درباره کتاب روایت و کنش جمعی
فردریک دبلیو میر استاد سیاست های عمومی، علوم سیاسی و محیط زیست و مدیر برنامه سیاست و حاکمیت جهانی در دانشگاه دوک است. وی نویسنده کتاب تفسیر NAFTA: هنر و علم تحلیل سیاسی است. امر وزه تمام نظریه پردازان ادبی بر این باور پافشاری می کنند که روایت و روایت گری، امری ست که دامنه ی بحث درباره ی آن بسی فراتر از حیطه های نظری مربوط به ادبیات می رود. در همین راستا، ایشان انسان را به عنوان «حیوان قصه گو» تعریف می کنند. در کنار این دسته از نظریه پردازان ادبی، بسیاری از جامعه شناسان، روان شناسان و حتی متخصصین علوم اعصاب و روان نیز، با تحقیقات گسترده ی خود بر این واقعیت که بشر ماهیتی قصه گو و قصه د وست دارد، صحه گذاشته اند. باری، پرسش اساسی این است که پذیرش این نظر، ما را به کجا خواهد برد؟ این سوالی ست که فردریک دبلیو میر (Frederick Mayer) در کتاب روایت و کنش جمعی (Narrative Politics) درصدد پاسخ گفتن به آن برآمده است. او در این اثر که از بسیاری جنبه ها جامعه شناسانه محسوب می شود و از برخی جنبه ها نیز ذیل مطالعات ادبی و فرهنگی قرار می گیرد، با ارائه ی مثال هایی واقعی نظیر مورد مارتین لوتر کینگ، نشان می دهد که قصه ها، چگونه می توانند بر انسان ها تاثیر بگذارند و ایشان را به انجام کارهای گوناگون ترغیب کنند. زمینه ی بحث میر در کتاب روایت و کنش جمعی، بیشتر مربوط به تاریخ و سیاست است. در واقع نویسنده اثر بیش از هر چیز به تأثیر روایت ها بر شکل گیری کنش ها و جنبش های سیاسی - اجتماعی توجه کرده است. برای مثال به شکل گیری تجمع های انتخاباتی و اعتراضی اشاره می کند و از کنش های جمعی سخن می گوید که شهروندان جوامع گوناگون برای دغدغه ها و مشکلات پیش آمده گرد هم می آیند و گاه کارهای خارق العاده ای نیز انجام می دهند. با این حال، نویسنده دیگر جنبه های این موضوع را قلم نینداخته است؛ به عنوان مثال درباره دلایل علمی تأثیرپذیری افراد از داستان ها توضیحاتی ارائه داده است.
در بخشی از کتاب روایت و کنش جمعی می خوانیم...
رفتارگرایی نهادی برای ارتقای فهم ما از کنش جمعی گام های بزرگی برمی دارد. اما این رویکرد هم محدودیت هایی دارد. اول، این پارادایم در موقعیت های عادیِ آشنا متقاعده کننده تر از هر موقعیت دیگری ست. وقتی طرف ها مکرراً بده بستان کنند، طرح واره های مشترکی شکل می گیرند، هنجارهای اعتماد و معامله به مثل وارد عمل می شوند و عرف به وجود می آید. همه ی این ها کنش جمعی را ممکن می کنند. اما رفتار نهادی برای توضیح کنش جمعی در شرایط منحصربه فرد و تکرارنشدنی کمتر رضایت بخش است. البته که نهادها هم در راه پیمایی 1963 در واشینگتن نقش داشتند؛ همان راهپیمایی که کینگ در آن نطق «من رؤیایی دارم» را ایراد کرد. جنبش حقوق مدنی شدیداً سازمان یافته بود، مطبوعات در انعکاس اعتراض ها کارکشته بودند و عامه ی مردم برای تفسیر چیزهایی که در اخبار می شنیدند طرح واره هایی داشتند. اما گردهمایی صدهزار نفر در رویدادی منحصربه فرد را نمی شود به رفتار عادی آشنا فروکاست. دوم، نظریه های رفتاری نمی توانند پیدایش یا انتشار طرح واره های اجتماعی را تمام و کمال توضیح دهند. نظریه ی طرح واره عموماً طرح واره ها را ته نشستِ تجربه قلمداد می کند. مثلاً سندرا