موارد منع مصرف وتداخل دارویی انوکساپارین سدیم 

موارد منع مصرف و احتیاط انوکساپارین

در صورت وجود حساسیت مفرط نسبت به LMWHs، هپارین یا محصولات برگرفته از خوک مصرف این دارو کنترااندیکه است.

در افراد مبتلا به خونریزی فعال ماژور، ترومبوسیتوپنی شدید ناشی از هپارین یا انوکساپارین طی چند ماه گذشته، هیپرتانسیون شدید و کنترل نشده، خونریزی مغزی تایید شده یا مشکوک و حاملگی تهدید به سقط نباید تجویز شود.

مصرف این دارو همراه با آنستزی اپی دورال یا نخاعی ممکن است با تشکیل هماتوم آپی دورال یا نخاعی همراه باشد و منجر به فلج دائم یا دراز مدت شود. خطر بروز هماتوم به ویژه در مواردی که کانتر اپی دورال در محل باقی گذاشته می شود و یا از داروهای دیگری که هموستاز را مختل می کنند استفاده می شود، بیشتر است. در این موارد باید با احتیاط فراوان و پس از سنجیدن خطرات احتمالی در مقابل منافع حاصل از تجویز دارو از انوکساپارین استفاده کرد.

در کلیه افرادی که مستعد بروز خونریزی هستند نظیر مبتلایان به بیماری های خونریزی دهنده، رتینوپاتی دیابتی، اندوکاردیت باکتریال، اختلالات انعقادی مادرزادی یا اکتسابی، زخم فعال و آنژیودیسیلازی در GI، سکته مغزی هموراژیک، مدت کوتاهی پس از جراحی های مغز، نخاع یا چشم، پریکاردیت یا پریکاردیال افیوژن باید با احتیاط تجویز شود.

در مواردی نظیر رادیوتراپی اخیر، زایمان اخیر، استفاده از IUD، پونکسیون اخیر نخاع، ترومای شدید به ویژه ترومای CNS، سل فعال، نارسایی شدید کلیه، واسکولیت شدید، جراحاتی با سطح وسیع باز، نارسایی شدید کبد و هیپرتانسیون خفیف تا متوسط نیز انوکساپارین باید با احتیاط مصرف شود.

در افراد پیر به علت دفع کند دارو باید با احتیاط تجویز شود. بی خطری و کارایی مصرف آن در کودکان ثابت نشده است.

تداخلات مهم دارویی انوکساپارین

1) مصرف هم زمان انوکساپارین با سایر داروهای ضدانعقاد و یا مهار کننده های پلاکتی نظیر آسپیرین، سالیسیلات ها، NSAIDs، دی پیریدامول، سولفین پیرازون و یا تیکلوپیدین سبب افزایش خطر خون ریزی می شود.

2) داروهایی مثل سفوپرازون، سفامندول، سفوتتان یا والپروات ممکن است هیپوپروترومبینمی ایجاد کنند. علاوه بر این والپروات سبب مهار تجمع پلاکتی نیز می شوند. بنابراین مصرف هم زمان انوکساپارین با این داروها خطر خونریزی را افزایش می دهد.

3) مصرف هم زمان انوکساپارین و داروهای ترومبولیتیک نظیر استرپتوکیناز یا آلتپلاز، خطر خون ریزی را افزایش می دهد.

آزمایشگاهی :

1) افزایش سطح سرمی ALT، الکالین فسفاتاز و AST 2) میزان هموگلوبین، هماتوکریت شمارش گلبول های قرمز.