به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از سرپوش، مارمولک شاخ شاخی رگال یک خزنده کوچک بومی مکزیک و جنوب غربی ایالات متحده است. زیستگاه اصلی آن ها کوه های بیابانی سونوران است، جایی که بیشتر عمر خود را صرف خوردن مورچه های دروگر و سایر حشرات کوچک می کنند. آن ها در هر وعده غذایی می توانند ۲۵۰ عدد مورچه بخورند، اما از این عجیب تر، مکانیزم دفاعی جالب آن هاست. زندگی در صحرای سونوران بسیار سخت است و این مارمولک شاخ شاخی شکارچیان خاص خود را دارد. از مار ها و موش های گوشتخوار گرفته تا گرگ ها که همگی عاشق این خزنده کوچک هستند. اما خوشبختانه این مارمولک روش های دفاعی متنوعی دارد که هر یک برای مقابله با شکارچی خاصی طراحی شده است. دانشمندان مشاهده کردند که این مارمولک در طبیعت از روش شلیک خون فقط برای موقعیت های بسیار خاص استفاده می کند. مثلا، اگر قرار باشد یکی از آن ها را بردارید یا حتی وانمود کنید که می خواهید به آن آسیب بزنید، احتمالا فقط می نشیند و کمی هیس هیس می کند و قطعا خون نمی پاشد. او این ترفند را برای موثرترین زمان ذخیره می کند.
شلیک خون در مقابل مارها، موش ها یا حتی انسان ها کمک زیادی به این مارمولک نمی کند، اما به دلایلی، در برابر سگ سانان و گربه سانان مثل گرگ های صحرایی و گربه های دم کوتاه بسیار موثر است. این خزنده کوچک می تواند هدف بگیرد و سپس خون را از چشمان خود شلیک کند. او منتظر می ماند تا حمله کننده آماده گاز گرفتن باشد تا بتواند خون را مستقیما داخل دهانش شلیک کند، جایی که بیشترین آسیب را وارد می کند. اگرچه این خون سمی نیست، اما گربه سانان و س سانان از آن متنفرند و سعی می کنند تا می توانند بزاق تولید کنند و این ماده را از دهانشان پاک کنند و این عمل ۱۵ دقیقه طول می کشد. در این مدت مارمولک می تواند کاملا دور شود. این خون ظاهرا حاوی موادی است که به گیرنده های دهان سگ سانان متصل می شود، گیرنده هایی که در دهان انسان و سایر گونه ها یافت نمی شود. بنابراین مارمولک شاخ شاخی چگونه از چشمان خود خون شلیک می کند؟ کیسه زیر چشمان مارمولک، به نام سینوس چشمی، با خون پر می شود و با یک فشار ناگهانی خون را از طریق منافذ موجود در پلک پایینی تا دو متر شلیک می کند و در صورت لزوم می تواند چندین بار این حرکت را تکرار کند. مارمولک های شاخ شاخی به خوبی می توانند شکارچیان مختلف را تمییز دهند و این توانایی، شانس بقای آن ها را افزایش می دهد.