معرفی سریال ملکه گدایان 

خلاصه داستان

سریال ملکه گدایان درباره پسری سی ساله به نام البرز شمس (آرمان درویش) است که در آلمان زندگی می کند. او در هامبورگ شیمی خوانده و به نوعی نابغه و داروساز است. البرز با دختری به نام سارا (شبنم قربانی) که در ایران زندگی می کند و برای درمان بیماری پدرش به آلمان آمده، آشنا می شود و با او نامزد می کند. آن ها قرار است در ترکیه با هم ازدواج کنند چرا که البرز بنا بر دلیلی نامشخص نمی تواند به ایران برگردد.

پدر و مادر البرز یعنی خسرو و خورشید نیز در ایران زندگی می کنند. خورشید (پانته آ بهرام) و البرز برای مراسم عقد در ترکیه در حال تدارک هستند که خبر می رسد پدرش در ایران سکته کرده و به کما رفته است. البرز با گذشته ای مبهم، از بازگشت به ایران هراس دارد اما برای آخرین ملاقات با پدر، راهی جز بازگشت به ایران ندارد. اما بنابر مشکلاتی او مجبور است که به صورت قاچاقی به ایران بیاید.

با وجود اصرار فراوان مادر البرز برای بازنگشتن او به ایران، البرز تصمیم خود را گرفته است. وقتی او باز می گردد با انکار هویت واقعی خود از طرف سارا و اطرافیان، حتی مادرش رو به رو می شود و هیچ کس او را نمی شناسد و او را با هویت جدیدی به نام فرهاد بابایی خطاب می کنند.

نکاتی درباره فیلم

سریال ملکه گدایان شروعی غافلگیر کننده و معمایی را برای کاراکتر اصلی و مخاطب در نظر می گیرد. کارگردان شخصیت اصلی خود را مانند مخاطب درگیر سؤال های زیادی می کند که این موضوع تا حدی تماشاگر را برای یافتن سوالاتش درگیر قصه می کند.

استفاده از تکنیک های بصری سینمایی در تصویر و همچنین ایجاد گره های ممتد برای مخاطب، از جمله ترفندهاییست که غالب مخاطبان امروزه را جذب می کند. همچنین استفاده از موسیقی تیتراژ عاشقانه با صدای روزبه بمانی به مانند موسیقی فرزاد فرزین در سریال مانکن و استفاده از بازیگر اصلی خوش چهره از جمله فاکتورهاییست که طبعا تماشاگر اینگونه سریال ها را به دنبال خود می کشاند. اما به جز این ظواهر عوام فریب، سریال ملکه گدایان در ذات و محتوای خود دنبال چه مفهومی و چه ایده ایست؟

جز ایده های تکراری در غافلگیری مخاطب و دراماتیزه کردن بیش از حد پلان ها با موسیقی متن احساسی و پر حجم، کارگردان در سریال ملکه گدایان هیچ حرفی برای گفتن ندارد. پرسش های زیادی که برای مخاطب ایجاد می شود با دَمِ دستی ترین پاسخ ها از طرف نویسنده و کارگردان رو به رو می شود و فیلمنامه به قدری باگ و ضعف دارد که نمی شود هیچ نقطه قوتی برای آن متصور بود.

بدتر از فیلمنامه و کارگردانی، بازیِ بازیگرانِ سریال ملکه گدایان است که نه تنها مصنوعی و ناشیانه است بلکه در حدِ بازیگران آماتور هم نیست. کارگردان در انتخاب شخصیت البرز و سارا قطعا می توانست با انتخاب های بهتر حداقل نقاط ضعف سریال را پوشش دهد.

جدا از این دو، باران کوثری و پانته آ بهرام و حتی رویا نونهالی نیز به کلیشه ای ترین شکل ممکن خود ظاهر شده اند و هیچ تغییری در سبک و لحن بازیگری آن ها دیده نمی شود. از بازیِ فرزاد فرزین هم بهتر است صحبت نکنیم.

کارگردان در سریال ملکه گدایان حتی برای ساختار روایت خود چهارچوبی در نظر ندارد و نمی داند این اتفاقات واقعی که به زعم خود به تصویر می کشد، در دنیای واقعی حتی یک صحنه هم مشابهش نیست. گویی کارگردان و نویسنده در دنیای دیگری زندگی می کنند که به این بیان و فضا سازی در روایت، قصه، آدم ها و حوادث رسیده اند. وگرنه باور این وقایع برای منِ مخاطب، امکان پذیر نیست. سریال ملکه گدایان از لحاظ نسبت با واقعیات جامعه امروزی نه تنها نسبتی ندارد بلکه انعکاسش از جامعه، بازتابی اشتباه است.

