معرفی فیلم واکنش پنجم

واکنش پنجم فیلمی سینمایی به کارگردانی و نویسندگی تهمینه میلانی،تهیه‌کنندگی محمد نیک‌بین محصول سال ۱۳۸۱ ایران است.این فیلم در اسفند ۱۳۸۲ بر روی پرده سینما ایران رفت.

خلاصه داستان واکنش پنجم

فرشته (نیکی کریمی)، همسرش سعید را در یک سانحه تصادف از دست می دهد. پدرشوهرش حاج صفدر (جمشید هاشم پور) مردی ثروتمند و بانفوذ است. او به فرشته می گوید حالا که سعید مرده، دیگر با خانواده آنها نسبتی ندارد و چون حاج صفدر دو پسر مجرد در خانه دارد و فرشته هم به آنها نامحرم است، باید خانه آنها را ترک کند. در ضمن او حاضر نیست سرپرستی دو فرزند سعید را به مادرش (فرشته) بسپارد، مگر اینکه با برادرشوهرش مجید ازدواج کند. فرشته نمی پذیرد و مجبور می شود بچه ها را ترک کند و به خانه پدرش برود. حاج صفدر اجازه می دهد فرشته فقط روزهای پنج شنبه بچه ها را پیش خودش ببرد. در یکی از این روزها پسر فرشته می گوید حاج صفدر قصد دارد آنها را به اصفهان پیش عمه شان بفرستد. فرشته مشکلش را با همکارانش مطرح می کند و تصمیم می گیرد با بچه هایش به دبی فرار کند، اما در روز حرکت، حاج صفدر که از قضیه مطلع شده جلوی آنها را می گیرد. فرشته مجدداً تصمیم به فرار می گیرد و با کمک دوستش ترانه به ساوه می روند. حاج صفدر که از غیبت فرشته و نوه هایش مطلع شده، عکس آنها را به راننده های کامیون هایش می دهد و عاقبت پیدایشان می کند. او از طریق کنترل راه های هوایی موفق می شود راه فرار فرشته را ببندد و از طرفی به کمک یکی از دوستانش اجازه کنترل تلفن های دوستان فرشته را به دست می آورد. فرشته و بچه ها از ساوه به شیراز فرار می کنند، در حالی که حاج صفدر در تعقیب آنهاست. از آنجا به بوشهر و خانه پیرزنی می روند که می خواهد آنها را از راه دریا به آن سوی آبها بفرستد، غافل از اینکه حاج صفدر مخفی گاه فرشته و بچه ها را پیدا کرده و توسط آدم هایش آنها را زیر نظر دارد. فرشته بالاخره بازداشت می شود و مجید پسر حاج صفدر به پدرش اعتراض می کند که اگر او هم ازدواج کرد و مرد، با همسر و فرزندانش همین طور رفتار خواهد شد؟ حاج صفدر که متحول شده به سراغ فرشته می رود و می گوید اجازه می دهد به خانه برگردد و از بچه هایش مراقبت کند ولی یک شرط دارد

نکاتی درباره فیلم واکنش پنجم

داستان فیلم از این قرار است که زن ها، دوستشان فرشته را به رستوران می آورند، تا غم و غصه اش تقلیل پیدا کند.دوستانش او را به بازی می کشند تا هم خود چند صباحی سرگرمی داشته باشند و هم فرشته که عزاداری و مرگ همسر را فراموش کند.ماجرا از همین جا شروع می شود که قصدش نه تنها سرگرمی برای زن های غصه دار فیلم است، بلکه سرگرم شدن تمام مخاطبان خود در زیر لوای آنچه که زن ها از دست مردها می کشند، است.حاج صفدر، همان جمشید هاشم پور معروف در همه فیلم های دیگر خود است.با شهرتی در حد او و حتی بسیار بیشتر، در میان تمام کامیون دارها و رانندگان اتوبوس و خلاصه کلانتری ها و پلیس و راهنمایی و رانندگی، در سراسر ایران، حاج صفدر مردی قوی، قدرتمند، و به شدت خودپسند، مغرور و غیر قابل انعطاف و فرشته، عروس شوهر مرده ای، با دو فرزند، که قصد دارد به هر شکلی که شده، بچه هایش را زیر پر و بال خود بگیرد و بزرگ کند.اما حاج صفدر قانون خودش را دارد و زیر بار هیچ قانونی هم نمی رود.فرشته اصرار دارد که حاج صفدر اجازه بدهد، او در همان خانه و آپارتمان کوچکش که حاج صفدر دارد، با بچه هایش بماند.اما حاجی نمی پذیرد و اصرار دارد که زن، پیش خانواده اش برود و بچه ها را به او بسپارد.در آخر باید بگویم که ای کاش کارگردان کمی عمیق تر و با کنجکاوی بیشتری مسائل زنان را می دید و بررسی می کرد.اگر چه ممکن است این مسائل دغدغه افراد معدودی پیرامون این هنرمند باشد.اما وظیفه هنرمند اقتضا می کند که هنرمند از دایره ای که به گرد خویش کشیده، فراتر رفته و بهتر ببیند.

کارگردان فیلم واکنش پنجم

تهمینه میلانی : متولد سال 1339 در شهر تبریز می باشد. میلانی فعالیت سینمایی خودش را با دستیار کارگردانی نزد مسعود کیمیایی آغاز کرد و همچنین به عنوان منشی صحنه فیلم « خط قرمز » نیز در این پروژه حضور داشته است اما رفته رفته خودش را به عنوان یک فیلمساز مطرح کرد و توانست آثار متعددی را روانه سینما کند که به رشد او در عرصه کارگردانی کمک شایانی کرد. « بچه های طلاق » که اولین فیلم او بود موفق شد جایزه « بهترین فیلم اول » جشنواره فجر را دریافت کند. میلانی سپس فیلم « افسانه آه » را ساخت کرد که اثری کم فروش و شکست خورده در گیشه بود اما پس از این شکست وی فیلم « دیگه چه خبر » با بازی ماهایا پطروسیان را روانه سینما کرد که با استقبال بسیار خوب مخاطبین مواجه شد.میلانی در سال 1384 موفق شد مهمترین فیلم کارنامه هنری اش یعنی « آتش بس » را با حضور محمدرضا گلزار و مهناز افشار بسازد که تبدیل به یکی از پر فروش ترین آثار تاریخ سینمای شد.

تهمینه میلانی