به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، آندومتریوز به معنی رشد بافت داخلی رحم در جایی بیرون از رحم است. لگن شایع ترین محل بروز آندومتریوز است.
در این بیماری بافت اندومتر (لایه داخلی رحم) در بیرون از محل اصلی خود (رحم) تشکیل می شود. این بافت می تواند در تمام بافت های بدن به جز طحال به وجود آید، ولی رایج ترین محل پدیدآمدن آن، لگن است که در این قسمت هم، تخمدان ها بیشتر گرفتار اندومتریوز می شوند
در آندومتریوز، بافت آندومتر تغییر جا داده، اما همچنان به فعالیت خود ادامه می دهد و در هر دوره قاعدگی، این بافت ضخیم می شود و خونریزی می کند.در آندومتریوز، بافت های اطراف ممکن است تحریک شوند و در نهایت موجب زخمی شدن بافت و چسبندگی گردد.
آندومتریوز می تواند باعث درد شدید، مخصوصا در دوران عادت ماهانه گردد. مشکلات بارداری نیز ممکن است بوجود آورد
علت اندومتریوز
علت ایجاد اندومتریوز هنوز بطور کامل مشخص نیست اما محققان بر این باورند هورمون استروژن در ایجاد اندومتریوز نقشی اساسی دارد. ژنتیک نیز در ابتلا به اندومتریوز نقش دارد بطوریکه احتمال دچار شدن به اندومتریوز در کسانی که بستگان درجه ی یک آنها به این بیماری مبتلا بوده اند، بیشتر است.
علائم اندومتریوز
علایم اندومتریوز معمولا بسته به محلی که بافت نابجا اندومتر در آن وجود دارد متفاوت هستند. اما علایم شایع عبارتند از: درد شکم خصوصا در قسمت لگن و قسمت پایین شکم (این درد معمولا قبل از قاعدگی و در طول آن بسیار شدیدتر است)، عادت ماهیانه های نامنظم، خونریزی شدید حین عادت ماهیانه و دردهای حین رابطه جنسی.
علایم دیگر شامل: استفراغ یا مدفوع خونی هنگام عادت ماهیانه در صورت در گیری دستگاه گوارش
وجود خون در ادرار حین عادت ماهیانه که ناشی از وجود بافت اندومتر در دستگاه ادراریست
عوارض بیماری اندومتریوز
1. ناراحتی دستگاه گوارش مانند اسهال و یا استفراغ به ویژه همزمان با عادت ماهیانه
2. خونریزی شدید یا نامنظم
3. خستگی و ضعف
4. کم خونی فقرآهن ناشی از خونریزی شدید
5. ناباروری (اساسی ترین و دردسرسازترین پیامد اندومتریوز ، نازایی است. برآورد می شود که 30 تا 40 درصد زنان مبتلا به این بیماری، نابارور هستند.)
درمان اندومتریوز
درمان اندومتریوز بسته به شدت آن و تمایل فرد برای باروری انجام می گیرد. رایجترین روش درمانی هورمون درمانیست. در این روش داروهایی به فرد داده می شود که میزان استروژن خون تنظیم گردد. درمان هورمونی ممکن است با قرص های ضدبارداری (که دارای پروژسترون هستند)، پرو ژستین ها، هم اثرها (گنادوتروپ ها) و یا مهارکننده های هورمون آزادکننده گونادوتروپین (GnRH) و یا داروهایی مانند دانازول انجام شود.
