استان گیلان در حاشیه جنوب شرقی دریای خزر، به عنوان یکی از مناطق سرسبز ایران و از غنی‌ترین منابع طبیعی ایران شناخته می‌شود. این استان ساحلی و پرباران از سرمایه‌های ارزشمند متعددی همچون جنگل، رودخانه، کوهستان، آبشار، غار، تالاب و دریاچه برخوردار است و یکی از مقاصد پرطرفدار گردشگری و طبیعت‌گردی ایران به شمار می‌رود. پارک ملی بوجاق از مناطق محافظت شده کشور است که در استان گیلان، شهرستان آستانه اشرفیه و بندر کیاشهر قرار دارد. پارک ملی بوجاق در محدوده منطقه آزاد انزلی قرار دارد. عبور رودخانه از میان منطقه بوجاق آن را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم کرده است. در بخش شرقی درختان به‌صورت پراکنده روییده‌اند و فضای مناسب و به نسبت خنک‌تری دارد. بخش غربی رودخانه سفیدرود در پارک ملی بوجاق پوشیده از دشت‌های فراخ و گسترده است و گله پستانداران وحشی به‌صورت آزاد در آن زندگی می‌کنند.
پارک ملی بوجاق در خرداد ماه سال 1381 منطقه‌ای به وسعت 3,260 هکتار که دهانه سفید رود، محوطه تالابی، لاگون کیاشهر و بخش‌هایی از پهنه آبی دریای خزر را در برمی‌گیرد، مورد حفاظت سازمان محیط زیست قرار گرفت. این پارک ملی 1,600 هکتار محوطه دریایی و 160 هکتار محوطه تالابی دارد و باقی قسمت‌های آن را زمین‌های خشک، دشت‌های هموار با شیب ملایم، ساحل، جلگه و علفزارها پوشانده‌اند. تالاب کیاشهر در غرب، تالاب بوجاق در شرق و تالاب 22 بهمن در محدوده مرکزی پارک ملی بوجاق قرار دارند. پارک ملی بوجاق به‌طور متوسط 26 متر پایین‌تر از سطح دریای آزاد قرار دارد و از آب‌وهوای معتدل و مرطوب برخوردار است. میانگین سالانه دما در این منطقه 15٫6 درجه سانتی‌گراد و میانگین بارندگی سالانه آن 145٫6 میلی‌متر است. بسترهای طبیعی پارک ملی بوجاق در تعادل اکوسیستم منطقه نقش بسزایی دارند. قسمتی از پهنه‌های آبی این پارک ملی تحت نام «لاگون کیاشهر و دهانه سفید رود» در سال 1354 در کنوانسون بین‌المللی رامسر به ثبت رسیده است. بوجاق یکی از بهترین مقاصد برای پرنده‌نگری در ایران محسوب می‌شود.
در پارک ملی بوجاق همجواری جنگل، دریا، رودخانه و تالاب مناظر بی‌نظیری را خلق کرده است. گیاهان تالابی در کنار گیاهان خشکی‌زی روییده‌اند و علفزار وسیع دو طرف رودخانه را در برگرفته است. دشت و مراتع سرسبز گسترده و وسیع این پهنه طبیعی را بسیار دیدنی کرده‌اند. تعداد گونه‌های گیاهی شناسایی شده در این منطقه 248 گونه است. نیلوفرهای صورتی رنگ زیبا روی سطح تالاب دیده می‌شوند. گیاهانی چون نی، لویی، تراپا، میریوفیلوم، سراتوفیلوم، آقطی، تمشک، عدسک آبی، اسپرغان، کلونی درختچه‌های گز، توسکا، انار، درختان سوزنی برگ و بوته‌های سازو در پارک ملی بوجاق می‌رویند.
رودخانه، تالاب و دریا بخش‌های مهمی از اکوسیستم پارک ملی بوجاق هستند. رودخانه سفیدرود زایشگاه طبیعی بیش از 50 گونه آبزی مختلف است که میتوان از میان آن‌ها به ماهی سفید، اردک ماهی، ماهی کاراکاس، لای ماهی، سرخ باله، سیم پرک و فک خزری اشاره کرد. پستاندارانی چون گاو، گاومیش و اسب‌های وحشی نیز آزادانه در طبیعت و دشت‌های پارک ملی بوجاق زندگی می‌کنند. در مجموع 234 گونه پرنده مختلف از 49 تیره به صورت دائمی و فصلی در آن زندگی می‌کنند. در میان این پرندگان 12 گونه در خطر انقراض نیز به چشم می‌خورد. انواع قو، انواع پرستوی دریایی، پاشلک کوچک و معمولی، چیف چاف، الیکایی، پیپت تالابی، کورکور، بالابان، غاز، مرغابی، فلامینگو، آنقوت، چنگر، پرستوی دریایی، باکلان، حواصیل، درنا، قرقاول، بلدرچین، زنگوله بال، سلیم، خروس کولی، آبچلیک، تلیله، جغد، چکاوک، دارکوب، هدهد، سبزه قبا، زنبورخوار، بوتیمار، خوتکا، مرغ سقا، گیلانشاه، گیلار، کشیم، لک‌لک، کاکایی، ماهی‌خورک، انواع عقاب، دلیجه، سارگپه، طرلان، پیغو، سسک، سنقر، عقاب دریایی، هما، قرقی، زرده‌پره، توکا، قمری، چرخ ریسک، کوکو، بلبل، سینه سرخ، مگس‌گیر، دم‌جنبانک، سنگ‌چشم و چلچله از جمله پرندگان بومی و مهاجر بوجاق هستند.
