زندگی شخصی و خصوصی جمشید هاشم پور و همسرش + عکس های جذاب و زیبا

شنبه، 13 مهر 1398 زمان مطالعه 7 دقیقه

جمشید هاشم‌پور با نام هنری جمشید آریا (زادهٔ ۳ فروردین ۱۳۲۳ در تهران) هنرپیشه ایرانی است.

بیو گرافی جمشید هاشم پور

جمشید هاشم پور متولد 3 فروردین 1323 در تهران، بازیگر می باشد. تا مقطع دیپلم در رشته ریاضی تحصیل کرده است، با نقش زینال بندری و با سر تراشیده در سینما به شهرت رسید اما بسیار آدم تو دار، متین و مردمی می باشد.

خانواده جمشید هاشم پور

آقای هاشم پور از پدر نظامی و اهل میانه و مادر اردبیلی در خیابان سلسیل تهران متولد شد و اصالتا تورک زبان بود و با هشت خواهر و برادر دیگر خود بزرگ شد.

ازدواج جمشید هاشم پور

آقای هاشم پور سالهاست ازدواج کرده که ثمره این زندگی دو فرزند دختر می باشد، یکی از دخترانش بنام مریم هاشم پور تجربه مجری گری در شبکه سه را نیز دارد.

جلوگیری از تغییر نام

معمولا اسم بازیگرانی را که در دهان نچرخد و آسان تلفظ نشود تغییر می دهند تغییر اسم من از هاشم پور به آریا هم به همین دلیل بود. اما دوستان اجازه ندادند با این اسم به فعالیتم ادامه دهم.

ممنوع الکاری جمشید هاشم پور

سال 1364 بعد از بازی در فیلم یوزپلنگ به مدت 3 سال ممنوع الکار شد، می گوید دلیل خاصی نداشتند فقط میگفتند ایشان خیلی دارد پرواز می کند و مطرح می شود.

شروع بازیگری

در سال 1347 وقتی 24 ساله بود با معرفی یکی از دوستان اش به ساموئل خاچیکیان کارگردان مشهور تبریزی برای اولین بار در فیلم جهنم سفید نقش کوتاهی بازی کرد.

ورود به سازمان امداد و نجات

تا سال 1350 نزدیک به 10 فیلم ایفای نقش کرد اما بخاطر دلایلی که بیشتر اخلاقی بود قید بازیگری را زد و بعد از گذراندن دوره امدادی وارد سازمان امداد و نجات شد. به مدت بیست سال عضو گروه امدادی بود که هدف آنها نجات افراد گیر افتاده در کوه، بهمن و تصادف بود تا اینکه از آن سازمان بازنشسته شد

جمشید هاشم پور پیش از انقلاب

جمشید هاشم پور در سال ۱۳۲۳ از پدر و مادری اردبیلی در خیابان سلسبیل تهران به دنیا آمد و تحصیلات خود را تا دیپلم ریاضی ادامه داد. وی اولین فیلم سینمایی خود را با معرفی یکی از دوستانش به ساموئل خاچیکیان، کارگردان ایرانیِ ارمنی تبار، در سال ۱۳۴۷ و با بازی در نقش کوتاهی در فیلم جهنم سفید آغاز کرد. سپس در فیلم های جنجال پول ساختهٔ پرویز خطیبی و ایوالله به کارگردانی منوچهر نوذری، خوشگل ترین زن عالم (به همراه منوچهر وثوق)، قسمت (کارگردان امیر شروان)، عشقی ها (کارگردان جمشید شیبانی) بازی کرد. آخرین فیلم جمشید هاشم پور در قبل از انقلاب خوشگلترین زن عالم به کارگردانی قدرت الله احسانی و بازیگری منوچهر وثوق، جمیله بود. بعد از آن برای مدتی سینما را رها کرد تا سال ۱۳۶۱ که به دعوت مسعود کیمیایی برای بازی در فیلم خط قرمز دوباره به سینما بازگشت. او ستاره سینمای ایران در دهه هفتاد بود.

