میزان مصرف، تاثیرات و مکانیزم اثر داروی سووفلوران
سووفلوران متداول‌ترین داروی بیهوشی استنشاقی در اعمال سرپایی، بیهوشی اطفال و بیهوشی نوزادان و دامپزشکی است. در بیهوشی مدرن سووفلوران همراه با دسفلوران جایگزین ایزوفلوران و هالوتان شده‌اند. این دارو معمولاً در ترکیب با اکسید نیتروژن و اکسیژن تجویز می‌شود. سووفلوران برای بیهوشی کودکان جهت عمل جراحی استفاده می‌شود . در طول فرایند بیدار شدن پس از استفاده از این دارو بی قراری و هذیان مشاهده شده‌است .
کاربردهای سووفلوران
- القای بیهوشی
- نگهداری بیهوشی عمومی
- دارای خواص شل کنندگی عضلانی جهت انجام عمل های جراحی
مکانیسم اثر سووفلوران
بیهوشی مایع بی حسی؛ ممکن است فعالیت کانال های یونی عصبی، به خصوص گیرنده های انتقال دهنده نورونهای سیناپسی از جمله استیکولین نیکوتین، GABA و گیرنده های گلوتامات را تغییر دهد.
فارماکودینامیک سووفلوران
سووفلوران یک اتر استنشاقی بیهوش کننده عمومی است که در خون محلولیت کمتری نسبت به ایزوفلوران یا هالوتان دارد، اما نسبت به دسفلوران این طور نیست.
فارماکوکینتیک سووفلوران
شروع اثر: ۲-۳دقیقه
طول اثر: بسته به غلظت خونی
متابولیسم:کبدی(۳ـ۵٪)، CYP2E1
دفع: گازهای بازدم تنفسی
مقدار مصرف سووفلوران
بزرگسالان:
به عنوان داروی بیهوش کننده استنشاقی همراه با اکسیژن یا نیتروس اکساید و اکسیژن برای القاء و حفظ بیهوشی مقدار مصرف باید به طور فردی مطابق پاسخ بیمار تعیین گردد. سطح بیهوشی مناسب برای جراحی ممکن است با غلظت های 0.5 - 3 درصد سووفلوران با یا بدون استفاده از نیتروز اکساید قابل دسترسی باشد. مقادیر مصرف در سالمندان به مراتب کمتر است.
کودکان:
به عنوان بیهوش کننده عمومی مقدار مصرف برای هر فرد بطور جداگانه تعیین می شود.