آلبومین با نام های تجاری Albutein – Buminate شناخته می شود. آلبومین پروتئینی است که محلول در آب است و در کبد تولید میشود و در خون گردش می‌یابد. فرم دارویی آن از پروتئین‌های پلاسمای خون انسان ساخته میشود. آلبومین برای جایگزینی مایع از دست رفته در اثر آسیب شدید خونریزی دهنده یا سوختگی به کار می‌رود. این دارو همچنین در درمان کمبود آلبومین ناشی از جراحی، دیالیز، عفونت های شکمی، نارسایی کبدی، التهاب پانکراس، دیسترس تنفسی، جراحی بای پس، مشکلات تخمک گذاری ناشی از داروهای باروری و مشکلات دیگر به کار می‌رود.
بل از شروع درمان با آلبومین، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می‌کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید.
دوز و مقدار داروی آلبومین، از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک به شما تجویز کرده است، استفاده نمایید. معمولاً این دارو به صورت تزریق وریدی تجویز میشود. دوز داروی آلبومین بر اساس شرایط بیمار و سن او متفاوت است:
آلبومین 5%: درمان اولیه با 250 یا 500 میلی لیتر انفوزیون وریدی با سرعت 1 تا 2 میلی لیتر در دقیقه آغاز میشود و در صورت عدم پاسخ مناسب طی 30-15 دقیقه، این مقدار را می‌توان تکرار کرد.
آلبومین 25%: درمان اولیه بیمار ممکن است 300-200 میلی لیتر تزریق وریدی برای رساندن حجم پروتئین سرم به حجم نرمال باشد. از آنجا که معمولاً بیماران حجم خون تقریباً نرمالی دارند، برای جلوگیری از افزایش حجم خون در گردش، مقادیر بیشتر از 100 میلی لیتر آلبومین 25% نباید سریع‌تر از 100 میلی لیتر انفوزیون وریدی طی 45-30 دقیقه باشد. اگر تجویز آهسته‌تر مطلوب باشد 200 میلی لیتر آلبومین 25% با 300 میلی لیتر محلول دکستروز 10% مخلوط شده و انفوزیون مداوم وریدی با سرعت 100 میلی لیتر در یک ساعت انجام میشود.
برای کودکان: درمان اولیه با 6.8-4.5 میلی لیتر آلبومین 5% به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به صورت انفوزیون وریدی تجویز میشود و باید کودک به دقت و از نزدیک تحت نظارت قرار گیرد.
سعی کنید دوزهای داروی خود را در همان زمان هر روز و سر یک ساعت منظم مصرف کنید.
اگر فراموش کردید که دوز داروی خود را در زمان مشخص مصرف کنید، با پزشک خود تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کند.
این دارو یک تنظیم کننده مهم حجم خون در گردش است و 80-70 درصد فشار انکوتیک کلوئید پلاسما را ایجاد می‌کند.
انفوزیون محلول 5 در صد آلبومین از نظر ایجاد فشار انکوتیک معادل با حجم مساوی از پلاسما است و حجم خون را, به میزان تقریباً برابر با حجم این دارو انفوزیون شده افزایش موقت حجم خون میشود که منجر به، کاهش غلظت و ویسکوزیته خون میشود.
بالا بردن حجم پلاسما و جبران کمبود آلبومین.
آلبومین خود یکی از مهمترین پروتئین‌های پلاسما است که توسط کبد ساخته میشود. آلبومین در انتقال برخی هورمون‌ها و مواد در خون نقش مهمی دارد.
جذب: به میزان کافی از دستگاه گوارش جذب نمی‌شود. به صورت وریدی مصرف میشود.
پخش: آلبومین حدود 50 درصد از پروتئین‌های پلاسما را تشکیل میدهد و کولوئید خون را تأمین می‌کند. آلبومین در فضای داخل عروقی و خارج عروقی مانند پوست، عضلات و ریه‌ها انتشار می‌یابد. در بیماران دچار کاهش حجم خون در حال گردش، رقت خون ناشی از مصرف آلبومین ساعتها باقی می‌ماند. در بیماران دارای حجم خون طبیعی، پروتئین و مایعات اضافی دفع می‌شوند.
متابولیسم: اگرچه آلبومین در کبد ساخته میشود، ولی در افراد سالم کبد هیچ نقشی در کلیرانس آلبومین از پلاسما ندارد.
دفع: مصرف دارو، ساخت آلبومین در کبد را کاهش میدهد و موجب افزایش کلیرانس آلبومین، در صورت بالا بودن فشار انکوتیک پلاسما، می‌گردد. در بعضی حالات پاتولوژیک، کبد، کلیه‌ها یا روده‌ها ممکن است مکانیسم‌های دفع آلبومین را فراهم سازند.
حتما باید میزان دقیق آلبومین توسط پزشک مشخص گردد و حتما نباید در نارسایی قلبی، کم خونی های شدید، خیز ریوی و زیادی حجم خون مصرف گردد. تزریق محلول های آلبومین می تواند بدون در نظر داشتن گروه خونی بیمار برای او تزریق شود. پیش از شروع درمان باید حتما از هیدراته بودن بیمار مطمئن شد.
