به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از فرارو، در بازار ایران هر چند وقت یک محصول دستخوش بحران می شود و این موضوع چنان تکرار شده است که به رویه ای مرسوم در زندگی ایرانی ها تبدیل شده است؛ از دهه شصت که من به خاطر دارم یک بار جامعه با بحران سیب زمینی مواجه بوده است، یک سال با بحران گوجه و سال دیگر با بحران پیاز، بحران قند و شکر، بحران برنج و ... ؛ این چرخه در همه دولت ها کم و بیش جریان داشته است؛ یک سال این محصول و یک سال آن محصول. در سال ۱۳۹۹ چند بحران جدید به این فهرست تکراری اضافه شد؛ بحران روغن، بحران کره، بحران تخم مرغ، بحران موز و این اواخر «بحران خیار».
و این ها همه جدای از بحران مداوم و ویرانگری است که تقریبا و به جز معدود سال هایی،همیشه در بازار ارز، سکه، طلا و مسکن جریان داشته و دارد! درباره مسکن و ارز و سکه، ظاهراً مردم دیگر توقعی از دولت ندارند! گویی سوء مدیریت در این بخش ها به یک موضوع عادی تبدیل شده است که همه باید وجود آن را در اقتصاد کشور بپذیرند اما چنین بحران هایی حتی درباره پیش پا افتاده ترین موضوعات نیز در حال تکرار است.
در چند سال اخیر پس از بروز بحران هایی از این دست، برخی افراد به عنوان سلاطین این بخش ها دستگیر و به جرم اختلال در بازار و اقتصاد کشور، محاکمه، زندانی، جریمه و حتی اعدام شده اند. و تقریبا در همه این محاکمه ها یک یا چند نفر مجازات می شوند و پرونده بسته می شود! سلطان سکه، سلطان قیر، سطان کاغذ، سلطان معادن و ... ؛ درباره سلاطین برخی کالاها نیز همیشه شایعاتی وجود دارد اما هرگز درباره آن ها شفاف سازی صورت نمی گیرد: سلطان شکر، سلطان موز، سلطان برنج، سلطان لاستیک و ... .
در هیچکدام از این محاکمه ها مدیران ارشد و مقام های بلند پایه حضور ندارند. وزارتخانه های مسئول غایب اند! گویی چنین جرایمی در خلاء شکل گرفته اند. گویی یک یا چند نفر، در خارج از دولت مرتکب چنین بحران آفرینی هایی شده اند و سومدیریت های دولتی و شبه دولتی در آن ها هیچ نقشی نداشته است! هیچ مدیری در این زمینه ها به جرم سوءمدیریت بازخواست یا محاکمه و مجازات نمی شود. گویی هیچ شبکه ای از ارتباطات و زد و بندها در بروز چنین موضوعاتی دخیل نبوده است.
هیچوقت وزارت جهاد کشاورزی، وزارت صمت، نهادهای ناظر، سازمان های بازرسی، صنوف و ... مسئولیت چنین بحران هایی را بر عهده نمی گیرند! آیا هیچکدام از این نهادهای عریض و طویل، میزان نیاز و مصرف روزانه مردم را رصد نمی کنند و برای آن برنامه ریزی نمی کنند؟ هیچ نهادی از مدیران این وزارتخانه ها یا سازمان های مسئول یا ناظر نمی پرسد چگونه در مدیریت تولید، توزیع و عرضه حتی اساسی ترین نیازهای روزمره مردم چنین ناتوان عمل می کنید که یک سال پیاز دچار این بحران می شود یک سال گوجه و خیار و سیب زمینی و ... . و این گونه است که این بحران ها همچنان ادامه پیدا می کند. مدیران و مسئولان از سازمانی به سازمان دیگر می روند و بحران هایی از این دست در زندگی روزمره مردم همچنان تکرار می شود.
در این میان اما همیشه با چنین بحران آفرینی هایی، پس از مدتی تلاش می شود تا با (راحت ترین کار) واردت چنین کالاهایی با یارانه دولتی، بحران پیش آمده مدیریت شود. اما بعد از مدتی و افزایش قیمت ها، بازار دوباره آرام می گیرد! (البته در قیمتی جدید). در این چرخه تکرار شونده، سودهای کلانی نصیب عده ای می شود که نه هرگز مشخص می شوند نه نامی از آن ها برده می شود و نه چنین رویه هایی اصلاح می شوند.
بسیاری از مدیران مسئول نه بازخواست می شوند و نه پاسخگو هستند. این توضیحات البته حرف هایی است که عموم شهروندان می دانند؛ در چنین ساختار بیمارگونه ای یقیناً نه سلطان خیار، بلکه سطان بقیه امور نیز چنین نهادها و مسئولانی هستند؛ کسانی که با تکرار سوء مدیریت ها و بقای تقریبا مادام العمر و چرخشی خود، کشور و جامعه را با یک چرخه بیمارگونه دائمی درگیر می کنند.
4 سال پیش