به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز، سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهوری اسلامی ایران صبح امروز چهارشنبه به وقت محلی، در نطق خود در هفتاد و هفتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد با اشاره به آسیب ها و مخاطرات نظم کنونی و رو به زوال جهان، تلاش های متراکم و پیوسته ملت ایران را برای شکل دهی به نظم و نظامی عادلانه دردنیا مورد توجه قرار داد و با برشمردن مصادیق متعددی از بی عدالتی و استاندارهای دوگانه آمریکا در قبال مسائلی همچون تروریسم و حقوق بشر در نقاط مختلف جهان از جمله در مواجهه با ایران، به سرفصل های نقش برجسته و پیشرو جمهوری اسلامی ایران در ایستادگی مقابل سیاست های زورگویانه و مداخله جویانه از جمله مهار تروریسم دست ساز آمریکا و ناکام کردن تغییر نقشه کشورهای منطقه به فرماندهی سردار شهید سپهبد سلیمانی پرداخت و تأکید کرد: رسیدگی عادلانه قضایی به جنایت رئیس جمهور سابق آمریکا را از طریق یک دادگاه عادلانه، دنبال خواهیم کرد.
رئیس جمهور همچنین با تأکید بر ناتوانی تحریم ها در بازداشتن ایران پیشرفته و مستقل و اذعان رسمی دولت آمریکا به شکست مفتضحانه فشار حداکثری علیه ایران، به مسئله عهدشکنی آمریکا در موضوع توافق هسته ای اشاره کرد و به تبیین منطق روشن جمهوری اسلامی در اخذ تضمین های پایدار برای استفاده از منافع اقتصادی، در بخش پایانی سخنان خود با یادآوری چالش انرژی در جهان کنونی از طرح جمهوری اسلامی ایران برای تضمین عادلانه امنیت انرژی در جهان خبر داد.
متن کامل نطق رئیس جمهور به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد وآله الطاهرین و صحبه المنتجبین
لَقَدْ أرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَ أَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَ الْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ
همانا ما پیامبران خود را با دلایل روشن فرستادیم و همراه آنها کتاب و میزان فرو فرستادیم تا مردم به قسط و عدل برخیزند. (حدید- ۲۵)
پروردگارا درود و تحیات ما را به روان پاک پیامبران بزرگ، «ابراهیم، موسی، عیسی و محمد» صلوات الله علیهم بفرست که پیامِ «عقلانیت، عدالت، معنویت و اخلاق» را به جهانیان رساندند و بنیان های جهل و ظلم را فرو ریختند، تا انسا ن ها جهانی بهتر برای خود بسازند.
جناب آقای رئیس
خانم ها و آقایان
معیار اساسی برای ساخت جهانی بهتر، عدالت است. همه ی آرمان های بشری، نهایتا با عدالت سنجیده می شوند. «عقلانیتِ مبتنی بر وحی» قائل به چارچوبی وسیع برای عدالت است؛ عدالت یعنی نفی ظلم. ما پرچمدار عدالتی هستیم که همه ی سطوح ظلم، اعم از «ظلم به خود، خدا، جامعه، و جهان هستی» را نفی می کند. میل به برقراری عدالت، ودیعه ای الهی در وجود همگان است و انباشت بی عدالتی، موجب حرکت ملت ها در قالب انقلاب های مردمی می شود.
اگرچه بسیاری از حرکت ها به بلوغ انقلاب نرسیدند و بسیاری از انقلاب ها از مسیر اصیل خود منحرف شدند، اما موفقیت برخی از ملت ها مانند ملت ایران در تداوم ماهیت انقلاب خود، امید به برقراری عدالت را همچنان در دل های مردم جهان، زنده و پابرجا نگه داشته است.
انقلاب اسلامی ایران، تبلور حرکت ملت ایران به سمت عدالت بود که با وجود فتنه های مختلف، توانسته است از کرامت و اصالت آرمان های خود صیانت نماید. ملت ایران در گام نخست، بنای یک نظم مدنی- سیاسی پیشرفته بر اساس «عقلانیتِ منبعث از وحی» را به نام جمهوری اسلامی بنا نهاد و در گام دوم، به دنبال شکل دهی به «نظم و نظام عادلانه بین المللی» است. عناصر کلیدی در این مسیر، «خداخواهی، آگاهی بخشی، نوع دوستی، و چندجانبه گرایی» است.
