به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فارس، مهدی قاضی خانی سال ۹۴ از شهرستان قرچک برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) عازم سوریه شد و در ۹ آذر همین سال حین مبارزه با تروریست های تکفیری به شهادت رسید و پیکرش در قطعه شهدا امامزاده بی بی زبیده همین شهرستان به خاک سپرده شد. فاطمه قاضی خانی همسر این شهید عزیز در برشی از خاطراتش اینگونه عشق همسر راه به خدا توصیف می کند:
مهدی بسیار اهل شوخی بود و گاهی جلوی عمه اش مرا می بوسید. مادرش می گفت: این کارها چیه خجالت بکش، عمه ات نشسته! آقا مهدی هم می گفت مگه چیه مادر من؟ باید همه بفهمند من زنم را دوست دارم.
ما کرد هستیم و به زبان کردی بیان بعضی جملات خیلی مشکل است. مثلا بخواهی بگویی دوستت دارم به زبان کردی خیلی سخته. گاهی به خنده می گفت: به کردی بگو دوستت دارم ببینم بلدی یا نه؟ بعد به این نتیجه می رسیدیم که خیلی خوبه فارسی حرف می زنیم. (می خندد)
برایش شعر می خواندم و بیشتر هم این بیت را زمزمه می کردم: صبر ایوب زمان صبر منه/ خونه بی تو خونه نیست قبر منه
شب ها زودتر بچه ها را می خواباندم و دو تایی بیدار بودیم و میوه می خوردیم و با هم صحبت می کردیم. بعد یهو وسط حرفش می گفت: خانم! اگر شهید شدم به من افتخار کن. می گفتم: وا به چی افتخار کنم؟! به این که شوهر ندارم؟ می گفت: نه به این افتخار کن که من همه را دوست دارم و به خاطر همه مردم می روم، اگر نروم دشمن داخل خاک ما می آید. پیش از ما هم شهدا نمی رفتند، الان ما نمی توانستیم در امنیت و آرامش زندگی کنیم.
خیلی دوست داشت جزو مدافعین حرم اعزام شود، اما گفته بودند چون سه فرزند دارد نمی شود. او هم شناسنامه را طوری کپی کرد که مشخص نشود سه تا بچه دارد. ببینید چه عشقی است، یکی که فرزندش را که همه وجودش است و هر چقدر هم بد باشد می گوید فرزند من است برای جهاد در راه خدا منکر وجودش می شود.
مطمئن بودم آقا مهدی شهید نمی شود از بس زرنگ بود. تصمیم داشت برگردد و زمین کشاورزی اش را رونق بدهد. او برای نیامدن نرفته بود؛ رفته بود برای دفاع.
«آرمان علی وردی» که بود و چگونه به شهادت رسید؟
