به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از ایسنا، یک مدتی است که احسان علیخانی، بغض و گریه را کنار گذاشته و عصر جدید را ساخته که در آن استعدادهای برتر کشور معرفی شوند. به نظر ما این برنامه سراسر اشکال است. حالا یک نفر بیاید و روپایی بزند هم شد استعداد؟ کبوتر خانه ما هم با ارزن روپایی میزند. یا طرف میآید با گلویش صدا درمیآورد و آهنگ میزند. این یکی که اصلاً استعداد خاصی نیست. در تمام خانوادهها یک شوهرخالهای وجود دارد که با زیر بغلش بهترین صداها را درمیآورد. اگر علیخانی میخواهد برای فصل جدید برنامهاش دنبال استعداد واقعی بگردد باید برود سراغ استعدادهای واقعی.
مثلاً همین خانومی که اخیراً حدود صد هزار میلیارد تومان اختلاس کرده، بهترین گزینه برای استعداد برتر کشور است. شما حساب کنید، در یک بازار رقابتی کاملِ اختلاس، که همه رقمها مبالغ جزئی دو - سه هزار میلیارد تومان است، یک نفر آمده و معادل کسری بودجه سال بعد کشور اختلاس کرده. این مبلغ چند میلیارد دلار بیشتر از مبلغی بود که ترامپ با آن میخواست بین آمریکا و مکزیک دیوار بکشد. به نظر ما از این استعداد برگزیده باید به طرز شایستهای در برنامه عصر جدید تقدیر شود، حتی میتوان او را به عنوان چهره اقتصادی سال هم معرفی کرد که جلوی یک موج جدید تورمی را در کشور گرفته است. چون بر اساس محاسبات، سهم هر ایرانی از این مبلغ اختلاس حدود یک میلیون و سیصد هزار تومان است. شما حساب بکنید اگر این سهم از نقدینگی یکهو به بازار تزریق میشد، چه میزان تورم داشتیم؟!
گروه دیگری که حتماً باید در دور بعدی عصر جدید حضور پیدا کنند، جوانان خلاقی بودند که «در نشان» ایرانی را طراحی کردند. این جوانان عزیز تقریباً سه سال تمام وقت گذاشتند و بالاخره توانستند با کج کردن سر @ یک نشان جذاب را طراحی کنند. به نظر ما اگر اتاق فکر عصر جدید میخواهد جدای معرفی استعداد به الگوسازی هم بپردازد، در معرفی این جوانان به عنوان سمبل خلاقیت لحظهای درنگ نکند.
یکی از حوزههایی که در عصر جدید شرکتکننده زیاد دارد «استندآپ کمدی» است. اما به نظر ما استندآپ کمدینهای این برنامه آن چنان که باید و شاید نمیتوانند شوخیسازی داشته باشند. احسان علیخانی باید در فصل بعدی حتماً از برخی مدیران کشوری دعوت کند تا برنامهاش رونق بگیرد. به عنوان مثال دکتر احمدینژاد اخیراً مصاحبه کردند و بدون این که خندهشان بگیرد گفتند: «به عنوان رئیسجمهوری هیچ تصمیم اشتباهی نگرفتهام چون برای هر تصمیم صدها ساعت وقت میگذاشتیم.»