خانم ها و آقایان
من مفتخرم که نماینده ی ملتی هستم که میراث دار تمدنی بزرگ است. ملتی که همیشه آزاد بوده و قرن ها تلاش سلطه گران برای اسارتِ سرنوشت خود را ناکام گذاشته است. ملتی که همواره ظلم را مایه ی تباهی دانسته و در طول تاریخِ خود با اسارت دیگر ملت ها نیز مبارزه کرده است؛ از «اسارت بابِلی» تا «اسارت فلسطینی».
ما قائل به سرنوشتِ مشترک برای بشریت هستیم و از جهانی شدن عدالت حمایت می کنیم. ما آنچه را برای خود می پسندیم برای دیگران آرزو می کنیم و آنچه را برای خود نمی پسندیم، به دیگران تحمیل نمی کنیم. ملت ایران بر این باور است که عدالت، وحدت آفرین است و ظلم، جنگ افروز.
اینکه کشوری در داخل خود مدعی عدالت باشد اما در خارج، انواع تروریستها را تربیت کند و به جان ملتها بیاندازد، یا با تحمیل فشارهای مختلف، ملت ها را به تسلیم وادار کند، باید هم از بشریت شرم کند، هم از آزادی، و هم از عدالت.
انسانیت، منحصر به بخشی از انسان ها نیست و حقوق بشر جز با تامین حقوق همه بشر متصور نیست. جمهوری اسلامی ایران با الهام از باورهای دینی و بر مبنای روح و نص قانون اساسی خود، یکی از کارآمدترین سازوکارها را در صیانت از حقوق بشر در اختیار داشته و با موثرترین ابزارها، استیفای حقوق نقض شده هر فرد را رسالت انسانی، مسئولیت حاکمیتی و یک ماموریت تفویض شده از سوی مردم می داند. جمهوری اسلامی، استانداردهای دوگانه برخی از دولت ها در زمینه حقوق بشر را مهمترین عامل نهادینه شدنِ نقضِ حقوق انسان دانسته که پیامد آن، موضع گیری های متنوع و متعدد در قبال یک رخداد در حال بررسی در جمهوری اسلامی ایران و سکوت مرگبار درباره قتل ده ها زن بی پناه در مدت کوتاهی در یکی از کشورهای غربی است. تا زمانی که این دوگانگی پابرجا باشد، حقوق بشر از گزند نقض های مکرر در امان نخواهد بود.
بالاتر از حقوق بشر، حقوق ملت هاست که به راحتی توسط قدرت های ظالم پایمال می شود. حقِ جوامعِ بومیِ کانادا که فرزندانشان بجای کلاس های مدرسه در گورهای دسته جمعیِ حیاط مدرسه دفن شدند؛ حق تعیین سرنوشت ملت فلسطین، حق توسعه ی ملت های تحت تحریم، حق حیات ملت های تحت اشغال یا قربانی تروریسم، حق زندگی آوارگان بی پناهی که کودکان را در قفس هایی جداگانه از مادران و پدران خود محبوس می کنند؛ همگی نشان می دهند که جایگاه مدعی و متهم در مساله حقوق بشر نباید جابجا شود و اینکه ناقضان واقعی حقوق بشر، شایستگی اخلاقی لازم را برای اظهار نظر درباره حقوق بشر ندارند. نقش بی نظیر ایران در نابودی داعش، که فقط یک مورد از جنایاتش این بود که زنان کُرد و ایزدی و مسیحی را به بردگی می گرفت، کفایت می کند که نشان دهد ما در جایگاه مدعی و مدافع حقوق بشر هستیم و حامیان داعش در جایگاه متهم قرار دارند.
حضار محترم
اینک در شرایطی گرد هم آمده ایم که با یک واقعیت مهم یعنی «چرخش و تغییر جهان» و ورود به «دوران و نظمی جدید» مواجه هستیم. جهانِ کهنه، جهانِ «یکجانبه گرایی»، «سلطه طلبی»، «غلبه سرمایه بر اخلاق و عدالت و فضیلت»، «توسعهدهنده فقر و تبعیض و نابرابری»، «بکارگیری خشونت، تحریم و نقض حقوق ملتها» و «استفاده از سازمانها و نهادهای بین المللی به عنوان ابزار فشار بر کشورهای مستقل» بوده و در یک کلام، جهانی از هر نظر ناعادلانه است. این نظم ناعادلانه، مشروعیتش را در افکار عمومی دنیا از دست داده و اراده های جدی برای تغییر آن شکل گرفته است. زوال این نظم کهنه، تردیدناپذیر است. منطقه ما یعنی غرب آسیا از افغانستان تا عراق، لبنان، فلسطین و ایرانِ سربلند، موزه ی بزرگ زوال این نظم کهنه است.
