معرفی فیلم جزیره رنگین

دوشنبه، 01 شهریور 1400 زمان مطالعه 6 دقیقه

جزیرهٔ رنگین فیلمی به کارگردانی و تهیه‌کنندگی خسرو سینایی در سال ۱۳۹۳ می‌باشد. فیلمنامه با اقتباس آزاد از زندگی احمد نادعلیان نوشته شده و بهانه‌ای ست برای آنکه بتوان گوشه‌ای از جذابیت‌های جزیرهٔ هرمز را در سینمای ایران ثبت کند. در این فیلم به جز مهدی احمدی تعدادی از بازیگران بومی جزیرهٔ هرمز به ایفای نقش پرداختند.

خلاصه داستان فیلم جزیره رنگین

فیلم جزیره رنگین ، داستان فیلم اقتباسی آزاد است از فعالیت دکتر احمد نادعلیان در جزیره هرمز. او یک هنرمند محیطی است چند سال پیش به آن جزیره رفت، بیغوله ای ویران را خرید و آن را به موزه ای برای نمایش آثار هنری بومی مردم جزیره تبدیل کرد.

نکاتی درباره فیلم جزیره رنگین

تیتراژ فیلم اتفاقی نداشت. فقط در برهوت اسامی ناشناخته، نام «مهدی احمدی» امیدوار کننده به نظر می رسید. شروع فیلم هم به شکلی کلاسیک تنها شخصیت داستان را معرفی می کند؛ استاد دانشگاهی که به جزیره زیبای هرمز رفته تا هنر را در این جزیره احیا کند! اما مشکل از جایی شروع می شود که جمله یک خطی دکتر نادعلیان (که فیلم بر اساس طرحی از ایشان و با توجه به تجربه حضور وی در این جزیره ساخته شده) به شکل دم دستی به تصویر کشیده می شود. گویا آقای کارگردان بیشتر از نیم ساعت با طراح فیلمنامه صحبت نکرده و مجبور بوده ایده یک خطی نادعلیان را حدود دو ساعت کش بدهد.بازی بازیگران بومی به شکل فاجعه باری، ضعیف است و جز بازی مهدی احمدی که البته او هم نشانی از فروغش در شب های روشن ندارد، بازی سایر بازیگران بسیار اذیت کننده است. نحوه ادای دیالوگ ها و بازی های اغراق شده را اصلا نمی توان از کارگردانی که از حمید فرخ نژادِ تازه کار در عروس آتش آن قدر خوب بازی می گیرد، پذیرفت. گویا هر پلان، در همان برداشت اول تایید شده و فیلمنامه سادهِ فیلم، عیناً مثل یک تئاتر دانش آموزی مو به مو اجرا شده و هیچ انعطاف و تغییر مثبتی از سوی عوامل نسبت به نسخه اصلی فیلمنامه وجود ندارد.تاکید کارگردان بر روی «این نیز بگذرد» که روی دیوار خانه دکتر در جزیره نوشته شده هم کمی عجیب به نظر می رسد. جمله ای که با هر بار دیدنش با خودتان تکرارش می کنید اما… فیلم نمی گذرد! روایت کُند و بی حاشیه ی فیلم، در کنار عشق نه چندان جدی دختر و پسر نوجوان محلی که فیلم با ازدواج شان پایان پیدا می کند، کنار چند جمله شعاری و کلیشه ای با مضامینی حول محورهای محیط زیست و گردشگری، ملغمه ای نه چندان دلچسب ایجاد کرده است که رضایت هیچ کس را جلب نمی کند. سینایی حتی نخواسته با قاب بندی های جذاب از جزیره زیبای هرمز، هضم فیلمش را برای مخاطب آسان کند و همین آسان گیری ها در کنار انتخاب های دم دستی از آهنگ های لوریس چکناوریان و چند ساز محلی، باعث ناراحتی می شود.استفاده کودکانه از کلمه «اینترنت» و تاکید همه شخصیت های داستان بر اینکه از طریق اینترنت جاذبه های گردشگری جزیره به دنیا معرفی شده و گردشگران رنگارنگی از استرالیا و هلند و مالزی و… جذب هرمز شده اند هم کمی عجیب است. گویی فیلم در اوایل دهه ۸۰ و اولین روزهای ورود اینترنت به ایران ساخته شده است و شخصیت دکتر طوری از تاثیر فیلم هایی که بر روی اینترنت می گذارد صحبت می کند که انگار ما نمی دانیم شبکه اجتماعیِ مذکور در ایران مسدود است و مشخص نیست این گردشگران رنگارنگ از طریق کدام شبکه اجتماعی با زیبایی های هرمز آشنا شده اند!

