به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از رکنا، با گذشت چند روز از مرگ دلخراش سحر خدایاری، واکنش ها به این حادثه دردناک همچنان ادامه دارد. از زمان رسانه ای شدن خودسوزی سحر تا امروز اظهارنظرهای مختلفی درباره این حادثه و دلایل وقوع آن مطرح شده است.
با این که نزدیک به دو هفته از خودسوزی سحر گذشته، اما اهالی محل هنوز هم آن حادثه را با جزییات به خاطر دارند. آنها از فریادها و ضجه های دختری می گویند که درست 11 روز پیش کسبه و رهگذران خیابان شریعتی تقاطع معلم را شوکه کرد.
هر شب کابوس سوختن سحر دختر آبی را می بینم
حسین یکی از همین افراد، پسر جوانی است که خودش می گوید بعد از آن حادثه هر شب کابوس می بیند: «خیلی صحنه وحشتناکی بود، یک توده سیاه که دستانش را باز کرده بود، بالا و پایین می پرید، شعله های آتش هم از تن و بدنش بالا می رفت، هنوز صدای جیغ هایش توی گوشم می پیچد.»
او درباره زمان وقوع حادثه توضیح می دهد: «من داخل مغازه نشسته بودم، ساعت حدود 11 بود؛ یعنی چند دقیقه ای گذشته بود، صدای داد و فریادی بلند شد، سریع بیرون را نگاه کردم، دود و آتش بود چند نفری هم به طرفش می دویدند، باور نمی کردم که کسی خودش را آتش زده باشد، اما وقتی آتش خاموش شد، فهمیدم که یک دختر جوان بوده که خودش را آتش زده است.»
هنوز داشت نفس می کشید، صحبت هایش مفهوم نبود، همهمه و شلوغی خیابان هم صدای ضعیف او را نامفهوم تر می کرد؛ اما من شنیدم که می گفت نمی خواهم، ولم کنید، نمی خواهم…
تلاش برای نجات سحر
رامین یکی دیگر از کسبه خیابان شریعتی جزییات دیگری از خودسوزی سحر می گوید: «من دیدم که به سرعت از خیابان معلم به طرف شریعتی می آمد. خودش را آتش زده بود، یک تاکسی ون نگه داشت و با کپسول سعی کرد آتش را خاموش کند، بعد هم چند ماشین دیگر زیرپایی و پتو روی بدنش انداختند، اما دیگر فایده ای نداشت، از سر تا پایش کامل سوخته بود، حتی لباس هایش هم خاکستر شده بود، چند خانم چادر و لباس روی بدنش انداختند، بعد هم آمبولانس رسید و او را با خودش برد.»
دختر آبی با دبه سفید آمد
محمد هم از ساکنان این خیابان است. آن طور که خودش می گوید، اولین نفری بوده که خودش را به سحر رسانده و او با پیراهنش سعی کرده آتش را خاموش کند: «من سمت غرب خیابان شریعتی ایستاده بودم، از دور داشتم خیابان معلم را نگاه می کردم که چشمم به آن دختر افتاد، یک دبه سفید رنگ دستش بود، انگار می خواست کاری بکند، کنجکاو شدم، چند قدمی به طرفش رفتم؛ کنار خیابان ایستاده بودم که یکدفعه دبه را بلند کرد و مایعی که داخل آن بود را روی خودش ریخت.»
یک گلوله آتش در خیابان معلم می دوید / حالا فهمیدم دختر آبی بود
او ادامه می دهد: «من به سرعت به طرف او دویدم، خیابان شلوغ بود، تا به آن طرف خیابان برسم، خودش را به آتش کشید، با همان حال به طرف خیابان شریعتی می دوید ، مثل یک گلوله آتش؛ پیراهنم را درآوردم تا آتش را خاموش کنم، همان موقع بود که یک نفر با کپسول آتش نشانی به کمک آمد و بعد هم دیگر همه جمع شدند، وقتی آتش خاموش شد، جای سالمی در بدن او باقی نمانده بود، بعد هم ماشین پلیس آمد، چند دقیقه بعد هم آمبولانس رسید.»
به گفته این مرد میانسال سحر پس از خاموش شدن آتش هنوز به هوش بوده: «هنوز داشت نفس می کشید، صحبت هایش مفهوم نبود، همهمه و شلوغی خیابان هم صدای ضعیف او را نامفهوم تر می کرد؛ اما من شنیدم که می گفت نمی خواهم، ولم کنید، نمی خواهم…» بنا به گفته شاهدان عینی کل این حادثه دلخراش تا آمدن آمبولانس و بردن سحر به بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری حدود 7 تا 10 دقیقه طول کشیده و در این مدت هیچ کس هم صحبت یا حرف واضحی از این دختر را به یاد ندارد.
چگونگی تهیه بنزین هم یکی دیگر از موارد عجیب این ماجرا است. جایگاه سوخت شریعتی نزدیک ترین پمپ بنزین تا محل حادثه است؛ فاصله ای حدود 150 تا 200 متر با محلی که سحر خودش را به آن جا کشیده؛ اما ماموران این جایگاه حرفی برای گفتن نداشتند، آنها به این پرسش که خرید بنزین از سوی یک دختر جوان سی ساله را به خاطر دارند، این گونه پاسخ دادند: «این جا خیلی ها با دبه از ما بنزین می گیرند، ما چیزی به خاطر نداریم، اما چند روز پس از آن حادثه از طرف پلیس فیلم دوربین های جایگاه را کپی گرفتند و با خودشان بردند.»