علاوه بر آن، تهدید فزاینده تروریسم و افراط گرایی، انحطاط فرهنگی و زوال اخلاق سیاسی، تضعیف بی سابقه چندجانبه گرایی و رشد بیمارگونهی اقداماتِ نامشروعِ یکجانبه، چالش های بزرگی بر سرِ راه پیشرفتِ همه جانبه و تعالی بشر پدید آوردهاند.
ما بر این باوریم که برای مقابله با تهدیدهای دیرین و معضلات نوین جهانی، گزینه ای جز همبستگی و همکاری در چارچوب چندجانبه گراییِ مبتنی بر عدالت، و بر اساس اصول و ارزش های متعالیِ انسانیِ منبعث از آموزه های انبیای الهی وجود ندارد.
حضار محترم
همه ملت های آزاده، دل در گرو این ارزش های والا دارند اما همین سلسله باورها، دلیل همه ی دشمنی ِ ظالمان جهان با ماست. آنچه ما می خواهیم حقوق ملت ایران است و رابطه مبتنی بر ظلم را برنمی تابیم. ما پای حقوق ملت خود ایستاده ایم. ما بر این باوریم که هرگونه رابطه ی ستمگری به ضرر صلح و امنیت جهانی است و مهمترین تهدید برای جامعه جهانی، "عادیانگاری ظلم" است. دست یافتن به امنیت جهانی از هر طریقی غیر از عدالت، پایدار نخواهد ماند و این همان چیزی است که ما از سازمان ملل انتظار داریم انجام دهد.
آری، اجرای عدالت سخت است و شاید به همین دلیل باشد که بسیاری از مدعیان صلح از عدالت گریزانند. سوال ما از دولت های مدعی آن است که اگر اراده ای برای اجرای عدالت ندارید، آیا تمایلی برای مقابله با ظلم هم ندارید؟
منطق ما ریشه در همان فرهنگ قرآنی دارد که فرمود که "نه ظلم کنید و نه زیر بار ظلم بروید." سرنوشت بسیاری از ملت ها با همین عبارت رقم می خورد. کسانی که از "قدرتِ منطق" بیبهرهاند به "منطق زور" متوسل می شوند. منطقی که بر پایه عدالت باشد، قدرت ساز است و بر دلها حکومت می کند. کشوری که منطق ندارد، متوسل به کودتا، اشغالگری، مداخله نظامی، لشگرکشی، برخورد گزینشی با تروریسم و چه بسیار ظلمها و بیعدالتیهای دیگر می شود. آیا توسل به سلاح اتمی، جهان را به سوی عدالت سوق داد یا زمینه سلطهگری شد؟ کشته شدن صدها هزار کودک عراقی، یمنی ، سوری و افغان در خدمت کدام آرمان بشری بوده است؟ آیا اینها جلوه های ظلم و بی عدالتی در جهان نیستند؟
راستی ایران چه چیزی غیر از مطالبهی حقوق قانونی و عادلانهی خود خواسته است که زورمداران عالم، برآشفته شدهاند؟
همکاران محترم
امروز هژمونی طلبی و روحیه ی جنگ سرد، دنیا را آزار می دهد و دوران جدیدی از ناآرامی، جهانِ ما را تهدید می کند. خواستِ ملت های جهان برای تحقق عدالت، شدیدتر و اراده ی آن ها برای پیشرفت، استقلال و برخورداری از امنیت، جدی تر شده است. بارور شدن دکترین مقاومت، جلوه بارز عزم ملتها برای تحقق عدالت است.
اما در مقابل، یکجانبه گرایی به دنبال عقب نگه داشتن کشورها از مسیر توسعه مستقل خود است. آمریکا نمی تواند بپذیرد که کشورها روی پای خود بایستند و خام اندیشانه، نظامی گری را مایه امنیت تصور می کند.