مارشال می گوید «طرح واره ها پس از تجربه های مکرر و مشابه پرشمار پدید می آیند؛ تجربه هایی که هر کدام مسئله ای برای فرد بوده اند.» این حرف شاید درباره ی بعضی طرح واره ها، مثل روال روزمره ی رانندگی من تا محل کار، درست باشد اما درباره ی همه شان درست نیست. من چوب بُر نیستم و به عمرم چوب بُر ندیده ام اما طرح واره ای برای چوب بُرها دارم. روشن است که اکثر قریب به اتفاقِ طرح واره ها باید از فرهنگ وارد ذهن مان شده باشند. ممکن است این طرح واره های فرهنگی صرفاً عصاره ی تجربه های گذشته ی گروه باشند. مثلاً می شود تصور کرد جامعه چگونه حول کلیشه هایی درباره ی فروشندگان ماشین های دست دوم همگرا شده است و بعداً این کلیشه ها به نحوی حتی به مشتری هایی که برای اولین بار می خواهند ماشین بخرند هم انتقال یافته اند. اما روشن است که همه ی طرح واره های فرهنگی از بطن تجربه ی عملی زاده نمی شوند. در مثالی حداکثری، کلیشه های نژادی را در نظر بگیرید؛ کلیشه هایی درباره ی فساد یهودی ها در آلمان نازی یا جانورخویی سیاه ها در جنوبِ دوران تفکیک نژادی یا وحشی بودنِ «سرخ پوست ها» در آمریکای استعمارشده یا حتی فرودستیِ فکریِ ایرلندی ها در بوستون قرن نوزدهم. دشوار می شود پذیرفت چنین طرح واره هایی محصول تجربه اند، چون نادرست اند. واضح است که بعضی طرح واره ها با سازوکارهای دیگری تولید می شوند و رواج می یابند.
فهرست مطالب کتاب
- سخن ناشر
- یادداشت مترجم
- پیش گفتار نویسنده
- 1- مقدمه
- بخش اول: کنش جمعی
- 2- مسائل کنش جمعی
- خیر جمعی، معضلات اجتماعی و مفت سواری
- خاطرجمعی
- هماهنگیِ همکاری
- برساختن خیر جمعی
- 3- نظریه های کنش جمعی و آغاز بحث روایت
- انتخاب عقلانی
- نهادگرایی
- ساخت گرایی اجتماعی
- آغاز بحث روایت
- بخش دوم: روایت، ذهن و انگیزه
- 4- حیوان قصه گو
- رمزگان روایی
- نکته ای درباره ی حقیقت در روایت
- قصه در ذهن
- احساسات
- هویت
- اجرا و عمل
- 5- افسون قصه ها
- مفتون شدن: تسخیر ذهن و تحریک عواطف
- متقاعدسازی
- هویت و همذات پنداری
- ایفای نقش: الزام دراماتیک
- بخش سوم: روایت و کنش جمعی
- 6- برساختن خیر جمعی
- چشم انداز روایی فرهنگ
- هویت جمعی، جهان بینی مشترک و منش مشترک
- جامعه پذیری، عاملیت و سیاست ورزی با روایتِ عمومی
- برساختن خیر جمعی
- نکته ای درباره ی «منفعت جمعی»
- 7- برانگیختن کنش جمعی
- متقاعد کردن به همکاری
- هماهنگی و خاطرجمعی
- جمع بندی
- فهرست اسامی خاص
- فهرست اصطلاحات تخصصی
- کتاب شناسی
شناسنامه کتاب روایت و کنش جمعی
-
نویسنده: فردریک دبلیو میر
-
مترجم: الهام شوشتری زاده
- زبان: فارسی
- ناشر چاپی: نشر اطراف
- تعداد صفحات: 248
- موضوع کتاب:کتاب علوم اجتماعی
- نسخه الکترونیکی:دارد
- نسخه صوتی : ندارد
این کتاب به کسانی که دوست دارند در حوزه های سیاست، جامعه شناسی، مطالعات فرهنگی و نظریه های ادبی مطالعه کنند، پیشنهاد می شود. امیدوارم از محتوای معرفی کتاب نهایت لذت را برده باشید و برای کسانی که کتاب دوست هستند، میتوانید ارسال نمایید و برای مشاهده ی مطالب پر محتوای دیگر میتوانید به بخش فرهنگ و هنر ساعدنیوز مراجعه نمایید. همچنین شما نیز بهترین کتابی که تا حال مطالعه کرده اید، برای ما معرفی نمایید. از همراهی شما بسیار سپاسگزارم.