معرفی کتاب مارک دو پلو اثر منصور ضابطیان

کتاب مارک دو پلو مجموعه ای دیگر است از سفرنامه ها و عکس ها که توسط منصور ضابطیان نوشته شده است. بعد از کتاب مارک و پلو که با استقبال خوبی روبه رو شد منصور ضابطیان کتاب مارک دو پلو را منتشر کرد که میشه گفت حتی بهتر از کتاب قبلی است.

درباره کتاب مارک دو پلو

کتاب مارک دو پلو شامل سفر به کشورهای زیر است:

کنیا
بلژیک
چک
هلند، آلمان
پرتقال
یونان
عراق
برزیل

نویسنده در مقدمه کتاب می نویسند: مارک دو پلو مجموعه ای جدیدتر است از سفرهایی که در دو سال اخیر رفته ام. سفرهایی به این سوی و آن سوی جهان که نمی دانم هدف واقعی اش چه بوده و چیست. اما این را می دانم که با سفر، مفهوم لذت از جهان هستی را بیشتر دریافته ام و احساس خوشبختی بیشتری کرده ام. این احساس خوشبختی به واسطه ی بخش خوشگذرانه ی سفر نیست که در حضر هم می توان خوش گذراند، اما احساس خوشبختی نکرد. این احساس تنها با تجربه ی سبک زندگی مردم جهان است که پدید می آید.کتاب مارک دو پلو نسبت به کتاب قبلی نویسنده یعنی مارک و پلو یک کتاب بهتر و مفصل تر است. در مارک دو پلو نویسنده اتفاقات هر کشور را مفصل تر شرح می دهد و به نسبت عکس های بهتری هم در کتاب آورده است. هرچند که بازهم عکس های کتاب چندان مخاطب را جذب نمی کند و نیز درباره هیچ عکسی هیچ توضیحی داده نشده است. صرفا خود خواننده باید رابطه عکس با متن را تشخیص دهد، البته در بعضی مواقع اگر رابطه ای باشد!هرچند عکس های داخل کتاب خیلی خوب نیست اما خواندن کتاب را بسیار جذاب تر و راحت تر می کند. در طول خواندن کتاب فقط و فقط لذت می برید و اصلا احساس خستگی نمی کنید. طنز در نوشته ها به زیبایی به کار برده شده و حال شما را خوب می کند. بعد از خواندن این کتاب عطش شما برای مسافرت دو چندان می شود و داقعا دوست دارید که شما هم در زندگی این چنین ماجراجویی کنید.

خلاصه کتاب مارک دو پلو

مارک دو پلو" از "منصور ضابطیان" که دربردارنده ی سفرنامه ها و عکس های اوست به نوعی در ادامه ی اثر دیگر او با نام "مارک و پلو" آمده است؛ بنابراین اگر از مطالعه ی "مارک و پلو" لذت بردید، قطعا از مطالعه ی "مارک دو پلو" شگفت زده خواهید شد! این اثر مطالبی مربوط به سفرهای بعدی نویسنده را ارائه کرده که به مراتب از کتاب قبل، کامل و طولانی تر هستند. به عبارتی "منصور ضابطیان" در این کتاب، عمیق تر به سراغ هرچیز رفته و نحوه ی روایت سفرها نیز به نسبت قبل ارتقا یافته است. نویسنده مخاطبش را قدم به قدم در کشورهای مختلف همراهی می کند و اطلاعات جالبی را به او منتقل می کند که فقط از یک سفر واقعی به دست می آید!

درباره نویسنده کتاب مارک دو پلو

منصور ضابطیان (متولد ۷ آذر ۱۳۴۹ در تهران) روزنامه نگار، کارگردان، مجری رادیو و تلویزیون، پادکست ساز، سفرنامه نويس و تهیه کننده ایرانی است ضابطیان در سال ۱۳۶۹ کاردانی رشته علوم آزمایشگاهی را در دانشگاه علوم پزشکی گیلان به پایان رساند و پس از چند سال رشته تحصیلی خود را تغییر داد و رشته سینما را در دانشگاه ادامه داد. منصور ضابطیان مدتی مدرس دوره های آزاد آموزش گویندگی و اجرا در دانشکده خبر نیز بود. او کار حرفه ای را با روزنامه نگاری شروع کرد و مصاحبه ها و گزارش های مختلفی برای مجلات و روزنامه های حیات نو، چلچراغ، گزارش فیلم و کلک می نوشت. در سال ۱۳۷۸ کار در تلویزیون را آغاز کرد. «سبد»، «مردم ایران سلام»، «جغرافیای فریاد»، «فرش واژه»، «نقره»، «رادیو هفت» و «صدبرگ» از معروف ترین کارهای او در تلویزیون است.

منصور ضابطیان

قسمتی از کتاب مارک دو پلو

کنیا – چند زارفه، چند شیر و یک امیرعلی

دیدن آدم های موبایل به دست در کنیا، باعث می شود آدم احساس دوری از وطن نکند! هرکسی را می بینم گوشی به دست دارد حرف می زند. به نظر می رسد اینجا، آدم ها هرچه از طبقه ی فرودست تر باشند، میزان استفاده شان از موبایل بیشتر است.

اگر روزگاری گذرتان به کنیا افتاد، دو چیز را از دست ندهید: غذا و میوه. بخش گوشتی غذاهای کنیایی با ذائقه ما ایرانی ها سازگار است.

به محمد می گویم که مسلمانم و می خواهم نگاهی به مسجد بیندازم. می پرسد از کجا آمده ام؟ کلمه ایران را که به زبان می آورم گل از گلش می شکفد و چند بار تکرار می کند احمدنجات، احمدنجات و بعد سخنرانی مفصلی می کند در باب شجاعت احمدی نژاد و این که چقدر خوب توانسته آمریکا را شکست بدهد و چقدر مردم ایران خوشبختند که او را انتخاب کرده اند و این که احمدی نژاد امید مسلمانان است و…

بلژیک – آخرین تانگو در بلژیک

بعضی شهرها هستند که همان لحظه ورود، حسی غریب دارند. حسی که همان اول آدم را با خودش می برد. بروکسل از آن شهرهاست. پر از توریست است، اما در عین حال آرام و راحت.

درست است که بلژیکی ها به شیک پوشی میلانی ها نیستند، درست است که به آرتیستی پاریسی ها نیستند و درست است که به زیبایی بارسلونایی ها نیستند، اما مردمی صمیمی و دوست داشتنی اند. با یک لبخند همیشگی روی صورت.

چک – ردیف کارت پستال ها

ساعت ۵ قطار به پراگ می رسد. شهری که اصالتش را از همان لحظه ورود به رخ آدم می کشد.

در فرانسه، آلمان یا حتی اسپانیای خونگرم، محال است که ساعت سه نیمه شب چیزی برای خوردن و رفع گرسنگی پیدا کنید، اما در پراگ در همان زمان، حتی رستوران های مک دونالد و KFC هم بازند و نه تنها باز، که پر از جمعیتی اند که بی توجه به زمان دارند با اشتها غذا می خورند. از این جنبه شاید پراگ را تنها بتوان با نیویورک مقایسه کرد