دوستان آمریکا نیز وضع بهتری ندارند. آنچه امروز در اروپا رخ می دهد آینه ای است از آنچه در دهه های گذشته در آسیای غربی اتفاق افتاده است. ماهیت لشکرکشی به غرب آسیا و گسترش ناتو به شرق اروپا تفاوتی با یکدیگر ندارند چراکه در هر دو، سرنوشت کشورها توسط آمریکایی تعریف می شود که منافع خود را با هزینه ی دیگران دنبال می کند.
آقای رئیس، حضار محترم
انقلاب اسلامی آغازِ حرکتِ ملت ایران برای رسیدن به جایگاه شایسته خود بود و در این دوران، بحران های مختلفی را همچون کودتا، تروریسم داخلی، تجزیه طلبی، جنگ، آشوب و تحریم را پشت سر گذاشت که هیچ یک از آنها به تنهایی، برای بسیاری از کشورها قابل تحمل نبود.
از زمانی که رئیس جمهور وقت ایران محمدعلی رجایی پای خود را که آثار شکنجه ی رژیم تحت حمایت آمریکا در آن نمایان بود، روی این تریبون گذاشت، بیش از چهل سال می گذرد. او مدتی پس از آن سخنرانی، به دست گروهک تروریستی مورد حمایت آمریکا به شهادت رسید.
چهار دهه پیش، ملت ایران به رهبری امام خمینی(ره) با بیرون کردن بیگانگان از مملکت خود، بر سرنوشت خویش مسلط شد و اکنون ملت های منطقه با الگوبرداری از آن تجربه، به دنبال بدست گرفتن سرنوشت خود هستند.
ملت ایران که خود قربانی تروریسم بوده است، امروز به تکیه گاه امنیت در منطقه و پیشتاز راستین مبارزه با تروریسم در جهان تبدیل شده است.
ملت ایران برای رسیدن به اهداف متعالی عادلانه خود، هزینه داده است: چه آن زمان که صدام قرارداد الجزایر را پاره کرد و جنگِ تمام عیار نظامی را علیه ما آغاز کرد، و چه زمانی که رئیس جمهور سابق آمریکا توافق هسته ای را زیر پا گذاشت و جنگِ تمام عیارِ اقتصادی راه انداخت و از جلوه جدیدی از جنایت علیه بشریت پرده برداری کرد.
مدتی پیش رئیس جمهور سابق آمریکا اعلام کرد که داعش را آمریکا ایجاد کرده است؛ برای ما فرقی نمی کند که داعش، ساخته ی دستِ کدام یک از دولت های آمریکا باشد. مساله این است که دولتی از آن طرف کره زمین، تصمیم گرفت که جغرافیای منطقه ی ما را به قیمت ریختن خون صدها هزار زن و کودک، دوباره خط کشی کند اما جمهوری اسلامی، این پروژه را متوقف کرد و سپس به عقب راند. فرماندهی و قهرمان این جنگ علیه تروریسم و نابودکننده ی داعش کسی نبود جز سردار سپهبد قاسم سلیمانی. کسی که در راه آزادی ملت های منطقه به شهادت رسید و رئیس جمهور سابق آمریکا سند این جنایت را به اسم خود زد.
رسیدگی عادلانه قضایی به جنایتی که رئیس جمهور سابق آمریکا به آن اعتراف کرده، خدمت به انسانیت است؛ تا از این پس ظلمی که به ملت های منطقه شده است، به نحوی دل هایداغدیده از این ظلم تسلی پیدا کند و از این پس ظلم، زبون گردد و عدالت، سربلند باشد. ما اجرای عدالت و محاکمه آمر و مباشر شهادت سپهبد قاسم سلیمانی را از طریق یک دادگاه عادلانه، حصول نتیجه را دنبال خواهیم کرد.
خانم ها و آقایان
داستان ملت ایران، داستان ملتیست که آموخته است روی پای خود بایستد و به دیگری تکیه نکند؛ این تجربه را زمانی آموخت که در هر دو جنگ جهانی، اعلام بی طرفی کرد اما در هر دو بار اشغال نظامی شد؛ یا آنجایی که در پی ملی کردن صنعت نفت برای نجات از دست استعمار انگلیس، به آمریکا متوسل شد ولی همانها علیه دولت وقت ایران کودتا کردند؛ و آنجایی که در یک توافق چندجانبه ی بین المللی که مورد تایید شورای امنیت سازمان ملل قرار گرفته بود، وعده ی رفع تحریم گرفت ولی خود را در برابر بی رحمانه ترین نظام تحریم ها یافت.
