به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از برنا، «حمیدرضا ترقی»، فعال سیاسی اصولگرا و عضو شورای مرکزی حزب موتلفه، درباره جلسات این حزب و اینکه آیا درباره مصداق ها سخنی به میان آمده یا خیر؟، گفت: تاکنون هنوز وارد بحث مصداق نشده ایم؛ در واقع عمدتا جلساتی پیرامون سیاست های نحوه ورود به انتخابات ریاست جمهوری و اینکه با چه گفتمانی، ورود پیدا کنیم و ویژگی ها و شاخص های دولت آینده و رئیس جمهور آینده چه چیزهایی باید باشد، برگزار کردیم.
او افزود: درون حزب موتلفه هم بحث اینکه آیا ما ضرورت دولت حزبی را در معرض افکار عمومی جامعه قرار بدهیم یا خیر؟ مطرح است. به بیانی دیگر آیا دولت حزبی ارجح است یا دولت غیرحزبی؟ آیا رئیس جمهور حزبی مناسب تر است یا رئیس جمهور غیرحزبی. در واقع اینها بحث هایی است که در حال انجام دادن آن هستیم تا بتوانیم به یک جمع بندی، برای ورود به انتخابات دست پیدا کنیم.
این چهره سیاسی اصولگرا در تشریح دولت حزبی ادامه داد: بحث مهم این است که رئیس جمهوری که قرار است روی کار بیاید، مسئولیت بپذیرد. اگر رئیس جمهوری از یک تیم مشاور از قبل تعیین شده و مدیران پرورش یافته و همفکر کامل و جامع، برخوردار نباشد طبیعتا برای تحقق اهداف و برنامه هایش دچار مشکل جدی می شود زیرا هر دولتی به هر حال، حداقل ۱۵ هزار مدیر همفکر و هماهنگ نیاز دارد و باید مشاورین اصلی اش در عرصه های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی قوی و مورد اعتماد باشند که هم حزب آنها را پذیرفته باشد و هم در جامعه، دارای اعتبار باشند.
ترقی بیان کرد: بنابراین اگر رئیس جمهوری از سوی حزبی معرفی شود باید ابتدا خودش یک سری الزامات را رعایت کند پس از آن حزب نیز پاسخگوی مردم باشد نه یک شخص. وقتی که شخصی به صورت انفرادی و مستقل روی کار بیاید، خلف وعده کرده و به تعبیری زیر قولش می زند و همه وعده های خود را فراموش می کند و پاسخگو نیست. اگر احزاب پشتیبان رئیس جمهور باشند اجازه نمی دهند، او به تعهداتش عمل نکند یا پایبندی اش را کنار بگذارد یا به قول هایش عمل نکند بلکه باید پاسخگوی مردم باشد؛ از این رو تفاوت رئیس جمهور حزبی و غیرحزبی بر اینهاست.
شرط عربستان برای توافق هسته ای جدید با ایران!او اضافه کرد: متاسفانه کشور ما چون ساختارش به لحاظ قدرت، ساختار حزبی نیست هنوز این اتفاق رخ نداده که ما چنین شرایطی را در کشور پدید آوریم مبنی براینکه رئیس جمهوری که روی کار می آید، فاقد نیروی همراه با خودش نباشد و مجبور نباشد که از این حزب و از آن حزب و از این گروه و از آن گروه، نیرو قرض بگیرد و بعد اینکه، این نیروها از او تبعیت نکنند و در نهایت به تعبیری دستگاه های اجرایی به یک آش شله قلمکاری تبدیل شود یا هر کسی بخواهد، سهم خودش را از دولت روی کارآمده، به اندازه ای که برایش کار کرده، بگیرد و به بیانی سهم خواهی کنند.
این عضو شورای مرکزی حزب موتلفه عنوان کرد: اینها همه مشکلاتی است که به طور طبیعی وقتی به وجود می آید دولت را دچار مشکلات اساسی در کشور می کند از این رو اینها از جمله بحث هایی است که شاید ده ها، جلسه در مورد آن بحث کردیم و همچنان در حال استخراج، مشکلات و موانع قانونی و غیره هستیم تا ببینیم، چه زمانی می توانیم به چنین راهکاری برسیم.
او در پاسخ به این سوال که چه زمانی به دولت حزبی می رسیم؟ گفت: البته در انتخابات آینده ریاست جمهوری، بعید است که ما به دولت حزبی دست پیدا کنیم چون هم، مقررات قانونی اش فراهم نیست هم احزاب آماده ایفای چنین نقشی نیستند، از این رو احزاب باید خودشان را برای چنین شرایطی آماده کنند. اما طرح موضوع در افکار عمومی جامعه و تبلیغ و ترویج آن، شاید بتواند تا اندازه ای، امکان پذیر باشد تا در نهایت افکار عمومی جامعه به عنوان یک راه حل مناسب، آن را بپذیرند.
ترقی درباره بسیاری از کاندیداهایی که به صورت مستقل وارد انتخابات می شوند نیز تصریح کرد: طبیعتا درباره کاندیدایی که اصولگرا باشد اما پاسخگوی جریان اصولگرایی نباشد یا صرفا از برند اصولگرایی، استفاده کند باید گفت این فرد در ابتدا، صداقتش را کنار گذاشته و با مردم و تشکل های اصولگرا صادق و روراست نیست.
او با اشاره به فردی مانند احمدی نژاد که با برند اصولگرایی روی کارآمد اما بعدها حتی اصولگرایان را هم کنار گذاشت، نیز تاکید کرد: احمدی نژاد از همان ابتدا در جمع اصولگرایان بود و با برند اصولگرایی، روی کار آمد و در مجموع باز هم در دولت اولش تا حدودی به اصولگرایان توجه کرد اما در دولت دوم به طور کامل از مسیر اصلی، منحرف شد. علتش این بود که پشت سر احمدی نژاد، یک تشکل قدرتمندِ مطالبه گری وجود نداشت که بتواند او را کنترل و مجبور به پاسخگویی کند. در نتیجه باید گفت نکته مهم، وجود حزبی است که بتواند، مطالبه گر باشد و بتواند کاندیدای معرفی شده خود را پاسخگو کند.
4 سال پیش
4 سال پیش