نحوه تربیت و پرورش بچه حرف گوش کن

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، خیلی از والدین شکایت دارند از اینکه بچه به حرف شان گوش نمی دهد، به کارهایی که از او می خواهند عمل نمی کند و در یک کلام بچه حرف گوش کنی نیست. اما بچه حرف گوش کن، چطور بچه ای است؟ اصلا چه باید کرد تا بچه طوری تربیت شود که مطابق میل والدین رفتار کند و آیا اصلا داشتن فرزندی که بدون چون و چرا مطیع اوامر والدین باشد، امر ایده آلی است؟

حرف شنو یا توسری خور؟
سوال های مان را از دکتر لیلاسادات موسوی راد، روانشناس می پرسیم: اگر توقع ما از حرف شنوی کودک این است که باید به دستورات ما بدون چون و چرا گوش دهد، باید بگویم که ذات دستور دادن از لحاظ روانشناسی اشتباه است. چون دستور دادن باعث مقاومت در طرف مقابل می شود. به کار بردن کلماتی مانند خطاب مستقیم تو، چرا، باید، نباید و امثال اینها باعث گارد و گرفتن نتیجه معکوس می شود. باید اتاقت را تمیز کنی... نباید بیرون بروی... چرا مسواک نمی زنی... تو درس هایت را بخوان! و..
چه بچه ها و چه بزرگسالان در مقابل چنین برخوردی رفتارهای واکنشی از خود نشان می دهند. نباید تصور کنیم که چون بچه ها کوچک هستند و اشتباهاتی دارند باید این طور با آنها برخورد کنیم. بچه های زیر 7سال با گریه و لجبازی مقاومت خود را با این طرز برخورد ابراز می کنند. بچه های بزرگ تر از 7سال نیز شروع به بحث با والدین می کنند که پدرومادرها به اصطلاح می گویند بچه توی روی ما می ایستد و می گوید: اتاقم را تمیز نمی کنم... دوست دارم بیرون بروم... مسواک نمی زنم، همین که هست... و غیره.

همه نیازمند قانون هستند
این روانشناس در مورد کودکان بالای 7سال که دیگر با بازی نمی توان به آنها آموزش داد، می گوید: آموزش رفتارهای صحیح به کودکان به همان سال های نخست زندگی او محدود نمی شود. وقتی کودک شما هفت سالگی را رد می کند و بزرگ تر می شود، روابط اجتماعی وسیع تری پیدا می کند، در رفتار دوستان و همسالانش دقیق می شود و تفاوت هایی را می بیند یا تحت تاثیر آنها قرار می گیرد دیگر نمی توانید با بازی کردن او را متقاعد به رفتار درست کنید. در این سن شما باید مفهوم قانون را به فرزندتان بیاموزید. در مقابل مقاومت او برای قرار گرفتن در چهارچوبی که شما می خواهید باید به او توضیح دهید که قانون خانه شما این است که فرزندتان باید ساعت فلان در خانه باشد، یا قانون خانه شما اجازه می دهد یک ساعت تلویزیون تماشا کند و...

قانونگذار خود باشید!
دکتر لیلاسادات موسوی راد، روانشناس، در نهایت برای پذیرش بهتر و سریع تر قوانین توسط کودک اعتقاد دارد: برای وضع و تعریف قوانین بهتر است در جلسه ای با حضور کودکان قوانین را با آنها در میان گذاشته و حتی نظر آنها را نیز بپرسید و در صورت امکان نظر آنها را نیز در قوانین مد نظر قرار دهیم. با این روش نه تنها پذیرش قوانین برای کودک راحت تر است بلکه اعتماد به نفس او را بالا برده و احساس خوشایندی به کودک می دهد که کسی به او زور نگفته و او را مجبور به کاری نکرده است.
باید به خاطر داشته باشید که هر گونه سرپیچی از قوانین باید با عواقب آن همراه باشد و اگر شما بدون در نظر گرفتن مجازات قوانین را وضع کنید نباید انتظار داشته باشید از طرف بچه رعایت شود. وقتی کودک شما ببیند که با انجام ندادن تکالیفش از دیدن تلویزیون محروم شده روز بعد حتما تکالیفش را به موقع انجام می دهد تا بتواند امتیازاتش را بگیرد.