شعر نوستالژی امروز/ شعر فراموش شده‌ی « شبانگاهان» با صدای پر احساس عرفان طهماسبی
به گ زارش سرویس فرهنگ و هنر ساعد نیوز، ساعد باقری متولد 1339 در نازی‌آباد تهران است. وی مجری رادیو و تلویزیون و سرایندهٔ سرود ملی جمهوری اسلامی ایران است بسیاری از اشعار او در تولید آلبوم خوانندگان مطرح کشور چون عبدالحسین مختاباد، علیرضا افتخاری، حسام‌الدین سراج و محمد اصفهانی مورد استفاده قرار گرفته‌است.
یکی از اشعار نوستالژی و محبوب وی شعر شبانگاهان است که سالها پیش توسط آقای مختاباد خوانده شده و اینروزها عرفان طهماسبی این ترانه خاطره انگیز را بازخوانی کرده که در ویدیو مشاهده کردید.
متن شعر
شبانگاهان تا حریم فلک چون زبانه کشد سوز آوازم
شرر ریزد بی‌امان به دل ساکنان فلک ناله سازم
دل شیدا، حلقه را شکند، تا برآید و راه سفر گیرد
مگر یک‌دم گرم و شعله‌فشان، تا به بام جهان بال و پر گیرد
خوشا ای دل بال و پر زدنت، شعله‌ور شدنت در شبانگاهی
به بزم غم، دیدگان تری، جان پرشرری، شعله آهی
بیا ساقی تا به‌دست طلب، گیرم از کف تو، جام پی در پی
به داد دل، ای قرار دلم، نوبهار دلم، می‌رسی پس کی؟
چو آن ابر نوبهارم من، به دل شور گریه دارم من
می‌توانم آیا نبارم من؟
نه تنها از من قرار دل، می‌رباید این شور شیدایی
جهانی را دیده‌ام یکسر، غرق دریای ناشکیبایی
بیا در جان مشتاقان، گل‌افشان کن، گل‌افشان کن
به روی خود، شب ما را، چراغان کن، چراغان کن
چو آن ابر نو بهارم من، به دل شور گریه دارم من
می‌توانم آیا نبارم من؟