی است که ارزش واقعی و معنایی دارند. این سبک زندگی انسان مدرن را از وسواس مدرن و مصرف گرایی دور می کند.
ماکسیمالیسم در حالی که کاملا مخالف سبک مینیمالیسم است، لزوما در مورد به هم ریختگی یا افراط نیست. با این وجود، از لحاظ بصری، فضایی شلوغ تر دارد. ماکسیمالیسم سبکی است که با رنگ و الگوهای متنوع، محیطی خلاق و جذاب به وجود می آورد. فضا با حس زندگی اشباع می شود و گرچه در این سبک الویت با تنوع است ولی در مجموع، فضا یک مفهوم و داستان را القا می کند.

راحتی در سبک ماکسیمالیسم به عنون یک کلید است که به وسیله آن می توان طرح های پررنگ و چشمگیر را مقابل دید قرار داد. به همین دلیل این سبک بسیار پویا و انعطاف پذیر است.
هنر ماکسیمال در واقع واکنشی در برابر هنر مینیمال است. هرچه مینیمال ها به دنبال اثبات زیبایی با حداقل ها هستند، ماکسیمال ها تلاش می کنند تا از حداکثرها برای تحقق زیبایی موردنظرشان استفاده کنند. در واقع در ماکسیمالیسم زیبایی شناسی بر اساس فراوانی و افراط در نظر گرفته می شود و شعار آنها “More is more” است که در مقابل شعار معروف مینمال ها یعنی “Less is more” شکل گرفته است.

ماکسیمالیسم محدود به مد و زیبایی ظاهری نیست بلکه مانند دیگر سبک ها و جنبش ها در رشته های مختلف هنری، ادبیات و موسیقی می توان نشانه های بارز آن را دید. در ادبیات رمان های پسامدرن Thomas Pynchon و David Foster Wallace نمود ماکسیمالیسم هستند.
تاریخ نگار هنری Robert Pincus-Witten، ماکسیمالیسم را اصطلاحی می داند که در زمینه هنرهای مصنوعی در اواخر دهه 1970 برای توصیف گروهی از هنرمندان استفاده می شده است که به جنبش نئواکسپرسیونیسم پیوستند. البته مدارک دیگری نشان می دهد که اولین المان های ماکسیمالیسم در اواسط دهه 1960 در نقاشی های روانکاوانه Gary Stephan دیده شده است.

منشا تاریخی استایل ماکسیمال

شاید بتوان گفت ماکسیمالیسم همیشه در مد وجود داشته و فقط در دوره هایی کمرنگ یا پررنگ شده است. مثلا چهره های سلطنتی همواره علاقه داشتند ظاهری برجسته و متفاوت نسبت به سایرین داشته باشند و از همین رو از المان های رنگارنگ و جزئیات گوناگون در ترکیب ظاهر خود استفاده می کردند. لویی چهاردهم فرانسه بهترین مثال برای این توصیف است.
در قرن بیستم با مدرن شدن سبک زندگی مردم به تدریج این نوع زیبایی شناسی کمرنگ شد و هرچه جامعه مدرن تر می شد، استایل نیز ساده تر می شد. به مرور کار به جایی رسید که حتی قراردادن بیش از دو یا سه آیتم یا رنگ در یک ترکیب کار سختی برای مردم بود.

ماکسیمالیسم در زمان معاصر

تقریبا از 5 یا 6 سال پیش سبک ماکسیمال به دنیای مد بازگشت. شاید به این خاطر که گرایش به مینیمالیسم دیگر برای مردم جذاب نبود و نیاز به یک تغییر گسترده داشتند. البته همیشه عوامل مختلف بسیاری همچون موضوعات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در تغییر ذائقه مد مردم نقش دارند.
برای مثال، یکی از معروف ترین پیش بینی کنندگان ترندهای مد Lidewij Edelkoort در پاسخ به این سوال DW که رئیس جمهوری ترامپ چه تاثیری بر دنیای مد خواهد گذاشت، گفته بود: “بخش بزرگی از دنیا به سراغ ترندهای غیرمعمول و گزاف خواهند رفت و به نظر من یک ضرورت است که فرم های کنونی تغییر کند. مد برای مدتی بسیار طولانی ساده بوده و حالا به انگیزه و اشتیاقی تازه نیاز داریم. مثلا استفاده از لباس های تئاتری می تواند یکی از این تغییرات باشد.”

چطور استایل ماکسیمال داشته باشیم؟

در استایل ماکسیمال همه چیز خیلی زیاد، ظاهری و درهم پیچیده است. ماکسیمالیسم در واقع جذاب است چون استایل سختی نیست و در لحظه توجه را جلب می کند. حس گرایی، تصنع، لوکس بودن و فانتزی ها همگی نماد های بارز ماکسیمالیسم هستند. پس برای داشتن استایل ماکسیمال فقط کافیست برجسته ترین آیتم هایی را که می توانید در استایل خود به کار ببرید، در کمد لباستان پیدا کنید.

