برندهای مختلف کفش های فوتبال را با توجه به ترجیحات و اولویت های متفاوت افراد طراحی می کنند. با توجه به احساسی که با پوشیدن کفش خواهید داشت، کفش ها را در یکی از دسته های زیر قرار می دهند:
- کفش راحتی؛
- کفش کنترل؛
- کفش سرعتی؛
- کفش مهارتی یا چابک.
1. کفش راحتی؛ کلاسیک و راحت
این کفش ها راحت هستند و برای افرادی طراحی شده اند که دوست دارند در هنگام دویدن و راه رفتن در بازی احساس نرمی و راحتی داشته باشند. این کفش ها همان کفش های کلاسیک و قدیمی فوتبال هستند. بهترین نمونه های کفش راحتی، تمپو (Tiempo) از نایکی و کوپا (Copa) از آدیداس هستند. البته میزونو هم یکی از باکیفیت ترین کفش های راحتی است. به طور کلی، رویه کفش های راحتی را بیشتر از چرم تهیه می کنند. الگوی میخ های این کفش به اندازه سایر کفش ها تهاجمی نیست. همان طور که در تصویر می بینید، میخ های این کفش تماما یا تعدادی از آن از نوع میخ های گرد است که امکان چرخش در جا را برای بازیکن فراهم می کند.
مزایای کفش راحتی
- حس راحت بودن را به پاها منتقل می کند؛
- طراحی ساده و کلاسیک دارد، اما با کیفیت عالی امروزی تهیه می شود؛
- رویه آن از چرم نرم است؛
- معمولا ارزان تر از سایر کفش هاست، زیرا تقاضای کمتری برای آنها وجود دارد (همه که عاشق طراحی کلاسیک نیستند)؛
- بیشتر از هر کفش دیگری از پاها محافظت می کنند.
معایب کفش راحتی
- سنگین تر از کفش های دیگر است؛
- جذابیت بصری و رنگ های چشم نواز کفش های مدرن را ندارد؛
- الگوی میخ های آن برای بازیکنان تهاجمی طراحی نشده است. البته نمونه های استثنا هم داریم که یکی از آنها مدل تمپو است.
2. کفش کنترل؛ چسبندگی و کنترل توپ در بازی
سطح این کفش ها چسبندگی بالایی دارد و به همین دلیل کنترل لازم را به شما ارائه می کند. یکی از معروف ترین کفش های کنترل، پریدیتور (Predator) آدیداس است. رویه کفش کنترل بیشتر از مواد مصنوعی است و طوری است که با توپ حالت چسبندگی یا گریپ ایجاد می کند. این کفش ها برای بازیکنانی مناسب است که دوست دارند توپ را نزدیک پاهایشان نگه دارند. به لطف ویژگی های کنترلی خاصی که در این کفش ها قرار داده اند، در عین راحتی، احساس نزدیکی به توپ را به بازیکن منتقل می کند. تعداد میخ های این کفش ها زیاد است، اما معمولا ترکیبی از میخ های گرد برای چرخش روی پاشنه و میخ های تیغه ای برای کمک به سُرنخوردن بازیکن در هنگام شتاب گرفتن است. تصویر زیر را ببینید:
مزایای کفش کنترل
- به بازیکن در کنترل توپ و نگه داشتن آن نزدیک پاها کمک می کند؛
- الگوی میخ های آن اجازه چرخش در جا و چسبندگی با زمین را می دهد؛
- استفاده از آن راحت و لذت بخش است.
معایب کفش کنترل
- در حد متوسط یا کم از پاها محافظت می کند؛
- به خاطر چسبندگی بیش ازحد آن ممکن است بازیکن گاهی موقع بازی با مشکل مواجه شود؛
- تا حدودی از کفش های سرعتی و مهارتی سنگین تر است.
3. کفش سرعتی؛ سبک و نازک
این کفش ها بسیار سبک هستند و رویه آنها بسیار نازک است؛ طوری که انگار پابرهنه هستید. الگوی میخ های آن تهاجمی است که به شما کمک می کند به خوبی شتاب بگیرید. از آنجا که رویه آن نازک است، حسی به پاهایتان می دهد که انگار کفش نپوشیده اید. بسیاری از بازیکنان این حس را دوست دارند. کفش های سرعتی جدیدترین نوع کفش فوتبال هستند. اولین کفش سرعتی را نایکی با عنوان مرکوریال تولید کرد که هنوز هم به بازار عرضه می شود. کفش سرعتی معروف دیگر، F50 آدیداس است که به تازگی X نامیده می شود. پوما، میزونو و اومبرو هم جزو برندهایی هستند که کفش های سرعتی خوبی را تولید می کنند. کفش های سرعتی بیشترین تقاضا را در بازار دارند و بازیکنان به دلایل مختلفی آنها را انتخاب می کنند. برخی از این دلایل عبارت اند از:
- ظاهر مدرن و رنگ های چشم نواز دارند و جذابیت بصری آنها زیاد است؛
- بهترین مهاجمان فوتبال در دنیا از این کفش ها استفاده می کنند؛
الگوی میخ های این کفش، معمولا شامل میخ های تیغه ای تهاجمی است و به ندرت میخ گرد در آن دیده می شود. زیره این کفش چسبندگی و کشش زیادی را ارائه می کند که برای بازیکنانی که سرعت بالایی دارند بهتر است.
مزایای کفش سرعتی
- بسیار سبک هستند؛
- کشش و چسبندگی آنها زیاد است؛
- حسی را به پای بازیکنان منتقل می کنند که انگار کفش نپوشیده اند.
معایب کفش سرعتی
- اصلا از پاها محافظت نمی کند و احتمال اذیت شدن پاها زیاد است.
- برای برخی از افراد زیادی تهاجمی است.
- سطح راحتی آنها پایین است، اما نه آن قدر که پاها در آن حس بدی داشته باشند.
4. کفش مهارتی؛ ترکیبی از همه ویژگی های خوب
این کفش ها را می توان کفش چابک هم نامید، چرا که ترکیب کاملی از راحتی، کنترل و سرعت هستند. این کفش ها بخش هایی دارند که احساس چسبندگی و نرمی را در هنگام پاس دادن و شوت کردن توپ ارائه می کنند. الگوی میخ های این کفش، ترکیبی از میخ های مخروطی گرد و تیغه ای است که بین ویژگی تهاجمی، چرخش روی پاشنه و تغییر جهت تعادل ایجاد می کند. از مدل های معروف این کفش می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- T90 نایکی (قدیمی)؛
- هایپروِنوم نایکی؛
- فانتوم ویژن نایکی؛
- اِوو پاور (EvoPower) پوما (قدیمی)؛
- آدی پیور (Adi pure) آدیداس.
مزایای کفش مهارتی
- بخش های مختلف این کفش برای پاس دادن و شوت کردن توپ نرمی و چسبندگی ایجاد می کند؛
- نسبتا سبک وزن است؛
- الگوی میخ های آن متعادل است؛
- معمولا رویه آن ضخیم نیست.
معایب کفش مهارتی
- محافظت بسیار کمی ارائه می کند.
همه نکات برای انتخاب کفش فوتبال با توجه به نوع زمین بازی
