به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، توانایی کودک شما در صحبت کردن و برقراری ارتباط یکی از مهمترین مهارت های بسیار مهم محسوب می شود که او در این سال ها به تدریج فرامی گیرد. درحالی که برخی کودکان به طور طبیعی خوب و حتی زیاد حرف می زنند و حتی پیدا کردن راهی برای آرام کردن آنها دشوار به نظر می رسد اما کم نیستند کودکانی که بیشتر از آنکه حرف بزنند، شنونده هستند. در واقع این دسته از کودکان کم حرف می زنند و این می تواند مشکلی نگران کنند باشد.
از او سوال های متوالی بپرسید و اظهار نظر کنید
وقتی با کودک خردسالتان صحبت می کنید از او سوال هایی بپرسید که مطمئن هستید با یک پاسخ ساده و کوتاه تمام نمی شود. بهتر است سوال هایی از او بپرسید که در ادامه سوال های بیشتری به طور ناخواسته مطرح شود. بدین شکل کودک خود را درگیر یک مکالمه دوست داشتنی و سرگرم کننده می بیند. فرض کنید مادر به همراه کودک خود راهی فروشگاه شده اند. به این مکالمه دقت کنید: مادر می پرسد «سیب چه رنگی است؟» و یا «تو سیب دوست داری یا موز؟» کودک به این سوال ها جواب می دهد و در ادامه می توانید سوال های مشابه دیگری هم مطرح کنید. در نتیجه درحالی که خرید می کنید، با یکدیگر صحبت هم می کنید
این دسته از سوال ها تقش زیادی در ترغیب کودک به حرف زدن ایفا می کنند. در موقعیت هایی که چنین سوال هایی مطرح می شود، فضای مناسبی به وجود می آید که در آن موضوعات متنوعی مطرح شده و کودک ناخواسته وادار می شود که درباره آنها نه تنها سؤال بپرسد بلکه به سوال جواب داده و اظهارنظر کند. هرچه کودک مشارکت بیشتری در این مکالمات داشته باشد، دامنه لغات گسترده تری نیز پیدا می کند. او به تدریج می تواند جملات طولانی تری را بیان کند و گذشته از آن شهامت بیان کلمات جدید را نیز پیدا می کند. چنین کودکی به راحتی می تواند درباره حوادث مختلف اظهار نظر کند.
چه اتفاقی می افتد اگر سیب های زیادی در کیسه خرید بگذاریم؟
چه تفاوت هایی میان سیب و موز وجود دارد؟
چرا ما انسان ها سیب را با استفاده از قاشق نمی خوریم؟
فکر می کنی برای اینکه سیب ها از درخت به فروشگاه برسند چه اتفاقاتی روی می دهد؟
با هم کتاب بخوانید و درباره آن صحبت کنید
کودک را در معرض گفتگو با دیگران قرار دهید
به توقف ها در گفتگو با کودک توجه کنید، بگذارید او حرف بزند
در مکالمه ای که با کودک خود دارید هر از گاهی توقف کرده و این اجازه را به او بدهید که نظراتش را مطرح کند. درست است که کودک باید یک شنونده قوی هم باشد اما هیچگاه شانس صحبت کردن را از او نگیرید. برخی والدین تصور می کنند که کودکشان با سرعتی مشابه خودشان صحبت ها را درک و پردازش می کنند اما واقعیت چیز دیگری است. آنها به زمان بیشتری برای جمع و جور کردن تفکراتشان نیاز دارند. این شانس را از آنها نگیرید.
یکی از دلایلی که باعث ایجاد کم حرفی کودکان می گردد نوع شخصیت و رفتار کودک است . اغلب کودکان خجالتی کم صحبت می کنند و شاید در برابر کودکانی که مدام در حال صحبت کردن هستند این حالت نگران کننده باشد ولی نمی تواند دلیلی بر بیماری کودک محسوب شد ، مسلماً برخی کودکان دارای حالت درون گرایی هستند و کمتر در جمع صحبت می کنند و برخی نیز که بیشتر با اجتماع ارتباط برقرار می کنند حالت برون گرایی در شخصیتشان به چشم می خورد .
کم حرفی کودکان و افسردگی در آن ها
قبل از هر درمانی نیاز است که به علل و دلایل ایجاد عارضه پی برد . نمی توان بدون دلیل کودک را در مراحل درمانی قرار داد . شاید کم حرفی کودکان هیچ مشکلی را برای آن ها ایجاد نکند و کاملا طبیعی باشد ولی مسلماً زمانی که توسط متخصصین این کم حرفی نوعی زمینه برای ایجاد بیماری مانند افسردگی و مشکلات روحی شود . باید به طور تخصصی به درمان آن پرداخت تا کودک بیشتر از این دچار لطمه نشود .
راه های درمان کم حرفی کودکان
مسلماً قبل از درمان پیشگیری بر آن ارجحیت دارد . شاید دلایل ایجاد کم حرفی کودکان از شرایط محیط زندگی و خانواده کودک حاصل شده باشد و یا کودک دچار یک شوک و یا ترس شده باشد . هر چه که باشد متخصصین در ابتدای درمان تمامی موارد گفته شده را بررسی کرده و سپس به درمان می پردازند . از راه های درمان کم حرفی کودکان این است که او می بایست وارد جمع و محیط اجتماعی کرد .
این امر می تواند کودک را با شرایط جدیدی که در آن قرار گرفته وفق داده و به واسطه دوستان و شرایط جدید و تأثیر آن ها بر کودک در پیشبرد کم حرفی او تأثیر گذار باشند .
مهم ترین درمان به خانواده و والدین او بر می گردد که می بایست والدین و بالأخص کسانی که هر دو نفر ( مرد و زن ) شاغل هستند روی فرزند خود بیشتر تمرکز کرده و با او ارتباط و دوستی برقرار کنند تا در درمان کم حرفی فرزندشان سریع تر صورت گیرد . کم حرفی کودکان و درمان آن پروسه سختی نیست نیازمند کمی وقت و حوصله است که والدین باید به آن توجه نمایند .