کارگردان فیلم جزیره رنگین

خسرو سینایی متولد 29 دی 1319 در ساری، کارگردان و فیلمنامه نویس بود. او که بر اثر ابتلا به کرونا و به علت عفونت ریه در بیمارستان امیر علم بستری بود، در تاریخ 11 مرداد ماده 1399 درگذشت. خسرو سینایی بعد از مهاجرتش از ساری به تهران، در سال 1337 از دبیرستان البرز فارغ التحصیل شد، پس از آن به اتریش رفت و در بین سال های 1959 تا 1963 به تحصیل در دانشکده فنی وین مشغول بود و هم زمان در رشته آهنگسازی در دانشگاه کنسرواتوار وین نیز تحصیل کرد. وی توانست با تحصیل در رشته های کارگردانی و فیلمنامه نویسی از دانشگاه وین با دو درجه ممتاز فارغ التحصیل شود. او پس از بازگشتش به ایران به مدت 5 سال در وزارت فرهنگ و هنر مشغول به کار شد و در بین سال های 1351 تا 1354 در رادیو فعالیت می کرد. او رشته های کارگردانی، فیلمنامه نویسی، موسیقی و مستندسازی را تدریس می کرد. فیلم سینمایی «زنده باد...» اولین تجربه ساخت فیلم سینمایی خسرو سینایی در سال 1358 بود. خسرو سینایی فعالیت هنری را با کارگردانی فیلم های مستند آغاز کرد. او از جشنواره فیلم فجر دو جایزه برای فیلم های «عروس آتش» و «هیولای درون» دریافت کرده بود: 1- سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه در هجدهمین دوره جشنواره فیلم فجر، برای فیلم «عروس آتش»(1378) 2- لوح زرین بهترین کارگردانی در دومین دوره جشنواره فیلم فجر، برای فیلم «هیولای درون»(1362) خسرو سینایی فیلمی مستند با عنوان «مرثیه گمشده» در سال 1387 ساخت و در این فیلم مهاجرت هزاران لهستانی به ایران را در سال های 1941 و 1942 میلادی به تصویر کشید، او به خاطر این فیلم موفق به دریافت نشان ویژه کشور لهستان شد. او در طول سال های فعالیتش در زمینه هنر افتخارات زیادی را کسب کرد: -کسب جایزه فارغ التحصیلی آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی (وین - اتریش) برای فیلم «ماهیگیری» (1346) -دریافت دیپلم افتخار هیئت داوران بین المللی در دومین جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان، برای فیلم «آن سوی هیاهو» (1347) -برنده جایزه گلدان بلورین انجمن مبارزان ضد فاشیسم در جشنواره کارلوی جمهوری چک برای فیلم «زنده باد...» (1980) -کسب جایزه انجمن بین المللی منتقدان فیلم (فیبرشی) برای فیلم «عروس آتش» در جشنواره بین المللی فیلم کارلوی واری جمهوری چک -برنده جایزه «بهترین فیلم صنعتی» از جشنواره فیلم های صنعتی برای فیلم «آخرین حلقه زنجیر» (1384) خسرو سینایی در حوزه سینما چند کتاب، ترجمه و به چاپ رسانید، از جمله این آثار -جلوه های ویژه تصویری در سینما و تلویزیون. ترجمه از انگلیسی، 1367 -سینمای بعد از کمونیسم (ترجمه مقالات انگلیسی. 1377) -فیلمسازان بزرگ جهان (انتخاب و ترجمه از متن انگلیسی 1388) -سیاحت و ماجراهای من در ایران. نوشته آرمین و مبری. ترجمه از متن آلمانی (آماده چاپ) می باشند. خسرو سینایی در طول سال ها فعالیتش موسیقی آثار زیادی را کار کرد و از میان آن ها می توان «من ایران را دوست دارم» ، «هیولای درون» ، «یار در خانه» ، «در کوچه های عشق» ، «سفر به تاریخ» ، «ابر شهر پیر» ، «آخرین حلقه زنجیره» ، «قصه کوتاهی چند هزار ساله» ، «تهران امروز، تصاویر یک شهر» ، «مرثیه گمشده» ، «گیزلا» ، «میان سایه و نور» ، «آوازهای سکوت» ، «عروس آتش» و «مثل یک قصه» را نام برد.

خسرو سینایی