نحوه مراقبت از زخم سزارین
به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، پزشک در هنگام جراحی سزارین از دو نوع برش بهره خواهد برد. برش نخست در بخش پایین شکم و در حدود دو تا سه سانتی متر بالاتر از منطقه شرمگاهی انجام می گیرد. برش دوم روی دیواره رحم به وجود آمده تا پزشک بتواند نوزاد را از رحم مادر خارج کند. نوع برش های به کار رفته در پایین شکم ممکن است با نوع برش به کار رفته روی دیواره رحم بسیار متفاوت باشد. این برش ها ممکن است یکی از انواع زیر باشند:
- افقی. تقریبا ۹۵ در صد جراحی های سزارین از این نوع برش در پایین شکم و در قسمت بیکینی مادر استفاده می کنند. این برش در قسمت های نزدیک منطقه شرمگاهی ایجاد شده و از این رو از خونریزی بیش از حد بیمار جلوگیری می شود؛ چرا که این قسمت از بدن پوست بسیار نازک تری در مقایسه با دیگر قسمت های بدن دارد. از طرف دیگر در صورتی که در آینده قصد به دنیا آوردن طبیعی نوزادی را داشته باشید نیز با مشکلی روبرو نخواهید بود.
- عمودی. این نوع برش که به برش کلاسیک معروف می باشد. این برش از زیر ناف شروع شده و تا نزدیکی منطقه شرمگاهی ادامه خواهد داشت. در گذشته این برش بسیار متداول بوده است اما امروزه تنها در موارد منحصر به فرد از این برش استفاده می شود. برای مثال در صورتی که مادر گذشته در این منطقه تحت عمل جراحی قرار گرفته باشد یا اگر نوزاد در رحم مادر چرخیده و پایین قرار گرفته باشد و یا نوزاد در وضعیت نا متعارفی قرار گرفته باشد، از این نوع برش استفاده می شود. برش های عمودی روی سطح شکم در مقایسه با برش ها افقی دردناک تر بوده و در مدت زمان طولانی تری التیام پیدا می کنند.
روش بخیه زدن زخم سزارین
به طور کلی برش روی دیواره رحم توسط بخیه های جذبی بست می شود. اما می توان گفت پزشکان از سه روش متداول برای بستن زخم سزارین بهره می برند.
- منگنه. پزشک معالج شما میتواند با استفاده از منگنه های مخصوص پوست و با استفاده از گیره های فلزی محل برش را ببندد. این شیوه روشی سریع بسیار آسان است که در میان پزشکان متداول می باشد.
- بخیه. در این روش پزشک با استفاده از سوزن و نخ بخیه محل برش را به هم می دوزد. این روش در مقایسه با روش قبل به زمان بیشتری نیاز خواهد داشت. تقریبا این روش بخیه کردن سی دقیقه به زمان جراحی می افزاید. به اعتقاد برخی از پزشکان این روش در مقایسه با روش قبلی نتایج رضایت بخش تری را به دنبال خواهد داشت. بر اساس مطالعات به عمل ساده جراحی هایی که با استفاده از بخیه به انجام رسیده در مقایسه با جراحی هایی که با منگنه به آنجا رسیده است نتایج به مراتب بهتری را به دنبال داشته و مشکلات بسیار کمتری را برای مادران به همراه داشته اند.
- چسب. چسب جراحی از دیگر روش های بستن زخم سزارین می باشد. این چسب ها پوست را بسته و هرگز زدوده نخواهند شد. بر اساس تجربیات پزشکان این چسب ها بسیار سریعتر التیام پیدا کرده و آثار زخم بسیار ناچیزی را از خود بر جای می گذارند. اما پزشکان نمی توانند درتمامی جراحی های سزارین از این روش استفاده کنند؛ چراکه این روش درمانی به فاکتور های زیادی وابسته است. برای مثال نحوه برش سزارین می تواند در امکان استفاده از چسب جراحی تاثیر داشته باشد.
