رفتارهای اشتباه والدین در تربیت فرزند

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، سال های اولیه ی زندگی یک کودک، مهم ترین دوران زندگی او هستند. هر چیزی که او در این سال ها می آموزد، زمینه ساز رفتار او در آینده خواهد بود. بی تردید، مهم ترین آموزگاران کودک در این دوران، پدرومادرش (یا هر کسی که از آنها مراقبت می کند) هستند. کودکان با دقت به رفتار بزرگترها توجه می کنند و همان رفتار را مانند یک آینه به دیگران نشان می دهند. بنابراین این شما هستید که تعیین می کنید کودک تان طوری بار بیاید که همه از ادب و شخصیت او تعریف کنند یا به دلیل بی ادب بودنش از او دوری کنند. البته والدین همیشه می کوشند در تربیت فرزندان خود کوتاهی نکنند، اما گاهی بعضی از رفتارهای آنان اگرچه از روی خیرخواهی است، اما نتایج معکوسی دارد.

بسیاری از والدین، در مورد درست یا غلط بودن یک رفتار یا عمل مدام به کودک توضیح می دهند و به خیال خودشان با این کار به او آموزش می دهند. اگر این کودک یک رفتار اشتباه از خودش نشان دهد، اولین جمله ای که پدر و مادرها می گویند این است: «هزاربار به او تذکر داده ام». اما چرا کودک پس از هزار بار گفتن باز هم همان کار اشتباه را تکرار می کند؟ اشکال کار کجاست؟

اشکال کار دقیقا اینجاست که اگر هزار بار به کودک بگویید «دروغ نگو» و فقط یک بار خودتان دروغ بگویید، او نه از گفته ی شما که از رفتار شما تقلید خواهد کرد. بنابراین قبل از تربیت کردن کودک، اول باید مراقب رفتار خودتان باشید.

دراینجا ۸ نمونه از رایج ترین رفتار اشتباه والدین و راه حل هوشمند برای کمک به اجتناب از آن یا حل آن مشکلات بیان شده است.

۱- سرگردانی بیش از حد نرمال

تانیا رامر آلتمن متخصص اطفال، نویسنده کتاب تلفن های مادر می گوید: مداومت کلیدی برای پیش دبستانی ها است. دکتر تانیا به ۱۰۱ سوال برتر والدین در مورد نوزادان و کودکان نوپا پاسخ می دهد. هنگامی که شما روی روال و نظم خود مداومت ندارید، پیش دبستانی ها گیج می شوند و ممکن است فعالیت اشان بیشتر شود یا خشم بیشتری از خود بروز دهند. آلتمن می گوید اگر گاهی اوقات به آن ها اجازه ی کاری را بدهید و گاهی ندهید آن ها متوجه نمی شوند.

کودک شما احتمالا می خواهد بداند چرا آخرین بار مامان به او اجازه داد تا زمانی که مدرسه تمام شود ۱۰ دقیقه بازی کند اما این بار می خواهد او را در ماشین بگذارد. یا اینکه چرا مامان شب گذشته ۱۰دقیقه کنار او دراز کشید تا خوابش ببرد اما امشب می گوید نمی تواند.

حل آن : بر طبق زمان و با نظم ، عادت های خواب ، یا روال غذا خوردن را تنظیم کنید. آلتمن می گوید: اگر روال معمول شما در ۹۰ درصد زمان ها سازگار باشد فرزند شما به خوبی عمل خواهد کرد و همچنین خود شما و انتظاری که دارید هم مطابق نظر شما خواهد بود.

۲- تمرکز بر منفی ها

اینکه بر روی عملکردهای منفی کودکتان مانند فریاد زدن و جیغ زدن سخت گیر باشید و در عوض کارهای خوب آن ها را نادیده بگیرید، کار راحتی است اما بدانید این رایج ترین و آسیب زننده ترین رفتار اشتباه والدین است. آلتمن می گوید والدین تمایل دارند که بیشتر بر روی آنچه که نمی خواهند فرزندان آنها انجام دهند تمرکز کنند. آنها می گویند، ضربه نزن، پرتاب نکن .جملات ناراحت کننده به کودکانتان نگویید.

