صفر تا صد قوانین مرتبط به کار و استخدام در ایران

  چهارشنبه، 24 مرداد 1403
صفر تا صد قوانین مرتبط به کار و استخدام در ایران
شما یا کارگر هستید تابع قانون کار یا کارمند دولتی تابع قوانین خاص دولتی. وقتی شخصی در وزارت خانه‌ها و شرکت‌های دولتی مشغول به کار می‌شود باید از قوانین استخدامی کشور پیروی کند و آن فرد از طریق حکمی رسمی که از طرف مقامات صلاحدید وزارتخانه به صورت کتبی صادر می‌گردد مشغول به کار می‌شود.

اما تمامی کارفرمایان و مؤسسات تولیدی و کارگر‌هایی که در این کارگاه‌ها و مؤسسات مشغول به کار هستند تابع قوانین کار هستند. مجمع تشخیص مصلحت نظام اقدام به تصویب قانون کار در سال 1369 کرده که این قانون دارای 203 ماده بوده و در 12 فصل تنظیم گردیده است. هر فردی که بخواهد وارد بازار کار شود و یا هر کارفرما برای راه‌اندازی کسب و کار باید از این قوانین مطلع بوده و از قانون کار آگاه گردد. در این مقاله سعی کرده‌ایم شما را با قوانین کار و استخدام کارگران بیشتر آشنا کنیم، پس ما را همراهی کنید.

قوانین استخدام کارگران

حقوق من چقدر است؟ چه حق‌هایی دارم؟ عیدی و سنوات من چقدر است؟ سقف مرخصی‌های من چقدر است؟ اضافه کاری من چگونه است؟ قرارداد من باید چگونه نوشته شود؟ این سؤالات و سؤالاتی از این قبیل، ذهن کارگران بسیاری را درگیر خود کرده است. قوانینی که در خصوص استخدام یک کارگر باید دانست و آن‌ها را باید در قرارداد کار مد نظر قرار داد را در ادامه برای شما مطرح می‌کنیم.

ابتدا باید بدانیم به عنوان کارگر در قانون کار شناخته می‌شویم یا خیر؟

اگر به صورت ماهانه یا ساعتی حقوق دریافت می‌کنید اگر در ساعت مشخصی کار می‌کنید و از کارفرما حقوق دریافت می‌کنید شما کارگر هستید و باید از قانون کار تبعیت کنید. مطابق ماده 7 قانون کار کارفرما می‌بایست با کارگر خود قرارداد کتبی منعقد نماید. در برخی کارگاه‌ها این قرارداد به صورت شفافی بوده که البته قرارداد شفاهی می‌تواند هم برای کارگر هم کارفرما مشکلات فراوانی ایجاد کند پس بهتر است حتماً کارفرما با کارگر خود قرارداد قانونی منعقد نماید.

قرارداد‌های کاری باید بین دو نفر تنظیم شده و یک طرف کارفرما و طرف دیگر کارگر که انجام دهنده کار است قرار گیرد. کارگر باید حتماً شخصی حقیقی بوده که برای کارفرما که شخصی حقیقی و یا حقوقی است کار کند. برخی کارفرما‌ها براین باور هستند که اگر کارگر قرارداد ندارد پس نمی‌تواند حقوق قانونی خود را دریافت نماید یا برای بیمه تأمین اجتماعی اقدام نماید در صورتیکه این باور کاملاً اشتباه بوده و نداشتن قراداد در وهله اول به کسب و کار کارفرما خسارت وارد می‌کند بعد به کارگر. در ماده 10 قانون کار نحوه‌ی نوشتن قرارداد کار ذکر شده است. در قرارداد کار:

  • باید حتماً مشخصات طرفین قرارداد که کارگر و کارفرما هستند در آن ذکر گردد.

  • باید نوع کار و یا نوع حرفه‌ای که کارگر به آن اشتغال دارد را در آن ذکر کرد.

  • میزان حقوق و دستمزد مبنا کارگر باید حتماً در قرارداد ذکر شود.

  • میزان ساعت کاری، تعطیلات کارگر و مرخصی‌های وی باید در قرارداد حتماً ذکر گردد.

  • محل انجام کار باید حتماً در قرارداد مشخص شود.

  • تاریخی که قرارداد منعقد می‌گردد باید ذکر شود.

  • مدت قرارداد، مخصوصاً زمانی که قرارداد کار معین است باید ذکر گردد.

  • دیگر مواردی که عرف هر شغل است باید در آن ذکر گردد.

قوانین مربوط به ترک کار و استعفا

شاید این سؤال پیش بیاید که اگر قرارداد ببندیم و شرایط کار به نحوی پیش رفت که نتوانستیم به کار ادامه دهیم چه کاری می‌تواند کرد. در ابتدای کار برای آشنایی بیشتر با کار می‌توان قرارداد آزمایشی یک تا سه ماهه منعقد نمود تا کارگر و کارفرما در این مدت بررسی نمایند آیا می‌توانند با هم همکاری کنند یا خیر. البته کارگر بعد از انعقاد قرارداد نیز می‌تواند استعفا بدهد و با کارفرما قطع همکاری نماید. لازم به ذکر است این استعفا باید یکماه قبل از قطع همکاری صورت گیرد. در غیر اینصورت برای کارگر ترک کار محسوب می‌شود. مطابق ماده 21 قانون کار با شرایط زیر قرارداد کار خاتمه می‌یابد:

  • در صورتی که کارگر فوت کند.

  • در زمانی که کارگر بازنشسته شود.

  • در زمانی که کارگر دچار از کار افتادگی شود.

  • در زمان منقضی شدن مدت قرارداد در صورت مدت موقت بودن آن

  • در صورت پایان یافتن قرارداد‌های کار معین

  • در صورتی که کارگر استعفا دهد.

    قوانین استخدام کارگران

کارگر در حین کار می‌تواند از انواع مرخصی استفاده نماید. مطابق ماده 64 قانون کار هر کارگر در ازای یکسال کار می‌تواند از 30 روز مرخصی استحقاقی استفاده نماید. لازم به ذکر است کارگرانی که کمتر از 1 سال در کارگاهی مشغول بوده‌اند به نسبت مدت کارکرد از مرخصی بهره‌مند می‌شوند. به طور مثال اگر شش ماه در سال کار کنند استحقاق دریافت 15 روز مرخصی را دارند.
و البته پس از خاتمه کار، کارگر مطابق ماده 24 قانون کار مستحق دریافت سنوات یا پاداش پایان کار است. طبق این ماده در صورت خاتمه یافتن قرارداد کاری در کار‌های مدت موقت و کار‌های معین، باید کارفرما به ازای هر سال کارکرد کارگر و سابقه کاری که دارد مبلغی معادل یک ماه آخرین حقوق، به عنوان مزایای پایان خدمت به او پرداخت نماید‌.

تیم دو امضا و خدمات آن‌ها

از آنجا که موضوع قرارداد‌های کاری و نکات ذکر شده در آن دارای اهمیت ویژه است و قوانین مهم قانون کار باید به خوبی در آن لحاظ گردد، بهتر است یک مشاور را در این زمینه در کنار خود داشته تا با خیالی راحت قرارداد کاری را منعقد نموده و حق و حقوق قانونی خود را دریافت نمایید. تیم دوامضا با مدیریت سرکار خانم سمیه عبدالوند تمام خدمات لازم در زمینه قانون کار را به شما ارائه داده و می‌توانید از تخصص آن‌ها در این زمینه بهره‌مند گردید.


دیدگاه ها

  دیدگاه ها
پربازدیدترین ویدئوهای روز   
آخرین ویدیو ها