نقش کلیدی این ویتامین ها در بهبود عملکرد ورزشی
ویتامین ها از مواد حیاتی در بدن انسان هستند. تقریباً در تمام کارکردهای زیستی بدن ویتامین ها دخیل می باشند. از مهم ترین کارکردهای ویتامین ها نقش شان در متابولیسم تمرین و تأثیرشان بر توان ورزشکار است. در این مطلب به نقش ها ویتامین ها در بدن ورزشکاران اشاره می شود.
ویتامین های مهم برای ورزشکاران
ویتامین B1 (تیامین): نقش مهمی را در تغییر و تبدیل اکسیداسیون نمک یا استراسیدپیروویک به استیل کوآنزیم (مرحله حیاتی در فرآیند تولید انرژی از کربوهیدرات بازی می کند).
ویتامین B2 (ریبوفلاوین): در متابولیسم انرژی میتوکندری ها دخیل می باشد. مطالعات نشان می دهند افرادی که درگیر فعالیت های جسمانی می شوند، ممکن است نیاز به ویتامین ب 2 در آنها افزایش یابد.
ویتامین B6 (پیریدوکسین): این ویتامین نقش مهمی در سنتز پروتئین دارد. به همین دلیل تصور می شود که ویتامین ب 6 نقش حیاتی در ورزش های قدرتی و بدنسازی داشته باشد، اما داده های معتبری برای تایید این فرضیه وجود ندارد.
ویتامین B12 (سیانوکوبالامین): این ویتامین به عنوان یک کوآنزیم (فعال کننده آنزیم) در سوخت و ساز اسیدنوکلئیک و سنتز پروتئین عمل می کند. ورزشکاران رشته دوچرخه سواری استقامتی و ورزشکاران قدرتی به دلیل اثر آرام بخشی آن در التیام درد عضلانی ناشی از مصرف زیاد ویتامین ها از این ویتامین استفاده می کنند؛ اما اسناد علمی معتبری برای تایید این موضوع وجود ندارد.
نیاسین: نیاسین در هضم مواد قندی نقش دارد و برای تنفس بافت ها و سنتز چربی مورد نیاز می باشد. محققین معتقدند که این ویتامین می تواند بر توانایی هوازی که یک عامل مهم در عملکرد استقامتی است، تأثیرگذار باشد. البته، مصرف زیاد این ویتامین می تواند تأثیر مغایری بر عملکرد داشته باشد، این رخداد ممکن است به دلیل اثر بازدارندگی اسیدنیکوتین بر بسیج اسیدهای چرب آزاد از تری گلیسرید ذخیره شده باشد. با کاهش اسیدهای چرب آزاد در خلال تمرین، مصرف کربوهیدرات افزایش خواهد یافت و این عمل به نوبه خود موجب تخلیه بیشتر گلیکوژن خواهد شد. این عمل افزایش خستگی درونی و اختلال عملکرد را به دنبال خواهد داشت.
ویتامین C (اسیدآسکوربیک): ویتامین C یک آنتی اکسیدان قابل جل در آب است. ویتامین ث رادیکال های آزاد (صدمه زننده به سلول ها) را جمع کرده و از از نابود شدن ویتامین E (یک آنتی اکسیدان دیگر) جلوگیری می کند.
ویتامین E (آلفاتوکوفرول): این ویتامین یک آنتی اکسیدان است و برای محافظت غشا سلول ها از پروکسید، مواد چربی و رادیکال های آزاد جمع آوری می کند. این عمل با هماهنگی ویتامین C، بتاکاروتن و سلنیوم انجام می پذیرد و از همولیز شدن سلول ها قرمز خون جلوگیری می کند.
ویتامین های K، D، A: هرچند باتوجه به قابلیت حلالیت چربی این ویتامین ها وجود آنها برای سلامتی تردیدناپذیر است، اما هیچ بررسی معتبری در مورد تأثیر معنادار این ویتامین ها بر پارامترهای بیوشیمیایی یا فیزیولوژیکی مربوط به توانایی عملکرد جسمانی گزارش نشده است. مصرف طولانی مدت این ویتامین ها به ویژه ویتامین K می تواند سمی باشد. ویتامین K در شکل گیری استخوان و پیشگیری از پوکی استخوان نقش دارد.