کانال کورینتوس خلیج کورینتوس را به خلیج سارونیک در دریای اژه وصل می‌کند. گردشگران معمولا برای سفر به کورینتوس از قایق استفاده می‌کند و قایق‌ها نیز از این کانال باریک که در قرن 19 میلادی با حفاری در صخره‌ها ایجاد شده است، می‌گذرند. طول کانال برابر 6.4 کیلومتر و عرض آن حدود 21.4 متر است. به دلیل عرض کم کانال، کشتی‌های مدرن و امروزی نمی‌توانند از آن عبور کنند و تنها از آن به‌عنوان جاذبه گردشگری استفاده می‌شود.
کانال کورینتوس، یکی از مهمترین آثار زیربنایی دولت مدرن یونان است که در 25 ژوئیه 1893 به بهره برداری رسید. بسیاری بر این باورند که این کانال فعالیت‌های دریایی را برای همیشه تغییر داده است. کانال‌کورینتوس که به نام تنگه کورینتوس نیز شناخته می‌شود، ایونی و اژه را به هم متصل می‌کند و عبور کشتی‌های باری و مسافری بین دو دریا را بسیار سریعتر می‌کند.
کار ساخت و ساز این کانال در سال 1882 آغاز شد و در ادامه توسط نخست وزیر وقت سوتیریوس سوتیروپولوس افتتاح شد، اما توسط سلف وی هاریلاوس تریکوپیس که دوره حضور وی در دولت یونان تنها دو ماه قبل از آن تاریخ به پایان رسیده بود، پیش‌بینی و تکمیل شد.
قبل از ساخته شدن این کانال، کشتی‌هایی که از دریای ایونی با مقصد آتن یا جزایر دریای اژه به راه می‌افتادند، مجبور بودند شبه جزیره پلوپونز را دور بزنند و بالعکس، تا به مقصد مورد نظر خود برسند. پس از سال 1893، کشتی‌های باری و مسافری از کانال کورینتوس عبور کرده و بسیار سریعتر و راحتر به مقصد می‌رسند. البته این موضوع را در نظر داشته باشید که کشتی‌هایی که عرض کمتری دارند، می‌توانند از کانال کورینتوس عبور کنند.
در دوران مدرن، ایده ساخت کانال کورینتوس برای اولین بار به طور جدی در سال 1830، بلافاصله پس از استقلال یونان از امپراتوری عثمانی، مطرح شد. ایوانیس کاپودیستریاس، دولتمرد یونانی، یک مهندس فرانسوی را استخدام کرد تا پروژه‌ای واقع بینانه را جمع آوری کند( که در نهایت با هزینه گزافی معادل 40 میلیون فرانک طلا خاتمه یافت) و دولت یونان را مجبور کرد یک بار دیگر پروژه پرهزینه را رها کند. اندکی بعد با الهام از ساخت کانال سوئز، نخست وزیر تراسیوولوس زائمیس قانونی را در سال 1870 امضا کرد که مجوز پروژه مهندسی کانال کورینتوس را می‌داد.
رویای کانال کورینتوس سرانجام زمانی به واقعیت تبدیل شد که در سال 1881، Société Internationale du Canal Maritime de Corinthe برای ساخت این کانال و بهره برداری از آن برای 99 سال آینده ماموریت یافت.
کانال‌های بزرگی در دنیا مثل کانال پاناما و کانال سوئز شهرت جهانی دارند چون اقیانوس‌ها را به هم متصل کرده و سفر طولانی کشتی‌های تجاری یا مسافربری را بسیار کوتاه‌تر می‌کنند. کانال‌های کوچکتری هم در دنیا هستند که شاید اهمیت‌شان به اندازه‌ی این دو کانال مشهور نباشد اما از نظر مهندسی ساخت، کمتر از آنها نیستند. کانال کورنیس یونان که جزو کانال‌های کوچک محسوب می‌شود، هم جلوه‌ی خاصی دارد هم این که ماجرای ساخت آن جالب است. کانال کورنیس کانالی است به طول 6.4 کیلومتر و عرض 21.4 متر که خلیج سارونیک در دریای اژه را به خلیج کورنیس در دریای یونان متصل می کند. ارتفاع کانال زیاد است. در عمیق‌ترین نقطه‌ی آن، ارتفاع دیواره‌ها به 92 متر می‌رسد که پهنای کانال در قسمت بالا هم به 24 متر می‌رسد.
