معرفی فیلم قیچی

نکاتی درباره فیلم قیچی

فیلم «قیچی» از جنبه های کارگردانی و فیلم نامه نویسی زیر خط استاندارد است و گاهی به ابتذال پهلو می زند؛ پس دیگر چه باقی می ماند؟ خب البته حرف دیگری هم هست...

این دوربین روی دست ِ بی منطق تا کی قرار است اعصاب تماشاگر را به هم بریزد؟ تا کی قرار است شاهد فیلم هایی باشیم که در حوزه تصویربرداری، تفاوت چندانی با فیلم های خانوادگی ندارند؟ شاید این ابتذال در تصویربرداری در نمایشگرهای کوچک تر به چشم نیاید امّا فیلم ها نه برای لپ تاپ و رایانه بلکه برای پرده سینما تولید می شوند و اگر فیلم ساز، پرده سینما را نادیده بگیرد؛ دقیقاً به چه چیزی توجه کرده است؟پلان های ابتدایی ِ «قیچی» غیرقابل دیدن است؛ حرکت های سریع دوربین، فوکوس و فلو شدن های ناشی از کم سوادی در تصویربرداری و فقدان زیبایی شناسی در کمپزسیون، باعث می شود تا مفهوم «ابتذال» در همان دقایق اولیه، «شکل» فیلم را محاصره کند. آنچه می ماند قصه است: «مردی» که با یک قیچی، چشم های همسرش را کور کرده و پس از مدتی با وثیقه ی 800 میلیونی پدرش از زندان آزاد شده است، می خواهد از مرز کشور به طور غیرقانونی خارج شود. امّا برای اینکه این ایده ی کوتاه به یک فیلم بلند تبدیل شود، رخدادهایی لازم است تا فیلم کش بیاید. پس با این روند، «مرد ِ قیچی باز» پدرش را به قتل می رساند (علتش را از خود فیلم ساز بپرسید!)، در قطار پلیس بازی در می آورد، کنار ساحل به کرات دعوا راه می اندازد، خانه ی مردم را ویران می کند، شُتر می کُشد و ... تا در نهایت به قتل می رسد. فاجعه تا کجا؟ بیش از یک ساعت از فیلم قابل حذف است و حذف آن ها هیچ تأثیری در روایت فیلم نمی گذارد. «قیچی» در بهترین حالت، باید به یک فیلم کوتاه تبدیل می شد امّا...فیلم «قیچی» از جنبه های کارگردانی و فیلم نامه نویسی زیر خط استاندارد است و گاهی به ابتذال پهلو می زند؛ پس دیگر چه باقی می ماند؟ خب البته حرف دیگری هم هست؛ از آنجایی که اکثر منتقدان در ایران به جای واکاوی ِ فیلم به دنبال اثبات خود هستند و این روزها از بدترین و غیراستانداردترین فیلم ها، مفاهیم پیچیده ای را استخراج می کنند و تأویل هایی که حتی خود فیلم ساز از آن ها بی خبر است را به فیلم می چسبانند، باید گفت که اتفاقاً فیلم «قیچی» از آن دسته آثاری است که متریال تأویل پذیر زیادی را در اختیار منتقد قرار می دهد. بیهودگی های فیلم نامه و هیاهوی بی دلیل کاراکتر اصلی در مکانی ناکجاآباد که ناشی از ایرادات فیلم نامه است، قطعاً برای دسته ای از منتقدان (منتقد؟) قابل تحلیل است و به راحتی می توان از الگوی «انتظار در برزخ (ناکجاآباد)» برای چنین فیلمی استفاده کرد؛ بدون توجه به این نکته که آیا فیلم «قیچی» با چنین حرف هایی تناسب دارد؟بازی «عباس غزالی» به عنوان کاراکتر اصلی هم بسیار اغراق آمیز و غیرمنطقی و فاقد استاندارد است.

کارگردان فیلم قیچی

کریم لک زاده کارگردان و فیلم نامه نویس ایرانی است. او دارای دیپلم تئاتر از هنرستان نمایش است و هم چنین در رشته کارگردانی تلویزیون از دانشگاه صدا و سیما فارغ التحصیل شده است.او فیلم های کوتاهی چون «صبح کنار جاده»، «غم ها و غریزه ها»، «جنایت و مکافات»، «فرشته زرد»، «من آبادان رفتم جنگ»، «ژیلا» و «قمارباز» و «دختری در میان اتاق» را ساخته است.اولین فیلم بلند او با نام «قیچی» در گروه هنر و تجربهٔ سی و چهارمین جشنواره بین المللی فیلم فجر و سیزدهمین دورهٔ جشن تصویر سال و فیلم دوم او با نام «کله سرخ» در گروه هنر و تجربه اکران شد.

بازیگران فیلم قیچی

عباس غزالی، سروش صحت، بهزاد دورانی، محمدرضا داوودنژاد، رابعه مدنی

سایر عوامل فیلم قیچی

• کارگردان:کریم لک زاده
• فیلم نامه نویس:کریم لک زاده
• تهیه کننده:احسا فولادی فرد
• مدیر فیلمبرداری:رضا عبیات