حضار محترم
ملت ایران با داشتن همین نگرش و آن تجارب، سیاست ایستادگی و پیشرفت را دنبال کرده است. دقیقا بخاطر نظم سیاسی و مدنی پیشرفته و مستحکم و عقلانی، ایران اسلامی علیرغم تحریم و تهدید، امروز یک کشور قوی، با دستاوردهای عظیم علمی و فنی و استقلال بی نظیر در سطح منطقه و جهان است. ما معتقدیم که امروز جهان به "ایران قوی" نیازمند است.
امروز ما در عین صادرات نفت و گاز، شبکه گسترده توزیع برق و گاز را در سراسر کشور ایجاد کرده ایم؛ در دانش و علوم پیشرفته از جمله سلول های بنیادین، صنایع فضایی، بایو و نانوتکنولوژی و علوم هسته ای پیشتاز هستیم؛ رشد ایران در شاخص های توسعه ی انسانی، چشمگیر است. زیرساخت های رفاه اجتماعی از جمله پوشش بیمه به طور گسترده برای جمعیت ۸۵ میلیونی ایران ایجاد شده است و مردمسالاری بصورت فراگیر در ساختار حکومتی جمهوری اسلامی نهادینه و به رویه ی اساسی نظام تبدیل شده است. در حالی که ما در دوران جنگ، حتی برای خرید سیم خاردار نیز تحریم بودیم، اکنون با دستیابی به دانش فنیِ پیشرفته ترین تجهیزات نظامی، به نقطه ی بازدارندگی رسیده ایم. این در حالی است که در همه ی این دوران، شاهد دشمنی فزاینده آمریکا در مقابله با پیشرفت ملت ایران بودیم.
مردم جهان
این دشمنانِ ما نبودند که کوتاه آمدند، بلکه این ملت ما بود که هر دشمنی را از میدان بیرون کرد. ملت ایران با حضور مؤثر و مشارکت فراگیر در نظم سیاسی برآمده از انقلاب اسلامی، توانست ضمن پایبندی به ارزش ها و الهام بخشی به ملت ها، مرحله اول انقلاب اسلامی را با قدرت و موفقیت طی کند، و اینک در گام دوم، «سیاست همسایگی» و «تعمیق چندجانبه گرایی اقتصادی» را در اولویت دستور کار سیاست خارجی خود قرار داده است.
جمهوری اسلامی ایران خواستار تعامل حداکثری با همه ی کشورهای جهان بخصوص کشورهای همسایه و دوست خود است. جنگ راه حل بحران ها نیست بلکه مسیر حل بحران، گفتگو و تفاهم است. جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشوری قدرتمند در منطقه، دارای اراده و توانایی برای کمک به حل بحران ها است. در یک سال گذشته پیوندهای اقتصادیِ ایران تقویت شده، و تجارت منطقه ایِ آن به صورت چشمگیری رشد کرده است، و با گسترش زیرساخت های همکاریِ اقتصادیِ پایدار، فصل نوینی از دوستی و اعتماد متقابل پدید آمده است. این سیاست همسایگی، سیاستی امنیت ساز و ثبات آفرین است. ما در دورانِ سختیِ همسایگان، اثبات کرده ایم که یار همسایگان خود هستیم.
در همه ی گفتگوهای پرشماری که با روسا و سران منطقه داشته ام یکی از مهمترین نکات مشترک این بوده که امنیت منطقه باید بصورت «درون زا و بدون مداخله ی خارجی» تأمین شود و راه آن، همکاری است نه بلوک بندی. دوران پیشِ رو، دورانِ «همکاریهای پایدار، رفاه، ثبات و برادری» است، اگر سرنوشت منطقه به دست خود کشورهای منطقه رقم بخورد. اشغالگران و غاصبان، رفتنی هستند و همسایگان برای یکدیگر باقی می مانند.