با ترکیب پترن ها و پرینت ها شروع کنید

اگر تا امروز فکر می کردید که باید تکه های لباس ها در یک استایل به صورت یکی درمیان ساده و طرح دار باشند، در استایل ماکسیمال این موضوع را فراموش کنید. شما می توانید در این استایل هر چند تکه طرح دار که می خواهید از راه راه و چهارخانه گرفته تا خال خالی و گل گلی را در کنار هم قرار دهید.

لباس هایتان را از رنگ های جسورانه انتخاب کنید

رنگ های نئونی، شارپ، پاستلی و متالیک پیشنهاد های خوبی برای استایل ماکسیمال هستند. مثلا می توانید زرد نئونی، پترن پلنگی و رنگ طلایی را در یک ترکیب قرار دهید.

بر جزئیات تمرکز کنید و لایه لایه بپوشید

شاید به خاطر همین لایه های اضافی باشد که ماکسیمالیسم در فصل های سرد بیشتر خودش را نشان می دهد. لوگوهای بزرگ، تزئینات برجسته و تکه دوزی های رنگی جزئیاتی هستند که می توانند به نقاط قوت استایل ماکسیمال شما تبدیل شوند.

در استایل ماکسیمال اکسسوری نقش مهمی دارد

از چندین لایه اکسسوری با رنگ، طرح و جنس مختلف استفاده کنید. گوشواره های بزرگ و رنگی، کیف های بزرگ رنگی یا چند کیف کوچک با هم، عینک های آفتابی با فریم های عجیب و غریب و گردنبند های رشته ای چند لایه آیتم هایی هستند که در ترکیب این استایل بسیار به کار شما خواهند آمد. همچنین اکسسوری هایی مثل جوراب که قبلا توجه چندانی به آنها نداشتید، در استایل ماکسیمال بسیار کاربردی خواهند بود.

از پارچه هایی با بافت های گوناگون استفاده کنید

استفاده از پارچه های مختلفی مثل چرم، جین، جیر، ورنی، گیپور و پشم در کنار هم باعث می شود ظاهر شما ماکسیمال به نظر برسد. علاوه بر این می توانید در یک استایل از لباس هایی که با چندین نوع کارِ دست تزئین شده، استفاده کنید. مثلا لباسی سوزن دوزی شده را با یک لباس چهل تکه بپوشید.
اگر مبتدی هستید و از هر ترکیبی می ترسید، بهتر است نگاهی به عکس های آیریس آپفل ماکسیمال ترین استایل آیکان دنیای مد بیندازید و بعد کودک هیپ هاپ درونتان را بیدار کنید تا خودش شادترین قسمت کمدتان را پیدا کند. حواستان باشد که استایل ماکسیمال شما نباید شبیه لباس های کاستوم هالووین شود. فقط کمی درخشش، رنگ، المان های زینتی و زرق وبرق کافی است.

طراحان و برندهای ماکسیمال

اغلب Alessandro Michele طراح برند گوچی را آغازگر مد ماکسیمال در دنیای مدرن می دانند. البته نمی توان طراحی های Miuccia Prada برای برند Prada و Jeremy Scott برای Moschino را نادیده گرفت. علاوه بر اینها برندهایی همچون Kenzo، Etro، Roberto Cavalli، Balmain، Dolce&Gabbana، Marni، Giambattista Valli، Shrimps، Molly Goddard و Delpozo هرکدام به شیوه خود ماکسیمالیسم را در طراحی های خود ارائه می کنند.

در دنیای امروز علاوه بر طراحان، ماکسیمالیسم از خیابان گرفته تا مجلات طرفداران بسیاری دارد. در میان ترندهای سال 2019 نیز اغلب این سبک دیده می شود. مثلا ترند چهل تکه یا Tie-dye هر دو عناصر ماکسیمال هستند.
رسانه های اجتماعی هم به عنوان موثرترین وسایل ارتباطی در دنیای مدرن نقش مهمی در محبوبیت استایل ماکسیمال دارند. این روزها فضای مجازی بستر مناسبی برای سرگرمی است و استایل ماکسیمال نیز استایلی سرگرم کننده و جذاب می باشد، پس ناخودآگاه این فضا به رشد این سبک کمک می کند.

فراموش نکنید که ماکسیمالیسم هم همچون مینیمالیسم فراتر از فشن می تواند یک سبک زندگی باشد. به تعبیری می توان ماکسیمالیسم را مهمانی شاد، پرهیاهو و جذابی دانست که گاهی در میانه آن به یک هوای تازه یعنی مینیمالیسم احتیاج خواهیم داشت.