معرفی فیلم جان دار

جان دار جزو اولین فیلم حسین امیری دوماری و پدرام پور امیری است که قبل از این فیلم مشغول ساختن فیلم کوتاه بوده اند. جان دار ژانری اجتماعی دارد و قتل و دعوای ناموسی یکی از پرتکرارترین واژه‌های سینمای ایران موضوع اصلی فیلم است

خلاصه داستان جان دار

«جاندار»، قصه یک خانواده خوشبخت و پرجمعیت است که شب مراسم عقدکنان دخترشان اسرا (باران کوثری)، خوش و خرم شادی می کنند و می زنند و می رقصند. نرسیدن غذای مجلس، آغاز رخنه نگرانی در جمع خانواده است و مخاطب هم که به اندازه کافی با چنین فضایی درگیر بوده است خوب می داند که این خوشی ها فقط مقدمه ای بر یک داستان غم انگیز با مصیبت های تمام نشدنی است و دلداری دادن کاراکترها به هم که غذا به زودی می رسد، فقط حکم آرامش قبل از طوفان را دارد.«بخدا اگه یه بار دیگه بگین شام چی شد، غذا چیه، همین وسط خودم رو دار میزنم که غذاخوردن یادتون بره. بابا از گشنگی نمردین که؟؟»

نکاتی درباره فیلم جان دار

«جان دار» اولین فیلم پدرام امیری و حسین امیری دوماری اثری پر سر و صدا است که داعیه سینمای اجتماعی دارد.از مهم ترین فاکتورهای ساخت فیلم در ژانر اجتماعی ارائه شخصیت هایی پرداخت شده است که بتوانند سوژه مورد نظر را به خوبی به نمایش گذاشته و داستان را به هدف نهایی خود که همانا واکاوی و پرداخت همه جانبه سوژه است برسانند.«جان دار» اما علیرغم حواشی بسیار حرف زیادی برای گفتن ندارد و بر همان پاشنه سینمای اجتماعی پر فلاکت این سال ها می چرخد. فیلم با شادی و پایکوبی در مجلس عروسی آغاز می شود اما عشق قدیمی و خواستگار سابق عروس مجلس را به عزا می نشاند. موضوعی که با وجود تکراری بودن می توانست با پرداختی مناسب زمینه ساز شکل دهی درامی تاثیرگذار گردد که از دل آن مفهومی موثر و گیرا به تماشاگر منتقل شود. اما داستان سر راست «جان دار» چنان با خرده روایت های بیهوده و موضوعات جانبی منحرف می گردد که حتی خود سازندگانش هم از کنترل آن عاجز می شوند.با اینکه سوژه اصلی فیلمنامه حول محور قتل و قصاص است اما موضوعات دیگری وارد فیلم می شوند که نه تنها مانع گسترش داستان هستند، بلکه خود روایت هایی جدیدند که قصه قبلی را به حال خود گذاشته و خود نیز به پرداخت درست و پختگی لازم نمی رسند و تماشاگر را در وضعیتی پیچیده قرار می دهند.سردرگمی فیلمنامه «جان دار » سبب شده که داستان خسته کننده و کِشدار به نظر برسد. وقوع برخی اتفاقات و تحول ناگهان شخصیت ها فیلم را فاقد منطق روایی نشان می دهد. اما اصلی ترین مشکل «جان دار»، همان گونه که اشاره شد، فیلمنامه اثر است چنان که نتوانسته یک قصه واحد را از ابتدا شروع و آن را بسط دهد. این ایراد را در بسیاری از آثار سینمای ایران می توان یافت: داستان های فرعی که صرفاً با شلوغ کردن هرچه بیشتر داستان سعی در ایجاد تنش دارند، تنشی که منطقی برای آن خلق نمی شود و به همین دلیل فاقد ارزش محسوب می شوند. در «جان دار» نیز تنش ها بسیار و منطق و تاثیرگذاری آنها حداقلی است. خرده روایت ها نقشی در پیشبرد داستان ندارند یا آن جا که می بایست تاثیرگذار باشند با پرداخت ضعیف و شخصیت پردازی ناقص بی اثر و ابتر می شوند. مانند کاراکتر مادر و تصمیم گیری مهم او که می بایست نقطه اوج داستان باشد با پرداختی ضعیف به شخصیتی منفعل و قابل ترحم تبدیل شده که حتی مخاطب هم اهمیتی به او نمی دهد.از هم گسیختگی در فیلمنامه به بازی های فیلم نیز آسیب رسانده است. فاطمه معتمد آریا که از بازیگران خوب سینمای ایران محسوب می شود، در « جان دار» بازی قابل قبولی از خود ارائه نداده است. حامد بهداد و باران کوثری هم نتوانستند درخششی در فیلم داشته باشند. تنها جواد عزتی است که تا حدودی توانسته در این فیلم گلیم خودش را از آب بیرون بکشد.«جان دار» وضعیتی مشابه فیلم های اجتماعی چند سال اخیر سینمای ایران دارد: همگی آن ها به فراموشی سپرده شده اند! پس از «جدایی نادر از سیمین» سینمای ایران نتوانسته درام تاثیرگذاری خلق کند و تقریبا همگی آنها به دلیل شباهت به یکدیگر، پس از مدتی از یادها رفته اند. «جان دار» هم با تنش های بی پایان و منطق های حداقلی اش در کنار همان فیلم ها قرار خواهد گرفت و خیلی زود از خاطرها خواهد رفت.

کارگردان فیلم جان دار

حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری دو کارگردان بسیار جوان ایرانی که فعالیت شان را با ساخت فیلم کوتاه آغاز و با « جان دار » نخستین ساخته سینمایی شان را تجربه کرده اند.