به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از همشهری، ناصرالدین‌شاه قاجار در آستانه پنجاهمین سالگرد سلطنتش به زیارت حرم حضرت عبدالعظیم رفته بود و درحالی‌که طواف حرم می‌کرد، میرزا رضای کرمانی به او نزدیک شد، پنج‌لول روسی‌اش را بالا آورد و شاه را کشت. پس از این واقعه چهارمین شاه قاجار شد شاه شهید و رعیت دهاتی، «رضای شاه شکار» نام گرفت.
سمیرا باباجانپور: میرزا رضا از کرمان آمده بود که شکایت حاکم کرمان را به عرض شاه برساند؛ اما روزگار طی چند سال طوری ورق خورد تا او با پنج‌لول روسی که برای قتل کامران میرزا خریده بود، ناصرالدین‌شاه را بکشد و بشود رضای شاه‌شکار.
بعد از تیراندازی شاه را بر روی یک صندلی نشاندند، دستمالی روی زخمش گذاشتند که همان جا جان داد؛ اما این پایان شاه نبود. چون یک سال طول کشید تا او را درجایی دفن کنند که کشته شده بود؛ چرا که تشریفات پس از مرگ چهارمین پادشاه دودمان قاجار دست کمی از تشریفات زمان حیاتش نداشت.
از زمان قتل یک سال طول کشید تا مقدمات خاک‌سپاری‌اش فراهم شود. برای همین از همان روزهای اول پس از قتل با توجه به طولانی بودن روند آماده‌سازی تشریفات خاک‌سپاری شاه، جسد او را به تکیه دولت منتقل کردند؛ درست جایی که هر سال در ایام محرم کنار زنان حرم‌سرا می‌نشست و تعزیه را تماشا می‌کرد. جسد شاه یک سال در یک محفظه‌ای شیشه‌ای ماند تا در محوطه‌ای بین مزار حضرت عبدالعظیم حسنی و امامزاده حمزه به خاک سپرده شود.
نکته مهم در ماجرای قتل ناصرالدین‌شاه این بود که هیچ‌کس آمادگی مرگ او را نداشت و گویا او این‌طور القا کرده بود که قرار است تا ابد بر مردم ایران حکمرانی کند. همین موضوع موجب شد تا نه بنای یادبودی برایش فراهم شود و نه آرامگاه مناسبی. جالب اینکه سنگ‌قبر او چهار سال طول کشید تا آماده شود؛ سنگی که حسین حجارباشی از استادان صاحب نام یزدی ساخت؛ اما جالب است بدانید شومی سنگ قبر ناصرالدین‌شاه برای مردم دست کمی از خودش نداشت؛ چون در فرایند انتقال آن از یزد به تهران حدود 50 نفر از دنیا بروند و حسین حجارباشی هم که 4 سال از عمر خود را صرف ساخت آن کرده بود با دریافت مزد 100 تومانی از مظفرالدین شاه برای آن همه زحمت دق کند و از دنیا برود.
امروز از آن همه شکوه و جلال مرگ ناصرالدین‌شاه تنها تصویری از جنازه او در تکیه دولت باقی مانده، صندلی و دستمال خون‌آلودی که روی آن جان داده بود و البته سنگ قبری که نه بر سر مزار بلکه در موزه نگهداری می‌شود.
جالب اینکه بدانید سال 1384سازمان میراث فرهنگی با همکاری انستیتو پاستور DNA ناصرالدین‌شاه از روی دستمال آغشته به خون استخراج کردند تا خصوصیات و ویژگی‌های جسمی او را کشف کنند که البته هنوز گزارشی از آن منتشر نشده است.