روزگاری، جنگی بین دو ملت ایران و عراق با تحریک بیگانگان و دشمنان ایران و عراق پدید آمده بود ولی امروز، بزرگترین نماد برادری و رویداد فرهنگی جهان یعنی راهپیمایی اربعین، با مجاهدت بی نظیر مردم عراق و ایران و دیگر ملتهای جهان برگزار می شود تا از یاد و راه حسین بن علی فرزند محمد رسول خدا تجلیل کنند که جان خود و خانوادهاش را برای رهایی مردم از جهالت و رهایی آنها از ظلم، فدا کرد.
حضار محترم
تمایل دارم توجه شما را به یکی از جلوه های غمانگیز بیعدالتی که سر منشاء همه بحران های منطقه است جلب کنم. تاریخ معاصر، ملتی مظلومتر از فلسطین و ظالم تر از رژیم اشغالگر قدس به خود ندیده است. رژیم صهیونیستی که بیش از هفتاد سال آپارتاید، تجاوزگری و کشتار زنان و کودکان منطقه را در کارنامه ی سیاه خود دارد، بزرگ ترین زندان روی زمین را در غزه برپا کرده است و استمرار شهرک سازی و تصاویر شیون و گریه مظلومان فلسطینی در اثر غصب اراضی، منازل و مزارع آنان، و کشتار فرزندانشان، به همه نشان می دهد هفت دهه ظلم و اشغالگریِ اسرائیل گویا پایان ندارد.
دولتهای مدعی آزادی و دموکراسی باید پاسخ بدهند که چرا از فرمول روشن و عادلانه جمهوری اسلامی برای حل مسئله فلسطین فرار می کنند؟ در فلسطین مظلوم، ما به سیاست فلسطینِ واحد معتقدیم. همه سرزمین فلسطین «از بحر تا نهر» متعلق به ساکنان اصلی این سرزمینِ تاریخی و مقدس است. راه حل مساله فلسطین فقط مراجعه به آراء همه فلسطینی ها اعم از مسلمان و مسیحی و یهودی در قالب برگزاری یک همه پرسی فراگیر است.
رژیم اشغالگر قدس که همچنان سرزمین های دیگر کشورهای منطقه را در اشغال دارد، نمی تواند شریک صلح و امنیت باشد.
حضار ارجمند
اجازه دهید توجه شما را به یکی دیگر از جلوه های بی عدالتی، یعنی برخورد دوگانه غرب با فعالیتهای صلحآمیز هسته ای ایران جلب کنم. در حالی که رکن اساسیِ امنیتِ جهانی، «خلعِ سلاحِ جهانی» است اما برخی قدرتها تلاش دارند با مسئله سازی از فعالیتهای صلح آمیز ایران، مساله اصلی یعنی خلع سلاح جهانی، به فراموشی سپرده شود.
من به عنوان نماینده ی ملت بزرگ ایران صریحا اعلام می کنم که جمهوری اسلامی ایران به دنبال ساخت سلاح اتمی نیست و این سلاح جایی در دکترین دفاعی ما ندارد. این حکم حکومتی، در فتوای رهبر معظم انقلاب اسلامی امام خامنه ای حفظه الله اعلام شده است و برای دولت و ملت ایران، فتوای شرعی معظم له از هر نظارت بین المللی نافذتر است.
این در حالی است که دولت های مدعی، خودشان هم تولید سلاح های هسته ای را ادامه داده و هم به کار برده اند و هم این تسلیحات را به رژیم یاغی صهیونیستی هدیه داده اند. کشورهایی که باید خلع سلاح شوند، جایزه می گیرند و کشورهایی که به تعهدات خود پایبند بوده اند، حتی از حقوق مندرج در ان.پی.تی نیز محروم می شوند. در حالیکه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران تنها دو درصدِ برنامه های هسته ای جهان را شامل می شود، ۳۵ درصد بازرسی ها از تاسیسات ماست.
اکنون از حضار محترم می خواهم به دقت به چند نکته توجه کنند:
جمهوری اسلامی با حسن نیت و با قصدی متین، توافق نامه ای را در سال ۲۰۱۵ پذیرفت و در همان وهله ی اول تمام تعهدات خود را انجام داد اما نتیجهی آن، عهدشکنی آمریکا و اِعمال تحریم هایی بود که به اذعان خودشان بی سابقه ترین تحریم های تاریخ بود. تحریم، مجازات عدالتخواهی و استقلال ملت ایران است. تحریم، سلاح کشتار جمعی است و همراهی یا سکوت در مقابل آن نیز کمک و رضایت دادن به ظلم است.
