سبک معماری سنتی ژاپن؛ هم زیستی مسالمت آمیز انسان با طبیعت

سبک معماری کشور ژاپن

وقتی نوبت به معماری می رسد می توان آن را هنر زیبا دانست، معماری ژاپنی نیز ممکن است مانند یکی از نقاشی های مونه(نقاش فرانسوی) باشد. معماری ژاپن تاریخ گسترده ای دارد و زیبایی شناسی بسیار متمایزی دارد که حتی اگر چیزی در مورد معماری نمی دانید ، قابل شناسایی است .بسیاری از ریشه های معماری ژاپنی در دین نشات میگیرد و از باور های برگرفته از شینتو و بودیسم الهام می گیرد. با وجود هر دو مذهب مبتنی بر طبیعت و معنویت گرایی ، بیشتر معماری ژاپن متمرکز بر جهان خارج و قلمرو معنوی فراتر از وجود انسانی است. آنچه را که امروزه به عنوان معماری ژاپنی میشناسیم می توان تا قرن هفتم جستجو کرد ، اما در طول زمان دچار تحولات بسیاری شده است.

عناصر طبیعی در معماری ژاپن

محوریت معماری ژاپن مذهب است و به همین دلیل بسیاری از مهمترین بناهای ژاپنی عبادتگاه بودند. این ساختارها دقیق ترین و پیچیده ترین معماری را به نمایش گذاشته که متمرکز بر عبادت است. چوب به طور سنتی محبوب ترین متریال در معماری ژاپن بوده است ، بنابراین بسیاری از سازه ها از این متریال طبیعی استفاده می کنند. صفحات متحرک موسوم به shoji که به اتصال فضا به فضای بیرون کمک می کنند نیز در معماری ژاپن بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجا که شیشه به طور معمول در خانه استفاده نمی شود ، این متریال معمولاً از کاغذ ساخته می شوند تا اجازه عبور نور طبیعی را بدهند. علاوه بر این ، بیشتر سازه های ژاپنی دارای ایوان چوبی (به نام engawa) هستند که در اطراف خانه اجرا می شود ، عنصر دیگری که خانه را به دنیای طبیعی متصل می کند. همچنین اکثر آنها دارای یک ژنکان یا سطح پایین تری برای برداشتن کفش قبل از ورود هستند. این در معماری غربی تقریباً شبیه یک گِل خانه(محلی که قبل از ورود به خانه کفش های خود را تمیز میکردند) است و به طور سنتی در هنگامی که مهمانان وارد خانه میشوند مورد استقبال قرار میگیرند. یکی دیگر از عناصر اصلی بیشتر خانه های ژاپنی کف تاتامی است. این حصیرها از کاه برنج ساخته شده اند و مرکز بسیاری از آداب و رسوم ژاپنی است. زیر پا نرم هستند اما برای استفاده طولانی مدت بادوام هستند.

تاریخچه معماری ژاپن

تاریخچه معماری ژاپن گسترده است، همانطور که قبلاً گفته شد، آنچه ما اکنون به عنوان معماری سنتی ژاپنی به آن فکر می کنیم مربوط به قرن هفتم میلادی است که تحت تاثیر معماری کره ای و چینی رشد پیدا کرد. تقریبا در این دوره بود که معماری ژاپنی توجه های زیادی را به خود جلب کرد. و با سازه های چوبی و معماری شگفت انگیز خود توانست در بین سبک های مختلف معماری اسم و رسمی برای خودش دست و پا کند. دوره ادو، بین قرون ۱۷ و ۱۹، دوره منحصر به فرد دیگری از معماری ژاپنی است. در این دوره ماکیا (خانه هایی شبیه به آنچه که امروزه می بینیم) محبوبیت زیادی کسب کرد. یک ماکیا به طور معمول در عمق بیشتری از حالت عادی ساخته می شود و به وسیله چوب و کاشی کاری های هنری تزئین می گردد. پس از این دوره ، معماری ژاپنی مسیر شبیه شدن به معماری غربی را در پیش گرفت. در اواخر قرن نوزدهم ، فضای داخلی به سبک غربی در ژاپن برجسته تر شد. برخی از سازه ها ، سبک های ژاپنی و غربی را با هم مخلوط کرده اند ، با سقف های تابستانی سنتی که با کف پارکت و لوسترهای ظریف ترکیب شده اند. تا اوایل قرن بیستم ، بیشتر مردم ژاپنی هنوز در خانه های سنتی زندگی می کردند ،اما امروزه بیشتر معماری ژاپنی با امکانات و مواد مدرن شباهت بسیاری به معماری غرب دارد.

معماری ژاپنی چه ویژگی هایی دارد؟

بسیاری از افراد به سبک های طراحی و معماری غیر تکراری علاقه دارند و از آنجا که معماری ژاپنی در ایران خیلی رایج نیست می تواند یکی از بهترین گزینه ها برای این افراد باشد.معماری ژاپن تاریخ گسترده ای دارد و زیبایی شناسی کاملاً مشخصی دارد که حتی اگر هیچ چیزی در مورد معماری ندانید قابل تشخیص است. بسیاری از المان های این سبک از اعتقادات دین های شینتو و بوداییسم الهام گرفته اند. آنچه که امروز ما به عنوان معماری ژاپن از آن نام می بریم به سده ۷ میلادی بر می گردد اما از آن زمان تغییرات زیادی را به خود دیده است. و شکل و شمایل آن به کلی متحول شده است.

مصالح مورد استفاده در معماری ژاپن

یکی از سنتی ترین مصالحی که در معماری ژاپن دیده می شود چوب است. استفاده از چوب از قرن 7 آغاز شد. ارزان تر از سنگ بود و از ژاپن منشا میگرفت. غالباً بدون رنگ می ماند تا زیبایی طبیعی از طریق درخشش بافت فراهم شود. سرو به دلیل داشتن بافت زیبا از محبوبیت برخوردار بود ، در حالی که اغلب از کاج برای تهیه ساختار استفاده می شد. درخت سرو ماده متداولی است که در سقف سازی استفاده می شود. در اواخر قرن نوزدهم ، سنگ و سیمان در سازه های مسکونی و خانه ها محبوبیت بیشتری یافت. حتی با این حال ، چوب همچنان ماده ای است که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد زیرا به محیط زیست کمک می کند و به آن فضای نشستن بر روی زمین می دهد.

حقایقی درباره معماران ژاپنی

سه معمار معروف معاصر ژاپنی که ممکن است اسم آنهارا شنیده باشید شامل تادائو آندو ، آراتا ایزوزاکی و کنگو کوما هستند. تادائو آندو یکی از پدرخوانده های معماری معاصر ژاپن به حساب می آید و جوایز معتبر بسیاری را از آن خود کرده است. او با معماران مشهور غربی مانند فرانک لوید رایت کار کرده و بر زیبایی شناسی مینیمالیسم تمرکز دارد. کنگو کوما معمار دیگری است که به دلیل تغییر شکل معماری معاصر ژاپن شناخته می شود. طرح های او ریشه عمیق در سبک های سنتی ژاپنی دارد و استفاده از چوب در طراحی های او کلیدی است. بسیاری از ساختارهای وی استفاده از نور و وجود طبیعت است. معماری ژاپن دارای تاریخ غنی است که ریشه در طبیعت و مذهب دارد. در حالی که بسیاری از عناصر معماری ژاپن به راحتی قابل تشخیص هستند ، اما این معماری همیشه در حال تحول و تغییر است درست مانند معماری غربی.