همه ی ما در طول دوران کاری با همکارانی برخورد داشته ایم که بدون توجه به قوانین و شرایط شرکت، با حرف زدن زیاد و طولانی کردن بحث ها و صحبت های شفاهی، مزاحم کارمان شده اند. فرقی ندارد این افراد در مورد مسائل کاری یا شخصی صحبت کنند؛ آن ها همیشه راهی برای پرحرفی پیدا می کنند. البته اکثر این نوع از کارمندان از مزاحم بودن رفتار خود آگاه نیستند و با این تصور که شما به صحبت هایشان علاقه دارید، آن را ادامه می دهند. به هر حال کنار آمدن با این افراد و نشان دادن مزاحم بودن پرحرفی هایشان، تکنیک خاص خود را می طلبد. افراد پرحرف دسته بندی های متنوع دارند. نحوه ی برخورد با این افراد نیز به این دسته بندی بستگی دارد و در انتخاب روش باید با دقت برخورد کرد. اگر شخصی در محل کار پرحرف است، از فکر خود استفاده کنید تا در لحظه بفهمید آیا باید با او کنار بیایید و هر از چند گاهی کمی صحبت کنید، یا اینکه او واقعا کار شما را مختل می کند. اگر مورد دوم صحیح است، راهکارهای زیر را در نظر بگیرید.
صحبت کردن به صورت کوتاه
صحبت های کوتاه در محل کار مهم است، نسبت به آن کاملا بی اعتنا نباشید. در حالی که گفتگوهای کوتاه در محل کار گاهی اوقات کسل کننده و کاملا بی اهمیت به نظر می رسند، در واقع مؤلفه ی مهمی برای ایجاد یک فرهنگ سازمانی خوب و پیوند با همکارانتان است. شما می خواهید با آن ها ارتباط بگیرید. چطور این کار را انجام می دهید؟ بسیاری از اوقات از طریق مکالمات کوتاهی که در طول روز دارید. حداقل در برخی مواقع نسبت به آن ها گشاده رو باشید. شما قطعا نمی خواهید آن قدر کناره گیر باشید تا به عنوان فردی بداخلاق در اداره شناخته شوید که جز برای مسائل کاری رسمی، هرگز با کسی صحبت نمی کند.
استفاده از هدفون یا مشغول کردن خود
در دنیایی که در آن زندگی می کنیم، استفاده از هدفون تاکتیکی رایج برای القای حس غیرقابل دسترس بودن و «مزاحم نشوید» است. اگر فعالانه در حال تایپ کردن هستید، اگر با نگاهی متمرکز در حال مطالعه ی گزارشی هستید، وقتی در حال استفاده از هدفون هستید، احتمال اینکه یک همکار پرحرف وقفه ای در کار شما ایجاد کند کمتر است. اگر اتاق شخصی دارید، کاهش مزاحمت ها اغلب به آسانیِ بستن در اتاقتان است؛ یک در باز معمولا منجر به میزانی گفتگو می شود. با این حال، به نکته ی قبل توجه کنید: صحبت های کوتاه و اجتماعی بودن بخش مهمی از عضویت در یک گروه است، بنابراین همیشه از هدفون خود استفاده نکنید. برای زمان هایی در طول روز که کار عمیق انجام می دهید خوب است، اما سعی کنید در اوقات دیگر از هدفون استفاده نکنید تا خود را کمی بیشتر در دسترس نشان دهید.