حل آن: توجه داشته باشید که وقتی فرزند شما کار مثبتی انجام می دهد به رفتار خوبش جایزه بدهید.
پاداش برای اقدامات مثبت می تواند ستایش و تمجید شما باشد یا این می تواند به کودک خود یک آغوش بزرگ یا بوسه هدیه بدهید. آلتمن می گوید: “این چیزها واقعا برای فرزندتان بسیار ارزشمند است.
به فرزندتان بگویید، “من حالتی که ساکت می نشینی و گوش می دهی را دوست دارم ” یا “اینکه با آن بچه در زمین بازی رفتار دوستانه ای داشتی خیلی خوب بود “.

۳- از دست دادن نشانه های اخطار

والدین اغلب سعی می کنند با منطق با کودکان خود برخورد کنند. هنگامیکه آن ها خشمگین هستند بارها و بارها تکرار می کنند آرام باش، آرام باش، اما این همانند این است که بخواهی با یک ماهی قرمز منطقی صحبت کنی . شما این توانایی را به زودی به دست می آورید تا رفتار او را پیش بینی کنید یاحواس او را پرت کنید، اما زمانیکه که خشم و عصبانیت شما در نقطه ی اوجش باشد این منطق را ازدست می دهید. کودکتان به حرفتان گوش نمی دهد.

حل آن: اینکه نشانه های طبیعی اخطار کودک شما چیست را بفهمید و پیش بینی کنید. چیزهای معمولی مثل گرسنگی،کوفتگی و خستگی.

۴- توجه به ناله و زاری کودکان

آیا زاری کردن کودکتان شما را دیوانه می کند؟ به عنوان مثال، دقیقا قبل زمان شام، وقتی که آماده می شوید شام بخورید، کودکتان شروع به گریه کردن می کند و می گوید که می خواهد به پارک برود یا می خواهد با ریلی دوستش بازی کند این رفتار ها شما را به ستوه می آورد؟ باربا می گوید والدین اغلب با این ناله و زاری ها تسلیم می شوند، اما این کار فقط باعث جلب توجه آن ها می شود. کودک شما یاد می گیرد با فشردن کدام دکمه به هدف خود برسد و بارها و بارها آن را می فشارد. (نقطه ضعف شما را پیدا کرده و ازآن استفاده می کند)
او می گوید: “این سن زمانی است که فرزندان شما از پوسته خود خارج می شوند.” “مراقب باشید، زیرا آنها یادمی گیرند که چه رفتاری اثربخش است .

حل آن: آن را نادیده بگیرید
برای رفتارهایی که خشن نیستند، مانند ناله کردن یا اخم کردن بهتر است شما هیچ پاسخی به آن ندهید. اگر شما ثابت قدم و راسخ باشید کودکتان متوجه می شود که این رفتار جواب نمی دهد.

۵- برنامه ریزی بیش از حد برای کودک

والدین اغلب مجموعه ای طویل از فعالیت های مختلف مانند کلاس های رقص یا موسیقی را برنامه ریزی می کنند. سپس آنها تعجب می کنند که چرا فرزند آنها پس از فعالیت های زیادی که داشته که مسلما باید او را خسته کرده باشد به رختخواب نرفته و هنوز نخوابیده است، آلتمن می گوید مشکل این است که آنها هنوز کسل هستند و نیاز به آرامش دارند. هر کودک نیاز به زمانی برای آرامش دارد. مخصوصا کودکان پیش دبستانی. این که کودک شما در مدرسه دوساعت یا سه ساعت بوده بسیار خسته کننده است.

حل آن: برای فرزندتان بیش از حد برنامه نریزید و از کلاسی به کلاس دیگر نفرستید. وقتی از مدرسه برمی گردد به او اجازه دهید وقتی را برای استراحت داشته باشد و آزادانه بازی کند.