این امریکا بود که از توافق خارج شد نه ایران. آژانس بین المللی انرژی اتمی ۱۵ بار در گزارش های خود اعلام کرد که ایران به مفاد توافق کاملاً پایبند بوده است.
ایران در عین حال که هزینه ی التزام به تعهدات خود را پرداخته، اما به علت نقضعهد طرف آمریکایی و ناپایبندی طرف اروپایی، از منافع این توافق برخوردار نشده است.
ما بر اساس ظرفیت های دیده شده در توافق، اقداماتی قانونی انجام دادیم تا طرفِ ناقض به تعهدات خود برگردد. ایران با پایبندی به تعهدات خود، محور اصلی بقای برجام بوده و اگر ابتکارها و انعطاف های جمهوری اسلامی ایران نبود، مذاکرات در همان روزهای نخست متوقف می شد.
منطق مذاکراتی ایران بر مبنای تحلیل عادلانه از تحولات فقط یک جمله است: «پایبندی به تعهدات». موضوع تضمین های اطمینان بخش صرفاً آمادگی برای یک اتفاق احتمالی نیست. ما از یک تجربه صحبت می کنیم. ما تجربه ی خروج آمریکا از برجام و بیش از یک سال و نیم تعلل دولت کنونیِ آمریکا در بازگشت به تعهداتِ خود را پیش چشم داریم. همین امروز که دولت آمریکا از قصد خود برای بازگشت به تعهدات خود سخن می گوید، صدای دیگری از داخل آن کشور به گوش می رسد که تعهدپذیر بودن آمریکا را زیر سوال می برد. آیا با آن تجربه و این چشم انداز، می توانیم در موضوع مهمِ تضمینِ پایداریِ توافق، با مسامحه عمل کنیم؟
البته جمهوری اسلامی با امکانات وسیع و ارتباطات گسترده با جهان، آثار تحریم ها را یکی پس از دیگری خنثی و فرصت های جدیدی را خلق کرده است. به اذعان رسمی دولت آمریکا، سیاست فشار حداکثری علیه ایران شکست مفتضحانه خورده است.
ما مسیر خود را فارغ از هرگونه توافق، پیدا کرده و با قدرت ادامه می دهیم. ضمن اینکه ما در مذاکرات جدی که داشته ایم، نشان داده ایم که اگر منافع ملت ایران تضمین شود، اراده ای قوی برای حل عادلانه این موضوع داریم. معتقدیم گره توافق هسته ای از همان جایی باید باز شود که گره خورده است.
دوستان و همکاران
آخرین فراز از سخنان من درباره ضرورتِ عدالتِ جهانی است. همه ما و تک تک انسان های جهان باید در ساخت جهان جدید مشارکت و حضور فعالانه و متعهدانه داشته باشیم. جهان جدید اگر بخواهد جهانی اخلاقی مشروع و از نظر مردم جهان، مقبول، و از نظر توانایی در حل و فصل مشکلات جهانی، موفق و پیروزمند باشد راهی ندارد جز اینکه بر محور عدالت جهانی شکل بگیرد. این مهم نیازمند توجه به اصولی مانند «احساس مسئولیت مشترک جهانی در مقابل ظلم و بی عدالتی»، «احترام به خواست و اراده ملت ها و عدم مداخله در مسیر مستقل رشد آنها»، «نفی استانداردهای دوگانه»، «مخالفت با جنگ و خشونت»، «استقلال و عادلانه عمل کردن نهادهای بین المللی»، و مهمتر از همه «نقش آفرینی انسان های صالح و عادل در شکل دهی به این نظم جدید» است.
نگاه ما به آینده بسار امیدوارانه است. مومنانه باور داریم که بر مبنای مشیّت و اراده ی الهی، همانطور که پیامبران الهی بشارت داده اند، عدالت، جهانی خواهد شد و حکومت بندگان صالحِ پروردگار در زمین حکمفرما و بشریت با ظهور آخرین منجی رستگار میشود.
از توجه شما سپاسگزارم. السلام علیکم و رحمه الله.
(عکس) همراهان رئیسی در سفر به نیویورک