مؤدبانه به او بفهمانید که باید به کار خود برگردید
اگر صِرف مشغول به نظر رسیدن مشکل را حل نکرد، و همکارتان همچنان کار شما را مرتبا قطع می کند، از هر عذری استفاده کنید تا نشان دهید شما باید به کارتان بازگردید. با این مقدمه شروع کنید: «من واقعا دوست دارم بیشتر صحبت کنم، اما ...» و سپس چیزی مانند «امروز آخرین فرصت برای نوشتن این نامه ی اداری هست» یا «من بعدا یک تماس تلفنی دارم که باید برایش آماده شوم» را اضافه کنید. البته مسئله ی مهم این است که این عذرها باید حقیقت داشته باشند؛ اگر بگویید ۱۰ دقیقه ی دیگر یک تماس تلفنی دارید و ۱۰ دقیقه بعد هیچ تماسی نداشته باشید، کاملا معلوم است بهانه آورده بودید. اگر واقعا عذر مناسبی ندارید، می توانید بگویید «ای کاش می توانستم بیشتر صحبت کنم، اما واقعا دارم سعی می کنم تمرکز بیشتری روی کار داشته باشم، به خاطر همین باید به کارم برگردم. بعدا با هم صحبت خواهیم کرد.» در این مرحله، مطمئن شوید که برای تلطیف فضا از لحن دوستانه استفاده می کنید. بدانید که همکار شما احتمالا نیت خوبی دارد و عمدا برای بر هم زدن تمرکزتان با شما صحبت نمی کند. این احتمال وجود دارد که او فقط یک فرد پرحرف باشد و سعی در ایجاد نوعی ارتباط داشته باشد، یا حوصله اش سر رفته و شاید به اندازه ی کافی کاری برای انجام دادن نداشته باشد.
ترتیب دادن جلسه در مورد صحبت های کاری
موقعی که صحبت های همکارتان در مورد کار است، بهتر است جلسه ای برای آن ترتیب دهید. اگر مرتبا کار شما را قطع می کند اما گفتگو و سؤالات او مربوط به کار است، جلسه ای را زمان بندی کنید تا به تفصیل و با تمرکز بیشتری درمورد آن صحبت کنید. در برخی موارد، راه حل واقعا به همین سادگی است. اگر همکار شما در جواب بگوید «مسئله ی خاصی نیست؛ نیازی به جلسه نیست و خودم حلش می کنم،» پس احتمالا مکالمه ی او واقعا مهم نبوده و شما هم از آن خلاص شدید. شما بردید!
گفتگوی مستقیم با آن ها درمورد پرحرفی
به طور مستقیم تری با آن ها درمورد زیاد از حد صحبت کردن گفت و گو بزنید. اگر پرحرفی او در حال تبدیل شدن به یک مشکل مزمن است و عذرهای دوستانه یا نگاه «مزاحم نشوید» که بر چهره دارید، به جایی نرسیده است، بهترین چاره ی شما این است که گفتگویی مستقیم تر و کمی جدی تر درمورد آن داشته باشید. البته این کار راحت نیست، اما گاهی اوقات ضروری است. او ممکن است بعد از این با شما سرد برخورد کند، اما آیا این همان چیزی نیست که واقعا به دنبال آن بودید؟
مطرح کردن قضیه با مقام مافوق
به عنوان آخرین راه حل (توجه به این نکته مهم است)، می توانید موضوع را با مافوق خود یا با بخش منابع انسانی مطرح کنید. اگر مشکلتان به اندازه ی کافی بزرگ است که می خواهید موضوع را با مافوق خود در میان بگذارید، احتمال اینکه افراد دیگر نیز این مشکل را داشته باشند زیاد است. یک مقام مافوق ممکن است بتواند مسئله را با عباراتی که کمتر جنبه ی شخصی دارند، مطرح کند: «شنیده ام که پرحرفی شما مانع بهره وری دیگران در دفتر می شود.»
نکته ی نهایی در این مورد این است که گاهی به رفتار خودتان هم توجه کنید. برخی اوقات انسان متوجه طولانی شدن مکالمه و صحبت هایش نمی شود. ممکن است گاهی شما نقش همکار پرحرف را بازی کنید. در این موارد بهتر است از همکاران بخواهید در صورتی که صحبت به درازا کشید، به شما گوشزد کنند. در نهایت به یاد داشته باشید که بدترین رفتار با افراد پرحرف، قطع کردن صحبت آنان با بی ادبی است. با این نکات، می توانید وقفه های کارتان را که ناشی از پرحرفی همکارانتان بوده کاهش دهید و به انجام کار موردنظر خود بازگردید. امیدواریم مطالعه ی نکات این مطلب برای شما مفید بوده باشد. نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
رازهای مودبانه صحبت کردن با دیگران
