معرفی رمان و حتی یک کلمه هم نگفت اثر هاینریش بل

دوشنبه، 24 آبان 1400 زمان مطالعه 5 دقیقه

و حتی یک کلمه هم نگفت ترجمه ای است از کتاب Und sagte kein einziges Wort (به فارسی: و حتی یک کلمه هم نگفت) نوشتهٔ هاینریش بُل که در سال 1953 توسط انتشارات Kiepenheuer and Witsh در آلمان منتشر شد.این کتاب با عنوان And Never Said a Word (به فارسی: و حتی یک کلمه هم نگفت) به انگلیسی برگردانده شده است.

درباره کتاب و حتی یک کلمه هم نگفت

هاینریش بل را در ایران بیشتر با رمان "عقاید یک دلقک" میشناسند ولی این نویسنده توانمند آلمانی که در کارنامه خود نوبل ادبی را جای داده است، آثار ارزشمند دیگری را نیز به جهانیان عرضه کرده است که در نوع خود بی نظیرند. او کتاب و حتی یک کلمه هم نگفت را در سال ۱۹۵۳ زیر چاپ برد که پیش زمینه ای شد برای موفقیتهای بسیار دیگر او در این عرصه. این داستان بعد از جنگ، به صورت پاورقی در یک روزنامه چاپ می شده است و بعد از آن به صورت کتاب در می آید و با استقبال خوبی مواجه می شود.مثل عقاید یک دلقک در این کتاب هم چهره کریه جنگ و اثرات مخرب آن بر زندگی افراد عادی به تصویر کشیده شده است. کتاب زندگی پس از جنگ در اروپا را تصویر می کند. زن و شوهر جوانی که عاشق هم هستند و بسیار فقیر. مرد که نمی تواند فضای خفقان آور فقر را در خانه تحمل کند همسر و فرزندان خود را ترک می کند و تنها گاهی همسر خود را در خارج از خانه ملاقات می کند. آنچه در این کتاب هم به خوبی عقاید یک دلقک نشان داده شده است. نمایش دینِ جوامع اروپایی به صورت ظاهری پر زرق و برق است. در جایی که فرد برای قرض کردن مقداری پول با تمام شرمندگی اش باید به خانه دوستان و آشنایان سر بزند، مراسم مذهبی و کنفرانس ها منظم و با ظاهر بسیار زیبا هر ماهه انجام می شود. توصیف بل از صحنه های مراسم مذهبی در کنار فقر خانواده او و دیگر خانواده ها خواننده را نسبت به دینی اروپایی که چشم در برابر این همه فقر می بندد بدبین می کند. تا جایی که خود فرد هم به همسرش اعتراف می کند دیگر نمی تواند مثل قبل از جنگ دعا کند.هاینریش بل در این کتاب "عشق" و "مذهب" را در کشاکش فقر، به تمام معنی به کلمه می کشد. امروزه که خیلی از ما آدم ها غرق مصرف گرایی و اسراف شده ایم، و در مرداب تجمل ها و چیزهای بی معنی دست و پا می زنیم، لمس چنین زندگی ای برایمان مشکل است. اتاقی تنگ و تاریک و کثیف، دیوارهای نازک که هر صدایی به گوش می رسد، پس انداز هر سنت برای برخورداری از خوشی لحظه ای یک فنجان قهوه، یک وعده غذا. وقتی که عشق جایی در زندگی ات پیدا نمی کند و گفتن از این درد، نکته ی برجسته ی این رمان است.

خلاصه کتاب و حتی یک کلمه هم نگفت

"هاینریش بل "در این داستان نیز صحنه ای از تاریخ آلمان بعد از جنگ را به تصویر می کشد" .فرد"، تلفنچی دبیرخانه کلیساهای شهر، همسر و سه فرزندش را ترک می کند تا با گریز از فقر و خاطره مصایبی که جنگ آوران به او و جهان او تحمیل کرده اند مرهمی بیابد .او که عمیقا به همسرش عشق می ورزد، آخر هفته در خارج از خانه به دیدار او می رود . "فرد "تمام طول هفته تلاش می کند تا مکان و پولی برای این ملاقات فراهم آورد و از این رهگذر به عشق و زندگی ای دست یابد که در هنگام جنگ و فتنه، خود و همنوعانش سهمی از آن ندارند .

درباره نویسنده و حتی یک کلمه هم نگفت

هاینریش بل، ۲۱ دسامبر ۱۹۱۷ در شهر کلن به دنیا آمد. در بیست سالگی پس از اخذ دیپلم در یک کتابفروشی مشغول به کار شد اما سال بعد از آن، هم زمان با آغاز جنگ جهانی دوم به خدمت سربازی فراخوانده شد و تا سال ۱۹۴۵ را در جبهه های جنگ به سربرد. با این که خانواده اش با نازی ها و حزب ناسیونال سوسیالیسم مخالف بودند، او در ابتدا با آن ها همدلی داشت.بل در سال ۱۹۴۲ با آن ماری سش ازدواج کرد که اولین فرزند آن ها، به نام کرسیتف، در سال ۱۹۴۵ بر اثر بیماری از دنیا رفت. پس از جنگ به تحصیل در رشته ی زبان و ادبیات آلمانی پرداخت.در سال ۱۹۴۷ اولین داستان های خود را به چاپ رسانید و با چاپ داستان قطار به موقع رسید، در سال ۱۹۴۹، به شهرت رسید؛ در سال ۱۹۵۱ با برنده شدن جایزه ی ادبی گروه ۴۷ برای داستان گوسفند سیاه، موفق به دریافت اولین جایزه ی ادبی خود شد. در ۱۹۵۶ به ایرلند سفر کرد تا سال بعد، کتاب یادداشت های روزانه ی ایرلند را به چاپ برساند.در ۱۹۷۱ ریاست انجمن قلم آلمان را به عهده گرفت. او در سال ۱۹۷۲ توانست به عنوان دومین آلمانی، بعد از توماس مان، جایزه ی ادبی نوبل را از آن خود کند.هاینریش بل، خروج خود و همسرش را از کلیسای کاتولیک، در سال ۱۹۷۶، اعلام کرد. او در ۱۶ ژوئیه-ی ۱۹۸۵ از دنیا رفت و جسد او در نزدیکی زادگاهش به خاک سپرده شد.

هاینریش بل

قسمتی از کتاب و حتی یک کلمه هم نگفت

شاید فِرِد موفق به پیدا کردن پول بشود و ما با هم برای رقصیدن برویم. یک ماتیک خواهم خرید، آن را همین پایین از زن صاحب خانه، نسیه خواهم خرید. خیلی خوب می شود اگر فرد با من به رقص بیاید. صدای فریاد کلفت و آرام سیاه پوست را هنوز می شنوم، آن را از وسط دو مراسم مذهبی آبکب دیگر می شنوم و احساس می کنم کینه تا گلویم بالا آمده، کینه نسبت به صداهایی که با پرحرفی شان مثل عفونت وارد بدنم می شود.