میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر داروی رومی پلوستیم
داروی رومیپلوستیم (Romiplostim) برای درمان بیماری خونی پورپورای ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک – ITP استفاده می شود که در آن، خون به دلیل کمبود پلاکت قادر به لخته شدن نیست. همچنین، ممکن است پزشکان برای افرادی که به دلیل قرار گیری در نور زیاد، قادر به تولید پلاکت نیستند، تجویز شود. این دارو از طریق افزایش تعداد پلاکت های خون، خطر خونریزی را کاهش می دهد. داروی رومی پلوستیم توسط متخصص، معمولا هفته ای یکبار در زیر پوست تزریق می شود. افرادی که سابقه ابتلا به بیماری های خونی دارند باید در مصرف این داروی انعقادی موارد احتیاطی را رعایت نمایند. رومیپلوستیم در برخی موارد موجب بروز سردرد، دردمفاصل، سرگیجه و برخی مشکلات دیگر می شود که اگر به موقع به پزشک مراجعه شود، خطر چندانی نخواهد داشت. تزریق کنندگان باید از عوارض جانبی رومیپلوستیم (Romiplostim) آگاهی داشته باشند تا درهنگام مشاهده هرکدام از آنها، فورا به پزشک مراجعه کنند.
میزان مصرف داروی رومی پلوستیم
مقدار اولیه: 1 mcg/kg تزریق زیر جلدی بر اساس وزن واقعی بدن.
در صورت لزوم کمترین مقدار رومی پلوستیم برای دستیابی و حفظ تعداد پلاکت برابر یا بیشتر از 50 x 10^9/L برای کاهش خطر خونریزی مورد استفاده قرار گیرد.
داروی رومیپلوستیم هر هفته از طریق تزریق زیرجلدی با تنظیم مقدار بر اساس پاسخ به افزایش تعداد پلاکت استفاده شود. رومی پلوستیم نباید جهت حفظ تعداد پلاکت در حد طبیعی استفاده شود.
مکانیزم اثر داروی رومی پلوستیم
رومی پلوستیم با اتصال و فعالسازی گیرنده‌های ترومبوپوئیتین (TPO) سبب افزایش تولید پلاکت می‌شود.
پاسخ به افزایش پلاکت متفاوت در بیماران نشان دهنده نیازافراد به مقدار مصرف مخصوص به خود است.
اثر فارماکوکینتیک داروی رومی پلوستیم
شروع اثر: افزایش تعداد پلاکت (تزریق زیر جلدی) 9-4 روز، پیک افزایش تعداد پلاکت: 16-12 روز
طول اثر: تعداد پلاکت طی 28 روز به سطح پایه می رسد.
جذب: تزریق زیر جلدی (آهسته)
نیمه عمر: متوسط 5/3 روز (محدوده 34-1 روز)
زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: زیر جلدی متوسط 14 ساعت (محدوده 50-7 ساعت)
سخن آخر
در صورت مصرف طولانی مدت از داروی رومی پلوستیم (Romiplostim) ممکن است که نیاز به افزایش دوز مصرفی باشد. در صورتی که دارو به خوبی گذشته کارایی ندارد به پزشک اطلاع بدهید.