کجای دنیای واقعی آدم ها انقدر شعاری، گل درشت و کلیشه ای با هم صحبت می کنند؟ دیالوگ های مصنوعی و محتوازده که بعد از دهه هفتاد منسوخ شده را می توان به لطف نویسنده و کارگردان، امروز در سریال ملکه گدایان مشاهده کرد.

نکات مثبت سریال

قصه حداقل به صورت مینی مال و فارغ از میزانسن و دیالوگ های کلیشه ای، کشش لازم برای ترغیب مخاطب به دنبال کردن سریال را دارد.

نکات منفی سریال

کیفیت ساخت « ملکه گدایان » ناامید کننده است. از همان آغاز سریال تاکیدی بی جهت بر حضور شخصیت ها در مکان های توریستی ترکیه می شود که ذوق می زند.

منطق روایی در سریال مانند نحوه فرار البرز از جایی گه در آن حبس شده چنان تعجب برانگیز است که مخاطب را به خنده وا می دارد.

بازی آرمان درویش در نقش اصلی « ملکه گدایان » پر ایراد است. درویش آمادگی چندانی برای بازی در نقش البرز ندارد.

از انتخاب اسامی شخصیت های ثروتمند که البرز و خورشید و خسرو است گرفته تا شخصیت های فقیر که بتول نام دارند، توجه به کلیشه های قدیمی در « ملکه گدایان » به دفعات دیده می شود.

شخصیت های فیلم

اضافه کردن شخصیت های جدید، عاملی مهم و تأثیرگذار در صنعت سریال سازی است اما ملکه گدایان حتی از این عامل نیز بهره ای کم و ناکافی می برد. شخصیت آریا با بازی محمدرضا غفاری که خواننده معروفی نیز است و عاشق افرا (باران کوثری)، قرار است وزنه ای مهم به سریال اضافه کند مخصوصا وقتی می فهمیم مادرش لعیا (رویا نونهالی)، خواهر خورشید است و در گذشته بین آن ها اتفاقی افتاده است. اما واکنش های آریا در جایگاه خواننده ای معروف و مرفه به حقیقت افرا واکنشی باور پذیر نیست.

حتی البرز یا همان فرهاد نیز وقتی بی هویتی خود را می بیند جز اینکه به بیمارستان برود و پدرش را که در کماست ببیند عملا هیچ کنش و واکنشی برای معمای سرقت هویتش و یافتن دلیل انکارش توسط اطرافیان نمی کند. او با وجود ماندنش در ایران و قصدش برای یافتن هویت خود و خانواده اش سرنخی جز آن چه تاکنون داشته است، ندارد و ناامیدانه دوباره به سارا متوسل می شود.

سارایی که به خاطر پول قید پسرعمویش را زده و می خواسته با البرز ازدواج کند و دوباره به خاطر پول قید البرز را زده و او را از بیخ انکار کرده است. افرا (باران کوثری) نیز معلوم نیست دقیقا دنبال چه چیزی است، از رابطه اش با آریا و البرز به چه می خواهد برسد. حتی خورشید مادر البرز نیز مشخصی نیست چه انگیزه ای برای انکار هویت پسرش دارد، پسری که حتی شاید فرزندش هم نباشد اما به هر حال با اینکه تمام نگاه هابه سمت خورشید برای ملکه بودن است اما خواهرش لعیا ناگهان وارد قصه می شود.

بازیگران

باران کوثری، محمدرضا غفاری، آرمان درویش، فرزاد فرزین، پانته آ بهرام، سولماز غنی، الهام کردا، نورا محقق، رضا بهبودی، علی صلاحی، الهام شعبانی، بهشاد شریفیان، رویا نونهالی، علی اوجی، یسنا میرطهماسب، مریم سرمدی، عرفان ناصری، شبنم قربانی و…

دیگر عوامل

کارگردان : حسین سهیلی زاده ، تهیه کنندگان : رحمان سیفی آزاد - علی طلوعی ، نویسندگان : حامد افضلی - امین محمودی ، مشاور پروژه : ایرج محمدی ، مدیر فیلمبرداری : رضا شیبانی ، صدابرداران : مهدی آزادی ، علی ظهوری ، مدیر تولید : علیرضا محمدی ، طراح صحنه : سهیل میرسپاسی ، طراح گریم : علی بهرامی فر ، طراح لباس : الهام شعبانی ، مدیر برنامه ریزی : مسعود میمی ، دستیار اول کارگردان : امین محمودی ، منشی صحنه : زهرا مهدوی ، مدیر تدارکات : سجاد نوری ، عکاس : هلیا رضایی ، تصویربردار پشت صحنه : ژوبین آرمند و مشاور رسانه ای : آیدین نادری

مشخصات فیلم

نوع سریال: اجتماعی

ژانر: عاشقانه

محصول: ایران 1399