میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر پاپاورین 

مشخصات آمپول پاپاورین

پاپاورین یک آلکالوئید تریاک است هرچند که شباهت شیمیایی یا فارماکولوژیک با سایر آلکالوئیدهای تریاک ندارد. داروی پاپاورین دارای اثر گشادکنندگی عروق خونی مغزی می باشد.پاپاورین جریان خون عروق مغزی را افزایش داده و مقاومت عروق مغزی را کاهش می دهد.مصرف اکسیژن بدون تغییر می باشد.این اثر می تواند توجیهی برای استفاده پاپاورین در انسفالوپاتی عروق مغزی باشد.

فارماکودینامیک پاپاورین

پاپاورین دارای اثرات شل کنندگی مستقیم بر روی عضلات صاف می باشد که بخشی از آن به توانایی پاپاورین برای مهار آنزیم فسفودی استراز مربوط می شود. اثر پاپاورین بر روی سیستم عروق و عضلات برونش و دستگاه گوارش و کیسه صفرا و دستگاه ادراری در مطالعات به اثبات رسیده است.

فارماکوکینتیک پاپاورین

مصرف پاپاورین از راههای مختلف (اعم از خوراکی و تزریقی ) موثر می باشد.بخش قابل توجهی در ذخایر چربی و کبد تجمع می یابد و مابقی دفع می گردد.پاپاورین در کبد متابولیزه می گردد.حدود 90% دارو به پروتئین های پلاسما پیوند می یابد.نیمه عمر بیولوژیکی آن خیلی متغیر است و بنا بر مستندات سطح پایدار پلاسما با مصرف خوراکی هر 6 ساعت بدست می آید.پاپاورین بصورت فرم غیرفعال از طریق ادرار دفع می گردد.

دارو های هم گروه پاپاورین