به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، بلوغ از جمله چالش هایی است که برای تمامی افراد در دوران نوجوانی به وجود می آید. ورود به نوجوانی با تحولات جسمی و روحی خاص خود همراه است. بدون شک دوران بلوغ می تواند یکی از پر تنش ترین مراحل زندگی برای هر دختری باشد. بلوغ جسمانی به مجموعه تغییراتی در بدن گفته می شود که به واسطه آن ها، فرد از لحاظ ظاهری و اندام ها بالغ می شود. آگاهی از این تغییرات به دختران نوجوان کمک می کند تا آمادگی بیشتری برای ورود به این دوره و انطباق با آن به دست آورند. از طرفی رفتار صحیح والدین در سن بلوغ به دختران این امکان را می دهد تا انتخاب های بهتری در این دوره حساس داشته باشند.
زمان آگاهی دادن دربارۀ بلوغ
سن بلوغ در ایران مانند بسیاری از کشورهای دیگر کاهش یافته است. به عبارت دیگر، میانگین سن دخترهایی که با علائم بلوغ مواجه می شوند، کمتر و کمتر می شود. وقتی بلوغ زودرس رخ می دهد، شمارِ دخترانی که به موقع آموزش نمی بینند بیشتر می شود. علاوه بر آن، شروع قاعدگی در سن کم، تجربه های منفی بیشتری با خود به همراه دارد.
همچنین برخی از دخترها از این شکایت دارند که والدین شان موضوع بالغ شدنِ آنها را بلافاصله به هشدار دربارۀ روابط نامناسب جنسی می کشانند؛ بدون اینکه برای دخترها توضیح بدهند که در بدن شان چه اتفاقی دارد رخ می دهد یا چطور می توان عملاً با این تغییرات کنار آمد.
یک راست رفتن به سراغ موضوعات مربوط به روابط نامناسب جنسی، دختران را آشفته تر و پرسش های شان را بیشتر می کند. این در حالی است که دخترها باید نخست این را بدانند که قاعدگی چرا و چگونه رخ می دهد، چگونه باید با آن کنار بیایند و چگونه دورۀ قاعدگی بعدی شان را پیش بینی کنند.
فرایند بلوغ
وقتی روند بلوغ در دختران جوان شروع می شود، نخستین تغییراتی که رخ می دهد معمولا مشهود نیستند. مثلا برخی از نخستین تغییراتی که در بدن رخ می دهد، تغییرات هورمونی اند که با فعالیت هیپوتالاموس (بخش کنترل کنندهٔ بدن در مغز) صورت می گیرد. در همین حین، تغییرات دیگری در تخمدان ها براثرِ ترشح هورمون جنسی رخ می دهد. از علائم دیگر بلوغ، دمدمی مزاج شدن، افزایش بوی بدن و ترشحات واژن است.
رشد پستان به هنگام بلوغ
رشد پستان معمولا یکی از نخستین نشانه های مشهود بلوغ است و اغلب رشد ناگهانی دارد. پستان ها معمولا پس از رشد موهای زائد در ناحیۀ شرمگاهی، رشد می کنند. لازم است بدانید که پستان های دخترتان نباید قبل از ۸سالگی رشد کند. اگر چنین شد، حتما او را نزد متخصص اطفال ببرید.
نخستین قاعدگی
تقریبا از دو یا دو و نیم سال پس از رشد پستان ها، نخستین چرخۀ قاعدگی شروع می شود. در واقع، متوسط سن نخستین قاعدگی، ۱۲,۷۷ سال است. بیشترِ پژوهشگران کم بودنِ سن در نخستین قاعدگی را نشانۀ تغذیه مناسب می دانند. همچنین به یاد داشته باشید که دخترانی که وزن و چربی کمی دارند، احتمال دارد دیرتر با نخستین قاعدگی مواجه شوند. بیشتر دخترها هم موقع شروع قاعدگی چرخه های منظمی ندارند و معمولا ۱۴ ماه طول می کشد تا این قاعدگی نامنظم تنظیم شود.
اگر قاعدگی دخترتان بیشتر مواقع بیش از هر ۲۸ روز، تکرار می شود یا خون ریزی اش بیش از ۷ روز طول می کشد، باید با پزشک او مشورت کنید. اگر هم خون ریزی خیلی شدیدی داشت یا درد قاعدگی او بسیار زیاد بود، باید این مورد را هم با پزشکش مطرح کنید.