فقط کشتی‌هایی که 17/5 متر عرض داشته باشند می‌توانند از کانال عبور کنند.
ساخت این کانال باعث شد تا مسافت 690 کیلومتری که کشتی‌ها برای ورود به خلیج کورنیس به دور شبه جزیره پلوپونز طی می‌کردند، بسیار کوتاه شود.
به این دلیل که کانال کورنیس عملاً شبه جزیره پلوپونز را از سرزمین یونان جدا کرد، این شبه جزیره بعد از آن، یک جزیره محسوب می‌شود.
از روی کانال کورنیس یک خط راه‌آهن، یک جاده خودرو و یک جاده برای موتورسواران رد می‌شود.
در سال 1988، برای تسهیل رفت و آمد مردم، دو پل به زیر آب رونده در دو طرف کانال ساخته شد. این پل‌ها در نوع خود منحصر به فرد هستند چون برخلاف پل‌های باز شونده که اجازه‌ی عبور کشتی‌های مرتفع را می‌دهند، این دو پل به شکل جالبی به زیر آب می‌روند تا کشتی‌ها از روی آن عبور کنند.
با این که حفر کانال در سال 1893 به پایان رسید اما از دوران یونان قدیم هم طرح‌هایی برای ایجاد این کانال وجود داشت که تلاش‌های آن، بی‌نتیجه مانده بود.
اولین تلاش‌ها برای ساخت کانال در دوران پریاندر در حدود 2700 سال قبل انجام شده بود. وقتی که متوجه شدند حفر چنین کانالی کار دشواری است، تصمیم گرفتند یک راه روی خشکی برای منتقل کردن قایق‌ها یا بار آنها بسازند. این راه شبیه ریل روی خشکی ساخته شد و نام آن را دیولکوس گذاشتند و هنوز هم بقایای آن قابل مشاهده است.
در سال 67 میلادی، نرون هم شانس خود را برای حفر کانال امتحان کرد. او اولین تیشه را خودش به زمین زد و سپس از 6000 نفر زندانی برای حفر کانال استفاده کرد. حفر کانال از دو طرف شروع شد و گروه سومی هم سوراخ‌هایی در میانه کانال ایجاد می‌کردند تا کیفیت سنگ‌ها را بسنجند و حفر آن را آسان‌تر کنند. بعد از مرگ نرون این پروژه رها شد و حالا می‌توان نشانه‌های تلاش آن دوران را در طول کانال مشاهده کرد.
در حالی که تصور میشد ساخت این کانال در یک سال به پایان می‌رسد. شروع حفر کانال در سال 1881 بود اما در سال 1893 افتتاح شد.
بعد از افتتاح کانال، کشتی‌های زیادی حاضر به عبور از آن نشدند یک دلیل این بود که کانال باریک بود و جریان‌های دریا هم باعث سخت شدن حرکت در آن میشد. دلیل دوم این بود که دیواره‌های بلند کانال با هر لغزشی فرو می‌ریخت. در بین سال‌های 1893 تا 1940 کانال چندین بار بسته شد.
در سال 1944 وقتی که نیروهای آلمان نازی از یونان عقب‌نشینی می‌کردند، برای این که کانال را خراب کنند در آن بمب گذاشتند و آسیب‌های زیادی به آن وارد کردند.
بعد از عقب‌نشینی نازی‌ها، نیروهای مهندسی ارتش آمریکا شروع به پاکسازی و بازسازی کانال کردند و در سال 1948 کانال برای استفاده دوباره بازگشایی شد.
امروزه در حدود 11 هزار کشتی در سال از کانال کورنیس عبور می‌کنند.
کانال کورنیس فقط ظرفیت عبور یکی کشتی را دارد و همزمان کشتی دوم در جهت مخالف نمی‌تواند وارد آن شود.
کانال کورینتوس (Corinth Canal) یکی از مهمترین مسیرهای دریایی در یونان بوده که دریای اژه را به خلیج سارونیک متصل می‌کند. گردشگرانی که قصد دارند به کورینتوس سفر کنند، بایستی از قایق استفاده کرده و قایق‌ها نیز باید از این کانال باریک که مربوط به قرن 19 است، عبور کنند. طول این کانال 6.4 کیلومتر و عرض آن نیز تنها 21.4 متر است. به دلیل عرض کمی که کانال دارد، کشتی‌های گردشگری یا باربری امروزی نمی‌توانند از آن عبور کنند.
