یکی دیگر از صنایع دستی کاربُردی – تزیینی ایران ” سفره بافی یا سفره آردی ” نام دارد. این محصول جزء بافته های داری و جزء صنایع دستی عشایری استان چهار محال و بختیاری قرار دارد. این نوع بافته صرفاً جنبه خودمصرفی داشته که متأسفانه با استفاده از سایر کالاهای صنعتی مشابه این محصول کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. این فرآورده شباهت زیادی (چه از لحاظ مصرف، چه از لحاظ روش تولید و مواد اولیه) با سفره کُردی در استان خراسان شمالی دارد.
سفره بافی
پشم و نخ پنبه ای از مواد اولیه اصلی این دستبافته است. اندازه سفره ها به ابعاد تقریبی ۱۱۰*۱۱۰ سانتی مترمربع و نقوشی همچون کوه، بز، قوچ و گیاهان به صورت اشکال هندسی در وسط و حاشیه آن قرار می گیرند که گاهاً به صورت برجسته تر می باشند. این نقش ها به طور ذهنی خلق شده و همگی برگرفته از طبیعت پیرامون بافندگان است. طریقه نگهداری و حفاظت این دستبافت همانند دیگر دستبافت ها جلوگیری از مجاورت با آتش و عدم تماس با اجسام نوک تیز، رطوبت مداوم است. شستشوی آن با آب ولرم و شوینده های غیر اسیدی موردی ندارد. ماود اولیه این هنر به صورت ارگانیک است و تعدا کمی افراد با مواد آن آشنایی دارند.
کاربرد سفره آردی
زنان این سفره را هنگام تهیه خمیر در زیر تَغار (مخصوص ورزدادن و خواباندن خمیر) پهن کرده و بدین شکل از ریخت و پاش آرد و خمیر بر روی زمین جلوگیری می کنند. از دیگر کاربردهای آن نگهداری خمیرمایه طبیعی تا زمان بعدی پخت (چند هفته بعد) می باشد.در طی سالیان اخیر استفاده های دیگری از این دستبافته زیبا به عنوان روکُرسی، پادری و سجاده نیز تولید شده است.
احیا هنر سفره بافی
در حال حاضر تنها سه زن هنرمند کهنسال اقدام به تولید این سفره ها می کنند و به دلیل گرانی نخ و تولید نشدن آن، دیگر کسی تمایل به بافتن سفره های نخی ندارد. درگذشته کاشت پنبه سبب شده بود تا بخش عمده متریال مورد مصرف لباس و منسوجات مصرفی مردم را نخ پنبه ای تشکیل دهد. اما در حال حاضر چندان مرسوم نیست و همین عامل موجب شده تا سفره بافی به شکل و شیوه گذشته، چندان روی بورس نباشد اما همچنان افرادی هستند که به این شیوه فعالند. برای احیا این هنر و عدم فراموشی آن، آموزش آن در فرهنگستان ها انجام شود تا علاقمندان به این هنر بتوانند در این زمینه فعالیت کنند.
سخن آخر
فعالیت در این هنر غیر از استان چهار محال بختیاری در استان اصفهان نیز رواج دارد.
هنر سکمه دوزی چیست؟