مشکلات بلوغ زودرس دختران
وقتی دختران در سنین کم و بسیار زودتر از همسالان خود به بلوغ می رسند، تغییراتی که در بدن آنها رخ می دهد، بسیار آزاردهنده می شود. در حقیقت، این دختران پر از ناامیدی، سردرگمی، استرس و از این دست احساسات می شوند. حتی خطر افسردگی، سوء مصرف مواد و روابط جنسیِ زودهنگام در این دختران وجود دارد.
وقتی دختری نخستین فرد در گروه همسالان خود است که وارد فرایند بلوغ می شود، خطر این مشکلات وجود دارد؛ زیرا او می خواهد که متناسب با گروه همسالان خود باشد و عدم تناسب او را مضطرب می کند. او در این زمان در حال تجربهٔ چیزی است که باقی همسالانش نمی توانند آن را درک کنند.
بررسی های متعدد نشان داده است که بلوغ زودرس در دختران، اثرات منفی طولانی مدتی روی سلامت ذهن آنها می گذارد. این دخترها غیر از خطر افسردگی، ممکن است به اختلالاتِ خوردن یا رفتارهای مخرب مبتلا شوند. همچنین آنها بیشتر از همسالان خود مضطرب هستند و کمتر از آنها اعتماد به نفس دارند.
بزرگ تر از سن واقعی
یکی از بزرگ ترین مشکلاتی که بلوغ زودرس برای دختران به وجود می آورد، فشار اجتماعی ای است که این دخترها تجربه می کنند. حتی اگر بدن آنها بالغ به نظر آید، رفتار و اعمال آنها هنوز کودکانه است. این حقیقت می تواند باعث شود که بزرگ سالان و افرادی که آنها را نمی شناسند یا نمی دانند آنها واقعا چندساله هستند، درباره شان قضاوت های منفی کنند.
مثلا تصور کنید این دخترها شیطنت می کنند یا با دوستان شان به فروشگاه می روند. افرادی که اینها را به خوبی نمی شناسند و فقط سن شان را حدس می زنند، تصور می کنند که رفتارشان با سن شان همخوانی ندارد. در نتیجه یا از این دخترها انتقاد می کنند یا رفتار نامناسبی با اینها دارند. از طرفی، والدین به دلیل اینکه احساس می کنند آنها دیگر بزرگ شده اند، آزادیِ بیشتری به آنها می دهند. این کار باعث می شود آنها با کودکان بزرگ تر هم کلام شوند و در معرض رفتارهای پرخطر قرار گیرند.
با تمام مشکلاتی که بلوغ زودرس به دنبال دارد، والدین نباید از بلوغ زودرس دختران خود نگران شوند. اگرچه بلوغ زودرس می تواند خطر ابتلا به افسردگی، اضطراب و مشکلات دیگر را با خود به همراه داشته باشد، بیشتر دخترهایی که زودهنگام بالغ می شوند، با داشتن آگاهی کامل از این شرایط، می توانند دوران بلوغ را به خوبی از سر بگذرانند. تا زمانی که دختران از نظام حمایتی مناسب و یکنواختِ خانه برخوردار باشند و در عین حال، مهارت های مواجهه با مشکلات مربوط به بلوغ را هم بیاموزند، به خوبی از پسِ آن برمی آیند.
گفت وگو با دختران دربارۀ بلوغ
صحبت کردن با دختر دربارۀ بلوغ، مهم ترین نقش والدین است. شما باید قبل از اینکه علائم بلوغ و تغییرات شروع شود، با او صحبت کنید. متأسفانه بیشتر والدین هنگام این گونه صحبت ها احساس خوبی ندارند و حتی ممکن است خودشان هم معذب شوند.
اما نباید اجازه دهید که این احساسات، شما را از این گفت وگوی بسیار مهم بازدارد. به یاد داشته باشید که صحبت کردن با دخترتان دربارۀ تغییرات پیشِ رویش، نه تنها از نگرانی و استرس او کم می کند بلکه می تواند فرصتی برای تحکیم پیوند میان شما باشد. وقتی او قبل از رسیدن به بلوغ بداند چه تغییراتی در بدن او رخ خواهد داد، با مشاهدۀ نخستین قاعدگی دچار شوک و وحشت نمی شود.
صحبت به موقع
به محض اینکه دخترتان ۸ساله شد، باید بداند هنگام بلوغ چه تغییراتی در بدن او به وجود می آید. بسیاری از والدین این زمان را خیلی زود می دانند اما یادتان باشد که ممکن است برخی از دوستان او تا آن موقع حتی بستن سوتین را هم یاد گرفته باشند. علاوه بر آن، مجبور نیستید که بحث دربارۀ بلوغ را کش بدهید؛ فقط مطمئن شوید که او می داند به زودی بدنش دستخوش تغییراتی می شود.
