سعید حجاریان، سرمقاله کیهان را برای فردای انتخاب بایدن نوشت
به گزارش ساعد نیوز به نقل از تابناک، سعید حجاریان، ئتوریسین جریان اصلاحات در یادداشتی درباره انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نوشت: تصور کنیم بعد از انتخابات ۱۳ آبان و اعلام شدن نتایج و پایان دعواهای مرسوم، جو بایدن به جای دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شود. این موضوع در ایران انعکاس زیادی خواهد داشت از جمله در روزنامه کیهان و سرمقاله آن. من در این یادداشت خود را به جای سرمقاله نویس این روزنامه می گذارم و سعی می کنم از زاویه دید وی به این انتخاب بنگرم. طبعا به دلیل اینکه نگارنده جایی در روزنامه کیهان ندارد، متن حاضر در جایی غیر از ستون کیهان منتشر می شود! مطلب مزبور چیزی شبیه متن زیر خواهد بود.
انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در هر دوره، مع الاسف، بخشی از تحلیل ها و جهت گیری های سیاسی-اقتصادی کشور را به خود مشغول کرده است، در حالی که دولتمردان و سیاست مداران ایران التفات ندارند که مساله مساله ها برای جمهوری اسلامی ایران، کشور آمریکاست و نه رئیس کاخ سفید. از این رو، باید به این جماعت یادآور شد که بایدن و ترامپ از شروع رقابت های انتخاباتی برای ما تفاوتی نداشتند. در واقع، چه این می آمد و چه آن دیگری ابقاء می شد، سیاست نظام جمهوری اسلامی تغییری نمی کرد.از این گذشته، نباید به دوگانه صوری دموکرات-جمهوری خواه رسمیت بخشید چرا که تجربه نشان داده است، دموکرات ها اساساً خطرناک ترند و نقش اوباما در آغاز تحریم ها مؤید این دیدگاه است. مضاف بر این، هر فردی که اندکی سیاست بین الملل و مناسبات آمریکا را درک کند، درمی یابد که ترامپ حتی برای ما گزینه مناسب تری بود، زیرا وی همواره به دنبال جنجال بود اما اکنون بایدن ادعا کرده است می خواهد به برجام بازگردد و این خود، آغاز مصائب کشور در طلیعه گام دوم انقلاب است.
باری، ممکن است در این دوره جدید کشور دوباره به دام مذاکره بیفتد؛ اما این بار جمهوری اسلامی ایران باید شرط های خود را به آمریکا تفهیم کند و سپس وارد مذاکره شود.
چنانکه می دانیم پیش تر مایک پومپئو از شروط دوازده گانه آمریکا سخن گفته بود؛ موضوعی که مذاکره را از محتوا خالی می کرد و صرفاً باعث می شد آمریکا منویات خود را به ما دیکته کند. اما اکنون آن مسیر با بن بست مواجه شده و دوران اولدروم بلدروم ها به پایان رسیده است و نوبت ماست که برای بایدن شرط بگذاریم و بگوییم برای بازگشت به مذاکرات و معاهده برجام چه تکالیفی را بر عهده دارد. شروط هفتگانه ایران به شرح زیر است؛
یکم) دولت آمریکا موظف است تمامی ضررهایی را که از قِبل عدم فروش نفت در چهارساله ترامپ به ایران وارد شده است، بدواً و در کوتاه ترین زمان پرداخت کند.
دوم) دولت آمریکا موظف است عدم النفع و ضررهای تمامی شرکت هایی که طی این مدت به دلیل تحریم ها و بازگشت آن ها ورشکسته شده اند یا بازار خود را از دست داده اند، پرداخت کند. همچنین باید ضرر و زیان کارگران تعدیل و یا اخراج شده این بنگاه ها را بر عهده بگیرد.
سوم) آمریکا موظف به پرداخت آنی تمامی غرامت های ناشی از فوت افراد بی گناهی است که در اثر تحریم دارو از قبیل داروهای بیماری های خاص، انسولین و همچنین فقدان لوازم تست کرونا از بین رفته اند.
چهارم) شهادت ناجوانمردانه سردار قاسم سلیمانی به عهده دستگاه نظامی آمریکاست؛ بنابراین این کشور باید آمرین و عاملین این جنایت و در رأس آن ها دونالد ترامپ را برای محاکمه به ایران مسترد دارد.
پنجم) آمریکا موظف است تمامی دارایی هایی بلوکه شده ایران را که در هر جای دنیا به دلیل تحریم راکد مانده اند، آزاد کند و علاوه بر این بهره و خسارت تأخیر تأدیه آن را بپردازد.
ششم) آمریکا می بایست ظرف مدتی کوتاه، تمامی نیروهای خود را از اطراف ایران اعم از عراق و افغانستان و… خارج و در یک کلام، خاورمیانه را ترک کند.
هفتم) آمریکا می بایست تحریم های اعمال شده بر متحدین منطقه ای ایران اعم از حزب الله، انصارالله و… را لغو نماید و از این پس در بازیگری منطقه ای جمهوری اسلامی ایران ایجاد اختلال نکند.
چنانکه در سطرهای فوق خواندیم، شروط هفتگانه ایران صریح و عملیاتی پیش روی آقای بایدن است و این بار دولت آمریکاست که باید گامی به سوی حل مساله بردارد؛ اما سخنی کوتاه با دست اندرکاران سیاست خارجی و اصحاب مذاکره و توافق! مادام که شرط های هفتگانه ایران اجرا نشده است، هیچ فرد حقیقی یا حقوقی اعم از رئیس جمهور و وزیر خارجه حق برقراری ارتباط با هیچ مقام آمریکایی را ندارد، چون تجربه نشان داده است، رئیس جمهور دموکرات در آمریکا دستکش مخملینی است بر دست چدنی این کشور!
در این میان ممکن است آقای بایدن صرفاً به بخشی از شروط فوق تن دهد. در چنین وضعیتی و تا زمانی که حتی یکی از شروط فوق پذیرفته نشده باشند، راهبرد سیاست خارجی ما مطابق فرموده رهبر انقلاب «نه جنگ، نه مذاکره» خواهد بود.