موارد منع مصرف و تداخل دارویی قرص اتاکرینیک اسید
موارد منع مصرف اتاکرینیک اسید
کودکان زیر یک سال , آنوری , ازدیاد حساسیت به این دارو یا ترکیبات موجود در آن , افت فشارخون و کاهش شدید مایعات بدن با کاهش سطح سدیم یا الکالوز متابولیک همراه با هایپوکالمیا , افزایش معنادار BUN و یا ایجاد الیگوری، عدم تعادل الکترولیت یا اسهال شدید و آبکی طی درمان
- حساسیت شدید به داروی اتاکرینیک اسید
- دهیدراتاسیون توام با کاهش مقدار سدیم
- شیردهی
- نارسایی کلیوی
موارد احتیاط در مورد اتاکرینیک اسید
- دیابت
- اولیگوری
- نارسایی کبدی
- مصرف گلیکوزیدهای قلبی
- سالمندان
- افراد مبتلا به نقرس
تداخلات دارویی اتاکرینیک اسید
آتراکوریوم , آمفوتریسین بی , اسپیرونولاکتون , استازولامید , دیگوکسین , وارفارین , پروبنسید , آمیلوراید , کانامایسین , پارومومایسین , نتیل مایسین سولفات , کوسینتروپین , توبوکورارین , لیتیوم , متازولامید , تریامترن
• ضد انعقادهای خوراکی (وارفارین): احتمال تقویت اثر وارفارین به خاطر جابجایی وارفارین از جایگاه اتصال پروتئینی اش
• ضد فشار خون ها: افزایش ریسک بروز نارسایی کلیوی ناشی از کاهش جریان خون کلیوی
• گلیکوزیدهای قلبی (دیگوکسین): احتمال اختلالات الکترولیتی مانند کاهش پتاسیم و منیزیم, افزایش احتمال سمیت با دیگوکسین به علت کاهش سطح پتاسیم و احتمال آریتمی قلبی کشنده
• دیورتیک ها : تشدید اثرات هر دو دارو
• دیورتیک های ذخیره کننده پتاسیم ( آمیلوراید, اسپیرنولاکتون و تریامترن ): کم کردن احتمال هایپوکالمی
• داروهای کاهنده پتاسیم (گلوکوکورتیکوئیدها و آمفوتریسین بی): افزایش احتمال هایپوکالمی
• داروهای دفع کننده اسید اوریک (پروبنسید، سولفین پیرازون) : کاهش دفع ادراری و کاهش اثربخشی اتاکرینیک اسید
• مهارکنندگان کربنیک انیدراز (استازولامید، متازولامید ) : افزایش اثر این داروها
• لیتیوم : کاهش کلیرانس کلیوی لیتیوم و افزایش احتمال سیمت آن
• مسدود کننده های عصبی عضلانی غیردپلاریزان (آتراکوریوم و توبوکورارین ): احتمال طولانی شدن انسداد عصبی عضلانی به علت کاهش ذخایر پتاسیم یا کاهش ترشح داروهای بلاک کننده عصب عضله.
• داروهای نفروتوکسیک : افزایش احتمال سمیت کلیوی
• NSAIDs : کاهش اثرات دیورتیک ها و افزایش سمیت کلیوی
• الکل : تشدید اثرات مربوط به الکل
• ضد دیابت ها (انسولین و ترکیبات خوراکی) : احتمال خنثی کردن اثرات هایپوگلایسمیک این داروها در نتیجه ایجاد هایپوکالمی
• کورتیکواستروئیدها : افزایش ریسک خون ریزی گوارشی
• داروهای اتوتوکسیک (آمینوگلیکوزیدها و برخی سفالوسپورین ها): افزایش احتمال سمیت گوشی خصوصا در بیماران با اختلالات کلیوی و تزریق وریدی دارو
مصرف اتاکرینیک اسید در بارداری و شیردهی
مصرف اتاکرینیک اسید در بارداری: در مورد مصرف داروی اتاکرینیک اسید در بارداری مطالعات حیوانی احتمال وزن اندک جنین را نشان داده است. در مورد تاثیر داروی اتاکرینیک اسید در بارداری انسان داده ای در دست نیست.
مصرف اتاکرینیک اسید در شیردهی: تصمیم گیری در مورد مصرف داروی اتاکرینیک اسید در شیردهی یا قطع مصرف آن به اهمیت داروی اتاکرینیک اسید برای مادر بستگی دارد. وضعیت ترشح اتاکرینیک اسید در شیر مشخص نیست. همچنین تاثیر داروی اتاکرینیک اسید بر نوزادان شیرخوار نیز مشخص نمی باشد.
هشدارها
- مایعات , الکترولیت ها و اثرات قلبی عروقی: دوز دارو باید به درستی تنظیم شود چرا که دوز بالا, ومصرف مکرر یا درمان طولانی مدت منجر به از دست دادن آب و الکترولیت می شود و حجم خون کاهش یافته و کلاپس عروقی ایجاد می شود که احتمال ترومبوزیس و آمبولی را خصوصا در افراد مسن بالا می برد.
- سمیت گوشی : ایجاد سمیت گوشی در حیوانات با دوزهای بالا گزارش شده است. در مصرف وریدی دارو, خصوصا در دوزهای بالا یا سرعت تجویز بالا, در بیماران با اختلالات کلیوی یا بیمارانی که سایر داروهای سمی برای گوش را مصرف می کنند, باید به احتمال سمیت گوشی توجه شود .
- ترومبوسایتوپنی: با احتمال کمی ممکن است کاهش سطح پلاکت ها ایجاد شود بنابراین بیمار باید تحت کنترل باشد.
- واکنش های حساسیتی: بیمارانی که به سولفونامیدها آلرژی دارند ممکن است به اتاکرینیک اسید نیز حساسیت نشان دهند. بنابراین در این افراد با احتیاط مصرف شود. در مورد حساسیت به فوروزماید, به نظر می رسد حساسیت متقاطع با اتاکرینیک اسید وجود نداشته باشد.
- اثرات الکترولیتی : اثرات محتمل روی متابولیسم گلوکز باید کنترل شود چراکه دیورتیک ها ممکن است هایپرگلایسمی اندکی ایجاد کنند. علت این موضوع ممکن است دفع پتاسیم باشد که روی ترشح انسولین اثر منفی می گذارد.
- سیروز کبدی: در صورت ایجاد عدم تعادل اسید و باز و الکترولیت, احتمال ایجاد آنسفلوپاتی کبدی وجود دارد.
- سمیت کلیوی: عملکرد کلیه باید تحت پایش مداوم باشد و از ایجاد الیگوری, آزتومی, افزایش اوره و کراتینین جلوگیری شود.
- سایر اثرات: دیسکرازی های خونی, آسیب کبدی یا واکنش های ایدیوسنکراتیک به صورت موردی گزارش شده است. افزایش سطح اوره خون نیز ممکن است روی دهد که معمولا بدون علامت است.
- مصرف همزمان با سایر داروهای کاهنده فشارخون احتمال افت بیشتر فشارخون را ایجاد می کند.