جمشید هاشم پور پس از انقلاب

بازی او در نقش «زینال بندری» در فیلم تاراج ساختهٔ ایرج قادری بود که جمشید هاشم پور (آریا) را با سرِ تراشیده میان مردم مطرح کرد؛ تا جایی که تیپ قهرمان سرتراشیده تا سالها مخاطبان بسیاری را روانهٔ سینماها می کرد. فیلمهای بعدی جمشید هاشم پور عبارتند از: فرمان، بازداشتگاه، نقطه ضعف، بالاش، پایگاه جهنمی، عقابها، یوزپلنگ، تیغ و ابریشم، عشق و مرگ، پرده آخر، تماس شیطانی، دادستان، قرق، مادر، طعمه، افعی، یاران، آخرین خون، نیش، پرواز از اردوگاه، آخرین بندر، ضربه طوفان، یاغی، رنجر، زخمی، مجازات، گروگان، عقرب، آواز قو، گشت ارشاد، مسافر ری و چندین فیلم دیگر تا به امروز.
جمشید هاشم پور از معدود هنرپیشگان موفق سینمای ایران است که فعالیت تئاتری نداشت و بنا به گفته خودش در یکی از مصاحبه هایش سینما را از سینما شروع کرده است و تنها فعالیت تئاتری وی صحنه هایی از فیلم تماس شیطانی بود که صحنه های تئاتر را با راهنمایی مجید مظفری اجرا کرد. وی با بازی در نقشهای متفاوت توانایی های خود را به اثبات رسانده است. او در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد در کنار بازی در فیلمهای اکشن و حادثه ای گه گداری بازی در نقشهای دیگر را نیز امتحان کرده است: روز باشکوه (کیانوش عیاری، ۱۳۶۷) - مادر (علی حاتمی، ۱۳۶۸) - پردهٔ آخر (واروژ کریم مسیحی، ۱۳۶۹) - عشق و مرگ (محمدرضا اعلامی، ۱۳۶۹) و دلشدگان (علی حاتمی، ۱۳۷۰).
هاشم پور پس از دریافت دیپلم افتخار از هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۷) برای بازی در فیلم هیوا (رسول ملاقلی پور) گزیده کار شد و سعی کرد در فیلمهای خوب و متفاوت بازی کند. بازی بسیار خوب او در فیلمهای آواز قو (سعید اسدی، ۱۳۷۹)، سفر به فردا (محمدحسین حقیقی، ۱۳۸۰)، قارچ سمی (رسول ملاقلی پور، ۱۳۸۰)، واکنش پنجم (تهمینه میلانی، ۱۳۸۱) نشان از رویکرد سخت گیرانهٔ هاشم پور دارد. او در این سالها یک بازی تحسین برانگیز در فیلم مسافر ری (داود میر باقری، ۱۳۷۹) از خود به نمایش گذاشت.
جمشید هاشم پور در سال ۱۳۸۲ دو فیلم بر پرده سینماهای تهران داشت: «واکنش پنجم و سفر به فردا». بازی خوب او در فیلم «سفر به فردا» که نامزدی بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر را برایش به ارمغان آورد به دلیل اکران نامناسب و نوع فیلم آنچنان که باید دیده نشد. نقش کوتاه او در فیلم کیفر بسیار گیرا و تأثیر گذار بود به گونه ای که برای تیزر تبلیغاتی عکس این بازیگر بر پرده های تبلیغات بود. هاشم پور در سال ۱۳۸۶ از پس نقش سنگینی در فیلم استشهادی برای خدا به خوبی برآمد و نامزد دریافت سیمرغ بلورین از جشنوارهٔ فجر شد.

یک خاطره جالب

جمشید هاشم پور: یکی از روزهایی که مثل همیشه مشغول پیاده روی بودم، جوانی با صدای بلند گفت: آقای مشایخی! آقای مشایخی! من هم ایستادم و گفتم: بله، جانم عزیزم؟ گفت: می خواهم یک عکس با شما بگیرم. من هم قبول کردم. عکس را گرفت و رفت. چند روز بعد در مسیر پیاده روی ام دوباره همان جوان را دیدم. آمد جلو و گفت: من عکس شما را به پدرم نشان دادم و گفتم با آقای مشایخی عکس گرفته ام. او هم به من گفت: خاک بر سرت، تو چطور هنرمندان مملکتت را نمی شناسی؟ این محمدعلی کشاورز است!

بیماری

آقای بازیگر چند سال پیش بخاطر عوارض برآمده از یک بیماری قلبی دچار ناراحتی شد، ایشان به همین منظور مدتی در یکی از بیمارستان های فوق تخصصی قلب بستری بودند.