مراقبت از زخم برش سزارین
پس از مرخص شدن از بیمارستان، اگر پزشک برای بستن زخم عمل سزارین از بخیۀ جذب شونده استفاده کرده باشد، آنها خودبه خود بعد از مدتی محو می شود. در غیر این صورت برای کشیدن بخیه ها لازم است حدود یک هفتۀ دیگر به بیمارستان مراجعه کنید. در این مدت بانداژی روی زخم شما قرار خواهد گرفت. بسته به نوع بانداژ، ممکن است نیاز به تعویض آن داشته باشید. بعد از یک هفته و با کشیدن بخیه ها، دیگر نیازی به استفاده از بانداژ نخواهد بود. تا زمانی که زخم شما تازه است و معمولاً دو هفته بعد از زایمان، نباید هیچ جسمی سنگین تر از کودکتان را بلند کنید؛ این کار موجب اختلال در فرایند درمان می شود. همچنین درصورتی که در منزل سرویس فرنگی دارید، بهتر است در این مدت برای جلوگیری از فشار روی محل بخیه، از توالت فرنگی استفاده کنید.
در طول این مدت شما می توانید آزادانه دوش بگیرید و بدن خود را به آرامی و بدون تماس با ناحیۀ زخم با صابون شست وشو دهید. بهتر است ناحیۀ برش را با باند استریل خیس کنید اما دقت کنید که در روزهای اول، از فرو بردن ناحیۀ زخم در وان حمام یا شنا کردن خودداری کنید. در این زمان زخم برش احتمالاً کمی ورم خواهد کرد و ناحیۀ اطراف آن صورتی خواهد بود. اگر متوجه خونریزی، خروج مایع از زخم، قرمز شدن لبه های زخم شدید یا در صورت داشتن تب؛ حتی بسیار کم، سریعاً با پزشکتان تماس بگیرید، زیرا این موارد می تواند نشانۀ عفونت باشد.
بهبود رد برش زایمان سزارین
زخم شما پس از حدوداً شش هفته درمان خواهد شد. به این معنا که شما قادر خواهید بود تمام فعالیت های معمول خود را انجام دهید، بدون اینکه برای زخم مشکلی ایجاد شود. حداقل شش هفته برای درمان زخم به خودتان زمان بدهید. بگذارید خط برش به خوبی درمان شود تا پس از انجام فعالیت های بدنی مشکلی برای شما پیش نیاید.
پس از اینکه جای برش درمان شد، ممکن است اطراف آن قرمز یا بنفش رنگ شود. نگران نباشید، زیرا این امر کاملاً طبیعی است. پیش از اینکه خط برش به حالت سفید رنگ تبدیل شود که کمتر جلب توجه می کند، حدود شش ماه قرمز یا بنفش خواهد بود. بعد از درمان محل برش زایمان، ممکن است برای از بین بردن رد برش، علاقه به استفاده از ویتامین E یا سایر کرم ها داشته باشید. استفاده از ویتامین E و برخی کرم ها مشکلی در دوران شیردهی ندارد، اما بهتر است سطح انتظار خود را از عملکرد این نوع کرم ها خیلی بالا نبرید.
هیچ شواهد علمی در مورد مؤثر بودن این کرم ها در از بین بردن آثار زخم وجود ندارد. ممکن است برای بهبود رد زخم ها به دنبال استفاده از کرم های لایه برداری مانند رتین A باشید، اما توجه کنید که در دوران شیردهی استفاده از این نوع کرم ها می تواند برای نوزاد خطرناک باشد. استفاده از کرم های لایه بردار در دوران بارداری و شیردهی ممنوع است. می توانید استفاده از این کرم ها را به بعد از دوران شیردهی موکول کنید.
در موارد کمتر رایج ممکن است زخم شما دارای یک سری ویژگی های خاص باشد که زخم برآمده نامیده می شود. هرچند پزشکان در مورد علت آن اطمینان ندارند ولی آشکار است که این امر، یک واکنش شدید به فرایند درمان است که منجر به رشد زخم در خارج از محدودۀ اولیۀ آن می شود.
به طورکلی باید بدانید که نسبت به پیشرفت بهبود زخمتان احساس خوبی داشته باشید، زیرا جای بخیه ها در حقیقت هدیۀ بارداری و یادآور کودک سالمی است که باید بابت آن شکرگزار باشید. اگر رد زخم ها برای شما ناراحت کننده است یا در زمان بهبود احساس می کنید در ناحیۀ زخم دچار تورم، قرمزی پیش رونده و خارش هستید، با یک متخصص پوست مشورت کنید. برخی درمان های دارویی یا لیزری ممکن است در از بین بردن بیشتر رد برش به شما کمک کند.