۶- دست کم گرفتن اهمیت بازی

بسیاری از والدین احساس می کنند که باید یک برنامه غنی برای فرزندانشان فراهم کنند تا آن ها را به سطح کاملی برسانند در حالیکه اینطور نیست. روانشناس لورنس ج. کوهن، نویسنده Playful Parenting;jhf , کتاب والدین بازیگوش می گوید انچه در این سن پراهمیت است بازی آزادانه کودک است. که شامل بازی های دراماتیک (بازی های واقعی )خانه سازی و قایم باشک است .

او می گوید: “بازی آزادانه آن است که چگونه کودک ذهن خود را به بهترین نحوه توسعه دهد. در بازی کودکان به طور طبیعی توانایی های خود را به چالش می کشند. نه خیلی راحت و نه خیلی سخت.

حل آن: زمان و فضای کافی برای بازی آزادانه به کودک خود بدهید. به خاطر داشته باشید که کودکان پیش دبستانی بازی را به عنوان “هرکاری را در هر زمانی انجام دهند ” تعریف می کنند.

کوهن می گوید داشتن حق انتخاب به صورت آزادانه -جنبه داوطلبانه بازی – مهم است. او می گوید: “کودکان پیش دبستانی دوست دارند کارهای خانه را انجام دهند، اما این برایشان فقط یک بازی است. این در لیست کارهای روزمره اشان نیست. آنها تصمیم گرفته اند که این کار را انجام دهند و فقط این کار را به عنوان سرگرمی و تفریح انجام می دهند.”

۷- پرت شدن حواس توسط اتفاقات روزمره

کودک شما ممکن است به طور مستقل بازی کند، اما این بدان معنا نیست که او در اشتیاق توجه شما نیست. کوهن می گوید: “اگر والدین بنشیند و با کودکان بازی نکنند آن ها هیچ گاه این را فراموش نمی کنند.”

نه تنها خیلی از والدین با کودکان بازی نمی کنند، بلکه خیلی از خانواده ها هم ممکن است به راحتی توسط تلفن، ایمیل یا فعالیت های چندگانه اشان حواسشان پرت شود و کودکان احمق نیستند. آن ها واقعا می خواهند بدانند که ما واقعا به آن ها توجه می کنیم با خیر.

حل آن: یک تایم زمانی تنظیم کنید، مشتاق باشید و در زمان تعیین شده، برای کودکتان وقت بگذارید. کوهن می گوید: “یک بازی یک ساعت و نیمه که شما بدون نگرانی از شام یا کار برای کودک خود می گذارید خیلی بهتر ازاین است که کل روز را با نصف تمرکز با کودک خود بگذرانید.

۸- واکنش شدید به دروغ ها

کوهن می گوید دروغ گفتن واقعا والدین را اذیت می دهد. او از والدین خواسته است که در مورد دروغ گفتن فرزندشان بیشتر براساس تجربه اشان رفتار کنند تا به صورت اخلاقی.

او می گوید: “وقتی که کودکان شروع به دروغ گفتن می کنند درواقع این پیشرفتی در زمینه دانش آن ها است .” “این پیشرفت هیجان انگیز و کمی ترسناک است. در واقع این یک نوع بارعاطفی برروی کودکان دارد، اما پس از آن والدین درمورد آن زیاد فکر می کنند و نگاهشان به کودکشان همانند یک زندانی است. به همین دلیل هیجانی و مضطرب می شوند.

حل آن: بیش از حد واکنش نشان ندهید. بدانید که گفتن یک یا دو تا دروغ بخشی از پیشرفت شخصیت کودک شما است.
کوهن می گوید که خودتان را درگیر ماهیت آن دروغ نکنید. مثلا اگر پینوکیو کوچولوی شما ریختن چیزی را روی زمین انگار می کند به او واقعیت را بگویید (من می دانم تو احساس بدی نسبت به آن موضوع داری و من کاملا درک می کنم.)

برای اینکه پدر و مادر موثری باشید نیاز به زمان، صبر و عشق است. همچنین یادآوری این نکته لازم است که تغییرات یک شبه اتفاق نمی افتد. اگر در ابتدا موفق نشدید تلاش کنید و دوباره تلاش کنید.