گفت وگو دربارۀ قاعدگی، پیش از شروع آن
دخترانی که نمی دانند بدن شان دستخوش تغییر می شود، ممکن است با دیدن خون به شدت بترسند. البته بیشتر دخترها تا ۱۲ یا ۱۳سالگی، دچار قاعدگی نمی شوند، اما در برخی از آنها چرخه های قاعدگی خیلی زود و از ۹سالگی شروع می شود. در ضمن، بیشتر دخترها از ۱۶سالگی به بعد، پریود می شوند. باید آنها را پیش از رسیدن به این زمان کاملا آماده کنید.
آماده کردن لوازم موردنیاز
از مدت ها قبل از اینکه قاعدگی دخترتان شروع شود، وسایلی را که لازم دارد، برایش تهیه کنید. به او راه استفاده از لوازم بهداشتیِ این دوره را یاد بدهید. فراموش نکنید، ممکن است نخستین چرخۀ قاعدگی او زمانی شروع شود که او نزد شما نیست. بنابراین اگر احساس می کنید زمان شروع قاعدگیِ او نزدیک است، از قبل، او را به وسایلِ لازم مجهز کنید.
عادی رفتار کردن دربارۀ بلوغ
بیشتر دخترها می خواهند به روش عملی بفهمند که موقع قاعدگی، مثلا اگر در مدرسه بودند، چکار کنند. آنها همچنین می خواهند بدانند چه چیزی در انتظارشان است. به آنها اطمینان بدهید که معمولا جریان خون در نخستین قاعدگی خیلی کم است و نباید نگران باشند. البته باید او را در برابر شرایط غیرمنتظره هم آماده کنید.
همچنین می توانید با دخترتان دربارۀ پیدا کردن یک سوتین که مناسب او باشد صحبت کنید؛ با هم به فروشگاه بروید و یک مدل دوست داشتنی برای او بخرید و در همان حال دربارۀ شرایط بلوغ با او صحبت کنید. این کار باعث می شود او دچار اضطراب و نگرانی نشود. در پایان هم به او یاد بدهید که چگونه روزهای قاعدگی خود را پیش بینی کند.
پرهیز از اغراق
با دخترتان دربارۀ تغییراتی که هنگام بلوغ رخ می دهد (به ویژه چرخهٔ قاعدگی اش) اغراق آمیز صحبت نکنید. طوری رفتار نکنید که او از دردهای ناشی از گرفتگی عضلات شکمی یا نوسانات روحی احتمالی، دچار ترس و وحشت شود. به این حقیقت توجه کنید که تمام تغییراتی که در بدن او رخ می دهد، فرایندی طبیعی است و هیچ چیزِ ترسناکی در آن وجود ندارد.
اطمینان بخشی مجدد
بسیاری از دخترها احساس خوبی دربارۀ تغییرات بدن شان ندارند و نگران ظاهرشان می شوند. آنها را دربارهٔ کاملا طبیعی بودنِ چیزی که تجربه می کنند، مطمئن کنید. در ضمن، برخی از دخترها هم نگرانِ این می شوند که به خوبی رشد نکرده اند و سایز سینه شان به اندازۀ کافی بزرگ نشده است یا ممکن است اصلا بزرگ نشود. لازم است به آنها اطمینان دهید که مقدارِ رشد هرکس با دیگری متفاوت است؛ پس آنها دچار مشکل یا نقص نیستند. آنها باید بدانند که در هر حالتی که باشند، زیبا هستند.
در پایان، به یاد داشته باشید که به محض شروع دوران بلوغ دخترتان، پرسش های فراوانی برایش پیش می آید. صبور باشید و به نگرانی های او توجه نشان دهید. به پرسش های او صادقانه و با تمام توان جواب دهید. اگر پاسخ سؤالی را نمی دانید، درباره اش تحقیق کنید یا با پزشک مشورت کنید. آنچه که در اینجا اهمیت دارد این است که هیچ سؤالی را با «نمی دانم» پاسخ ندهید و از آن سؤال، ساده نگذرید. بی پاسخ ماندن برخی از سؤال ها باعث ناامیدی او می شود و وسوسه اش می کند که آنها را با همسالان خود در میان بگذارد که احتمال دارد به پاسخ صحیح دست نیابد.
