به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از شرق، متهم که مردی میان سال است، در جلسه محاکمه مدعی شد از همسرش خواسته بود مهریه اش را ببخشد و طلاق بگیرد اما همسرش قبول نکرد و درگیری ایجاد شد. او در دادگاه گفت از اینکه پدرزنش را نکشته، پشیمان است. در ابتدای جلسه رسیدگی منشی دادگاه کیفرخواست را خواند. مطابق کیفرخواست چهاردهم مرداد سال 96 به مأموران کلانتری ۱۳۳ شهر زیبا خبر رسید مرد جوانی در خانه پدرزنش خون به پا کرده است. مأموران پلیس بلافاصله به خانه سه طبقه قدیمی در بلوار تعاون رفتند و با جسدهای خونین شقایق 39ساله و مادر 65ساله اش به نام ثریا روبه رو شدند که روی زمین افتاده بودند. پدر شقایق نیز زخمی بود که با آمبولانس به بیمارستان منتقل شد. اسماعیل 40ساله درحالی که چاقوی خونین را در دست داشت روی مبل نشسته بود که به عنوان عامل جنایت خانوادگی بازداشت شد. پرس وجو از همسایه ها فاش کرد اسماعیل و همسرش از مدت ها قبل با هم اختلاف داشتند و آخرین بار داماد خشن در خانه پدرزنش دست به جنایت خونین زد. اسماعیل در بازجویی ها گفت: همیشه با همسرم اختلاف داشتم و دخالت های خانواده همسرم اوضاع را بدتر می کرد. آخرین بار همسرم همراه خانواده اش به عروسی یکی از بستگانش رفت، اما من در خانه مان که در همین نزدیکی است تنها ماندم. همسرم پس از پایان عروسی به خانه مان نیامد و در خانه پدرش ماند. صبح به خانه پدرزنم رفتم و پس از خوردن صبحانه سر همین موضوع با همسرم درگیر شدم. من که عصبانی بودم، همراه پسر پنج ساله ام به خانه خواهرم رفتم؛ اما دقایقی بعد بار دیگر به خانه پدرزنم برگشتم و با آنها درگیر شدم. وی ادامه داد: وقتی دعوا میان من و همسرم بالا گرفت، مادرزنم بار دیگر دخالت کرد که با چاقو چند ضربه به او زدم. می خواستم همسرم را بکشم که به سمت موتورخانه رفت تا در آنجا پنهان شود؛ اما چون در بسته بود، بازگشت و من او را هم کشتم. پدرزنم می خواست مانع من شود که به او هم چند ضربه چاقو زدم.
متهم سپس برای بررسی دقیق روانی به پزشکی قانونی فرستاده شد. کمیسیون پنج نفره پزشکی قانونی در گزارشی اعلام کرد اسماعیل دچار جنون است و هنگام ارتکاب جرم اختیاری نداشته است؛ اما با اعتراض اولیای دم به این اظهارنظر او این بار به کمیسیون هفت نفره پزشکی قانونی معرفی شد. کمیسیون هفت نفره پزشکی قانونی در گزارشی اعلام کرد اگرچه متهم به مشکل روانی مبتلاست، اما هنگام ارتکاب جرم مسئول اعمال خود بوده و اختیار داشته است. به این ترتیب برای اسماعیل کیفرخواست صادر و پرونده اش برای رسیدگی به شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در جلسه دادگاه، وکیل اولیای دم به دفاع پرداخت و درخواست قصاص را مطرح کرد. سپس اسماعیل در جایگاه ایستاد و گفت: قتل همسر و مادرزنم را قبول دارم، اما از اینکه پدرزنم را نکشتم، پشیمان هستم. من باید اول سراغ پدرزنم می رفتم و او را می کشتم، بعد سراغ همسر و مادر همسرم می رفتم.
روایت خواهر داماد پدر بابک خرمدین از زندگی آرزو و فرامرز / دایی ام دروغ می گوید
او درباره علت درگیری گفت: 14 سال بود با شقایق زندگی می کردم. ما هر دو شاغل بودیم. من گاهی اوقات شب کار بودم و تلاش می کردم برای همسر و فرزندم زندگی خوبی مهیا کنم؛ اما مدتی بود به بیماری روانی مبتلا شده بودم و شب ها نمی توانستم بخوابم. همین موضوع باعث شده بود همیشه عصبانی باشم. من همه افراد را مثل گرگ می دیدم؛ تا اینکه به پزشک مراجعه کردم و پزشک گفت اگر دیرتر مراجعه کرده بودم به خاطر بی خوابی می مردم.
متهم ادامه داد: دکتر داروهایی به من داد تا مصرف کنم اما داروها اثر نکرد. اوضاع من بدتر شد و همین موضوع باعث اختلاف میان من و همسرم شده بود؛ تا اینکه زنم تصمیم گرفت از من جدا شود. به همسرم گفتم مهریه اش را ببخشد و از من جدا شود. می خواستم فرزندم را به خانواده ام در شمال کشور بسپارم تا از او نگهداری کنند؛ اما همسرم این موضوع را نپذیرفت. اختلاف میان من و همسرم ادامه داشت تا اینکه آخرین بار همسرم بعد از بازگشت از جشن عروسی به خانه پدرش رفت و شب را آنجا ماند. من به آنجا رفتم و سر همین موضوع با همسرم درگیر شدم. وی گفت: بار دیگر دخالت های پدر و مادر زنم باعث شد دعوا میان ما بالا بگیرد و من که کنترل اعصابم را از دست داده بودم، روی آنها چاقو کشیدم. من قتل همسر و مادر همسرم و زخمی کردن پدرزنم را قبول دارم. متهم در پاسخ به این سؤال که چرا همسرش راضی به جدایی نمی شد، گفت: همسرم می گفت بچه را به من نمی دهد. من اعتمادی به او نداشتم چون می دانستم اگر از من جدا شود حتما ازدواج می کند و نمی خواستم فرزندم زیر دست ناپدری تربیت و بزرگ شود. تصمیم داشتم حضانت فرزندمان را خودم به عهده بگیرم و برای اینکه مشکلی پیش نیاید، او را به خانواده خودم بسپارم. برنامه ام این بود که خودم هم در شمال زندگی کنم و منتظر مرگم باشم. پدرزنم هم می گفت باید مهریه دخترش را تا ریال آخر بدهم؛ اما من پولی نداشتم و نمی توانستم این کار را بکنم. در واقع پدرزنم نمی گذاشت ما جدا شویم. اگر او دخالت نمی کرد من حتما می توانستم همسرم را راضی کنم.
با پایان دفاعیات متهم وکلای وی دفاعیات خود را انجام دادند و خواستار برائت متهم با توجه به مدارک پزشکی قانونی درباره او شدند. در پایان قضات وارد شور شدند تا درباره این پرونده تصمیم بگیرند.
